Hoofdstuk 44 - Het Ravijn en het overleg (verbeterd)

Bericht door **Syll** » wo jul 05, 2006 3:43 pm

t/m pagina 49, post 10 (KDV)

<img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Thorn voelt hoe zijn hand trilt, maar blijft zijn wand stevig vasthouden. Waarom curse ik hem niet gewoon? Dat is beter dan hier te blijven staan... Hij wil dan ook net een curse schreeuwen, als Will begint te praten. Thorn trekt even zijn wenkbrauwen op. "Wat uitleggen?" vraagt hij, Will scherp aankijkend. "Naar mijn idee heb je alles al duidelijk genoeg uitgelegd, Will." Hij legt de nadruk op het laatste woordje, zo duidelijk laten merkend dat Will voor hem niet als een vader is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh wil Lana net antwoorden, vertellen over de 'opdrachten', als Thorn zijn wand op Will richt. Hij kijkt Thorn met gefronste wenkbrauwen aan; hij is nog niet echt vergeten wat Thorn heeft gedaan. Hij laat zijn hand weer naar zijn broekzak glijden, maar beseft dan voor de tweede maal vandaag dat hij zijn wand niet heeft en dat die nog in de fabriek ligt. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg" /> Hij kijkt de andere vijf één voor één aan. Niemand heeft blijkbaar een goed idee. "Ik denk dat we in ieder geval een zeer moeilijke opdracht moeten bedenken," zegt hij dan. "De vorige opdracht was geslaagd als mijn zoon er geen stokje voor had gestoken en het amulet niet had vervalsd." Opnieuw is hij even stil. "De bevolking werkt goed samen, te goed. We zullen moeten zorgen dat het een totaal onmogelijke opdracht wordt. Ik denk dat het tijd is om de opdracht te introduceren die niemand van ons ooit heeft durven noemen." Hij merkt dat de anderen geschrokken reageren, zijn woorden dringen n alle hevigheid tot hen door. Sander bedoelt de opdracht die ze alleen in extreme noodsituaties zouden gebruiken. Dat hebben ze tenminste afgesproken. "Het is tijd om ze het Mysterie van Sado op te laten lossen," zegt hij dan op krachtige toon. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> "Thorn, luister," zegt hij in paniek. "Ik heb je vermoord omdat dat moest van je moeder. Maar ik wist dat je zou terugkeren. Ik wist dat ik je niet echt had vermoord." Hij deinst een paar stappen achteruit, hij kijkt naar de anderen en smeekt ze met zijn blik om hulp. "Ik heb, ondanks dat ik gedwongen ben geweest om jou te krijgen, altijd van je gehouden. Ondanks dat ik niet van je moeder hield. Ondanks dat ik liever bij mijn dochters wilde zijn," zegt hij en kijkt Thorn recht in de ogen aan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/6265/nicof6eh.jpg" /> 'Will? Maak je je druk om díe flubberwurmenkeutel?' Nico trekt verbaasd zijn wenkbrauw omhoog. 'Maar liefje toch, je hoeft je toch niet over zo'n nul druk te maken. We ruimen hem wel uit de weg zodra hij ons voor de voeten loopt.' Nico kijkt Grace vertederd aan wanneer ze giechelt, 'Nou kom, ik krijg honger en snak naar een warm bad.' Hij grijpt haar hand vast en verdwijnselt met haar naar hun knusse hut in het bos. 'Aah, heerlijk om weer thuis te zijn!' Nico tilt Grace op en draagt haar over de drempel heen en zegt plagend, 'daar had ik nou echt eens zin in.' Heel kinderachtig steekt hij zijn tong uit naar Grace. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Thorn luistert naar Will, en begint dan met praten. "Denk je dat dat me wat uitmaakt? 'Je zou terugkeren. Ik had je niet echt vermoord'. Het gaat om het idee, Will. En in feite heb je me werkelijk vermoord, die dag." Hierna zwijgt hij, Will scherp aankijkend, met een blik vol pijn en, in zekere mate, ook haat. Wanneer Will verder gaat, voelt hij zich alsof hij een klap in zijn gezicht heeft gekregen. Hij dacht dat hij na zijn dood gereinigd was van de behoefte Will's goedkeuring te krijgen, maar nee... "Daar zeg je het al... 'Ondanks dat ik liever bij mijn dochters wilde zijn'..." Thorn zwijgt even, kijkt verlangend naar het ravijn. Waarom zou hij er niet heen kunnen rennen, er in springen, weer kunnen rusten? Dan kijkt hij Will weer aan. "Hartelijk dank, vader," zegt hij sarcastisch, en loopt daarna richting het ravijn - uiterlijk kalm, van binnen gebroken. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha had zich omgedraaid, had alles gevolgd. Ze luisterde naar wat haar vader zei en schudt haar hoofd.Ik ben niet koppig. Denkt ze. Nu kijkt ze naar Thorn die naar het ravijn loopt en ze zucht even. Ze kijkt naar Gaia en loopt naar haar toe. Weer zucht ze. "Geweldig, onze hele familie is suicidaal." Mompeld ze sarcastisch en ze kijkt een beetje afwachtend naar Will, wilt weten wat hij gaat doen. Eigelijk begint nu pas door te dringen dat die man, hij voelt als een vreemde, haar vader is en dat die jongen, die nog vreemder voelt, haar broer is. Ze zou wat willen zeggen, hem willen tegen houden, maar wat heeft het voor een zin? Zou hij wat van haar, zijn halfblood halfzusje, aannemen? Waarschijnlijk zou hij alleen een sarcastische opmerking haar kant op bitchen. Zwijgend besluit Aisha dat ze beter Will dit kan laten doen, dat ze beter kan zwijgen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Teleurgesteld ziet hij hoe Thorn richting het ravijn loopt. Het liefst zou hij Thorn achterna lopen. Hij had in deze korte tijd zijn drie kinderen teruggezien, maar ze wilden ook alledrie niets met hem te maken hebben. Waar leefde hij nog voor? Hij weet dat hij Thorn toch moet tegenhouden. Dat moest. Langzaam loopt hij richting Thorn. "Thorn, luister. Misschien wil je wel niks met me te maken hebben, maar wil je je halfzussen niet leren kennen? Ze verkeren in dezelfde situatie als jij en hebben je niets misdaan." Nu gaat hij tussen Thorn en het ravijn instaan, zoals Aisha tussen hem en het ravijn in was gaan staan. "Het is het niet waard..," zegt hij. "Je kunt een gelukkig leven opbouwen, er lopen genoeg leuke meisjes rond in het dorp waar je iets mee kunt beginnen. Je leven staat nog voor je." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij glimlacht naar Sarah. "Dat weet ik wel, schat. En ik ben zo mogelijk nog gelukkiger dan jij. Eindelijk zijn we weer samen!" zegt hij met tranen in zijn ogen. Hij luistert naar wat Milosh zegt en er begint hem iets te dagen. "Daar heb ik wel ooit wat van gehoord," zegt hij een beetje geheimzinnig. "Ze gaan nu vast een andere opdracht vaststellen, omdat de vorige is mislukt." Hij kijkt wat beter naar de zes mensen en zijn vermoedens worden bevestigd. "Sado zal in hun handen zijn, todat wij een opdracht kunnen volbrengen." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Glimlacht als Mara bij haar komt zitten* 'Ja, een gigantische familie...' *Trekt een wenkbrauw op als ze vraagt of zij ook familie van iemand is* 'Nou, voor zover ik weet niet...' *Kijkt om zich heen en ziet iedereen bezig met iets* 'En ik hoop dat dat zo blijft ook..' *Ziet Mitch weglopen naar het ravijn en gaat overeind staan* *Trekt Mara ook overeind en gebaart met haar hoofd naar Mitch* 'Misschien heeft hij wel behoefte aan gezelschap...' *Loopt naar Mitch en grijnst naar hem* 'Je was toch niet van plan erin te springen he?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Thorn blijft staan als Will tussen hem en het ravijn gaat staan. "Ja, ik had nog een leven voor me totdat jij en mijn... mijn..." Hij kan het woordje 'moeder' niet over zijn lippen krijgen. Uiteindelijk gaat hij verder. "Totdat jij en Grace het verwoestten." Hij beseft dan dat Will had gevraagd of hij zijn halfzussen niet wilt kennen. Thorn kijkt naar Gaia en Aisha, en voelt het bittere gevoel weer over zichzelf heenspoelen. "Ik zou ze willen leren kennen... dol graag, zelfs... maar..." Hij haalt geergerd een hand door zijn zwarte haren; geergerd omdat Will hem tijdelijk tot staan heeft weten te brengen, geergerd vanwege het idee dat in zijn kop zit en dat hij er maar niet uit weet te krijgen. Uiteindelijk zegt Thorn zacht: "Alsof ze mij zullen willen leren kennen..." Hierna richt hij zich op, en kijkt Will weer met zijn normale scherpe blik aan. "En zou je nu opzij willen gaan?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha kijkt toe, maar als ze hoort dat Thorn er alsnog langs wilt kijkt ze even naar Gaia, glimlacht naar haar, en loopt dan naar Will en Thorn toe. Ze gaat naast haar vader staan en weet eigelijk niet zo goed wat ze moet zeggen. "Uhm..." Stamelt ze een beetje, omdat ze nog niet weet wat ze zeggen moet. "Doe het niet." Zegt ze zachtjes. Ze kijkt even naar de grond en dan weer naar Thorn. "Je kan er niets aan doen dat zij je ouders zijn. Toch?" Aisha slikt even en kijkt vlug naar Will en dan weer naar Thorn. Ze zucht zachtjes. "En met zijn drieeen staan we sterker tegen deze terrorist, dan Gaia en ik alleen samen." Aisha kijkt even opzij naar Will en ze kan het niet laten naar hem te glimlachen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img524.imageshack.us/img524/2329/qdm3sv.jpg" /> 'Het Mysterie van Sado..' zegt ze zacht. Ergens had ze dit verwacht, maar het enigste wat ze kon doen was hopen dat dit niet ter sprake kwam. Deze opdracht was erg. Ze hadden hem ooit al eens bedacht, maar niet durven geven. Waarom deze.. waarom wanneer de bevolking eindelijk samenwerkt. Ik heb mijn pogingen weliswaar gestaakt, maar toch.. Wat na deze opdracht? Terug een bijna-oorlog? Even wil ze volop tegen de KdV ingaan, maar er komen andere gedachten op bij haar. Misschien, misschien dat de bevolking hiervoor stiekem toch wel moet samenwerken.. Het was in ieder geval een opdracht waar de bevolking zelf nog van kon leren. Eigenlijk was deze opdracht zo slecht nog niet... 'Ja,' zegt ze uiteindelijk vastbesloten 'we kunnen deze pakken. Misschien moeten we hem wel pakken.' Maar ik denk er anders over dan jou.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch staart nog steeds, in gedachten verzonken, naar beneden, net of hij iets ziet wat er niet is. Hij schrikt op als hij Linda hoort, ziet dan wat zich afspeelt tussen Thorn, Will en Aisha en zegt duidelijk hoorbaar "Nee , maar dat zou ook geen zin hebben." "Het is hier wat veertig/vijftig meter diep en onderin is het water vier á vijf meter diep, de kans dat je dat niet overleeft is zeer klein, dus heeft het weinig zin. Als ik het zou willen doen." Hij heeft geen flauw idee of wat hij zegt wel klopt, maar hij kan het proberen, om zo Thorn van zijn plan af te brengen. Hij kijkt linda even in gedachten verzonken aan en zegt," Dit doet me denken aan de keer, dat ik met een groep op stap was, in het Amazone gebied en dat we daar tegen een groep koppesnellers aan liepen." "We rende voor onze leven en de enige uitweg was, van een hoge waterval naar beneden te springen, de gids ging eerst en toen die veilig beneden was aangekomen, volgde de rest, op een paar kneuzingen na, was er niemand erstig gewond." Hij hoopt maar dat ze, en dan vooral Thorn, hem geloven, want het was iets anders uitgepakt, ze waren met vijftien man de waterval afgegaan en nadien waren er nog acht over, waarvan er vijf, waaronder hij zelf, licht tot ernstig gewond waren geraakt. Hij kijkt Linda dan glimlachend aan en zegt "En hoe bevalt Sado, jou tot nu toe?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Ziet dat hij naar Thorn enz. kijkt en hoort dan wat hij zegt* *Trekt een wenkbrauw op en fluistert* 'Dat lijkt me heel sterk...' *Gaat dan verder op normale toon* 'Ach ja, ik dacht ook niet dat je het zou doen hoor, maar als je niet op past val je er nog in.' *Knipoogt* 'Hoe ik het hier vindt?' *Staart even naar de overkant, kijkt hem weer aan en grijnst* 'Wil je dat echt weten?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch kijkt even naar Linda en denkt* Hmmm als zij mij al niet gelooft, nou ja ik heb het in iedergeval geprobeert. Er verschijnd even een nadenkende blik in zijn ogen. Hij kijkt haar glimlachend aan en zegt dan "Zo dicht sta ik nu ook weer niet bij de rand." Hij werpt weer een blik naar beneden, kijkt dan naar het groepje bij de treurwilg, kijkt dan weer naar Linda en zegt, "Ja, ik ben wel benieuwd hoe jij over Sado denkt." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij kijkt vreemd op als Aisha hem komt helpen met Thorn overhalen het niet te doen. Als ze hem terrorist noemt wil hij zijn mond opendoen om te protesteren, maar dan snapt hij haar plan. Hij houdt zich wijselijk stil. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Hij kijkt met een glimlach toe hoe Mike en Sarah worden verenigd, en vervolgens Mike en Lana. Als Milosh en Mike over de Koningen, Koninginnen en opdrachten vertellen zucht hij. "Niet weer zo'n opdracht!" zegt hij kwaad. "We kunnen die Koningen en Koninginnen toch niet verslaan en ik kan best met een deel van hen leven." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" /> *hoort wat Olivier zegt* *denkt* Kom op, wat zit je hier nog? Dus ik heb er twee broers bij... ik hoef er toch niet bij op familiebezoek? Er veranderd niets en Sarah is gelukkig, wat wil ik nog meer? Hij staat op en komt naast Olivier staan. 'Nou, ik vind het ook best... ik bedoel we hebben al die tijd ook met *trekt een vies gezicht* die modderbloedjes geleefd enzo.' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Staart naar een boom en denkt even na* Tja... Wat vindt ik eigenlijk van Sado? 'Ik weet het niet eigenlijk... Het is zo anders dan het dorpje waar ik eerst woonde. Ik vindt het eigenlijk een heel vreemd dorp, maar aan de andere kant is het ook best wel... Nouja, ik heb er eigenlijk geen woorden voor...' *Staart nogsteeds naar de boom, kijkt dan Mitch weer aan en glimlacht* 'Maar ik denk dat ik nog wel even blijf.' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Thorn ziet hoe Aisha naar hem toe loopt en naast Will gaat staan. Hij luistert, en glimlacht dunnetjes als Aisha het over 'de terrorist' heeft. Thorn kijkt even naar Will, die niets zegt of doet, en dan naar het ravijn. Hij kijkt over de rand, naar de diepte. Hierna staart Thorn naar de grond, twijfelend. Hij kijkt weer naar Will, dan Aisha. Uiteindelijk zegt hij: "Goed." Hij wil weer naar hen teruglopen, als hij uitglijdt in de modder bij de rand. Thorn probeert zich nog ergens aan vast te grijpen, maar verdwijnt dan met een kreet in de diepte. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh knikt even als hij Mike hoort. "Ja..." Dan ziet en hoort hij het gesprek tussen Thorn, Will, en Aisha. Met een enigszins bezorgde frons slaat hij hen gade. Hoewel hij niet vergeten heeft wat Thorn gedaan heeft, wil hij toch ook weer niet echt dat hij zou sterven. Wanneer Thorn uiteindelijk toezegt, glimlacht hij, hoewel die glimlach al snel weer wegsterft als Thorn valt en over de rand gaat. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara volgt Linda en luistert naar het gesprek tussen Mitch en Linda. Ze glimlacht als Linda zegt dat ze blijft. Gelukkig maar, ik was zelf ook niet van plan nu te vertrekken... Ineens ziet ze Thorn over de rand glijden en schrikt zich te pletter. 'O mijn God! Ik hoop nu echt, echt, echt dat je gelijk had over die diepte, Mitch!' Ze loopt naar de rand en knielt daar neer, terwijl ze voorzichtig naar beneden kijkt. Ze ziet Thorn vallen en hoopt dat hij goed terechtkomt. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img502.imageshack.us/img502/7097/kdm8oa.jpg" /> Hij vormt met z'n lippen de woorden: Mysterie van Sado. Hij had gedacht dat dit geen makkelijke opgave zou worden, maar dit ging echt ver. Deze opdracht was gewoon niet mogelijk, nuja, hij was wel mogelijk, maar waarom nu. Net nu iedereen samen werkte en alles eindelijk wat vredelievender was dan anders, moesten ze met deze opdracht op de proppen komen. Hij hoort Lieke zeggen dat ze deze opdracht maar moeten pakken. Hij verstaat haar niet, iets zegt 'm dat er wat meer achter zit... Dan ziet hij Thorn vallen. Elmaz schrikt op uit z'n gedachten over het Mysterie van Sado... <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn was na aan het denken. Hij had gehoord over het Mysterie van Sado, maar hij wist niet wat het was. Een iets wist hij wel, deze opdracht was niet simpel. Dizn bekijkt Elmaz, met enige afkeer. Het was vroeger fout gelopen met Elmaz, ze hebben het goed gehad. Ja, vroeger, maar nu helemaal niet meer. Dizn ziet Thorn vallen. Hij schrikt op en hij ziet verscheidene mensen naar de rand lopen. Dizn blijft zitten. Hij is geschrokken, maar nu wil hij liever blijven zitten. Als iedereen naar daar gaat lopen, lijkt het hem ook niet zo'n goed idee. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch luistert naar Linda en glimlacht even naar haar, dan ziet hij Thorn uitglijden en naar beneden vallen. Hij hoort de opmerking van Mara, maar is met zijn gedachten al ergens anders, hij herinnert zich dan wat en mompeld "ik hoop dat het werkt." hij trek snel zijn gewaad uit, daaronder draagt hij een zwarte spijkerbroek en een zwarte blouse, hij pakt dan zijn mes, snijd zijn gewaad door midden, pakt dan zijn wand en vergroot zijn gewaad en maakt hem luchtdicht, hij pakt dan in beide handen de vier uiteinden en heeft zo een soort parachute gecreërd. Zonder verder over de gevolgen na te denken, springt hij over de rand en suist naar beneden, eerst valt hij razend snel. maar dan komt de wind onder de parachute en wordt hij wat af geremt Als hij ongeveer vijf meter boven het water is, laat hij los en plonst in het water, zwemt een stukje onderwater, zodat hij niet in de parachute verschrikt raak, zwemt dan weer naar boven en kijkt om zich heen, eerst ziet hij niets, dan ziet hij verderop iemand drijven, hij zwemt er snel heen, ziet dan dat het een afgebroken tak is waar een stuk gewaad aan hangt, hij zwemt nog een tijdje rond en als hij Thorn niet kan vinden, gaat hij uitgeput op een richel zitten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha glimlacht even naar Thorn, maar dan glijdt hij uit. Geschrokken rent ze naar de rand en kijkt ze erover. Aisha ziet nog net water omhoog spatten en ze kijkt om naar haar vader. Ze slikt zachtjes. Als ze ziet wat Mitch wilt doen wil ze zeggen dat dat waarschijnlijk geen zin heeft, maar hij is al gesprongen. Ze kijkt naar hem als hij in het water ligt. Zachtjes zucht ze. Aisha draait zich om en loopt terug naar haar vader. Haar stem lijkt verdwenen, ze kijkt alleen maar naar hem. Dan draait ze haar hoofd en kijkt ze naar Gaia. Weer zucht Aisha. Teneergeslagen loopt ze naar haar zus toe. "Zal er ooit iets normaal gaan in Sado?" Zegt ze zachtjes. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij is opgelucht als Aisha Thorn heeft weten te overtuigen. Hij knipoogt even naar haar. Maar dan ziet hij Thorn naar beneden vallen. "Neee! Thorn!" schreeuwt hij en hij kijkt hulpeloos toe hoe zijn zoon naar beneden valt. Als Mitch hem achterna gaat zucht hij. Dat heeft echt geen zin, dit ravijn is dodelijk. Droevig kijkt hij naar het water dat tegen de rotsen omhoog spat, de rotsen die vol scherpe punten zitten. Nu is hij zijn zoon echt kwijtgeraakt, voorgoed. "KAN ER VERDOMME NOOIT EENS IETS GOED GAAN IN MIJN LEVEN!" roept hij plots uit. Hij zwaait met zijn toverstok en spreekt een spreuk uit waardoor er een touw uit zijn toverstok komt. Hij laat dit naar beneden zakken en kijkt of het touw al in de buurt komt bij Mitch. Maar door de harde wind blijft het touw niet op één plek. Bovendien is het touw maar net lang genoeg. Dit lukt nooit. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/2821/gracef8ri.jpg" /> Grace lacht weer als Nico haar over de drempel heen draagt naar binnen. Heel meisjesachtig giechelt ze terug als Nico z'n tong uitsteekt. "Gekke schat." zegt ze glimlachend en met pretlichtjes in haar ogen. Will en compagnie is ze helemaal vergeten. "Wil je dat ik water voor je bad al op juiste temperatuur breng?" vraagt ze speels en uitdagend. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana staat met haar mond vol tanden te kijken en te luisteren naar Mike en Milosh. Als Olivier erbij komt en Mike en Olivier zich tegenover mekaar gedragen alsof ze de beste kameraden zijn, vraagt Lana zich verbijsterd af wat er gebeurd is in de tijd dat ze weg was. Lana kijkt Milosh even aan. over het gedoe met de opdrachten, houdt ze al helemaal haar mond. Lana voelt er veel voor gewoon in een ander dorp te gaan wonen en de rest als het ware te laten stikken met de problemen van Sado. Ze was het gedoe allemaal kotsbeu. Dan hoort ze geroep en geschreeuw en draait ze haar hoofd. Aan het geroep op Thorn concludeert Lana dat hij er waarschijnlijk ingesprongen is. Pffff... Moet ik daar nu om gaan treuren? denkt ze vermoeid. Lana is nog altijd niet vergeten hoe hij zich tegen haar gedroeg en voelt er niets voor om naar het ravijn te hollen en te kijken naar het resultaat. Een leeg gevoel komt wel op in haar maag als Lana in haar gedachten wordt gevoerd naar het moment dat ze Mike de ravijn ingeblazen had. Ze ziet voor zich hoe hij zou vallen in de diepte, als Lana hem had losgelaten en rilt even. Kom aan, Lana, dit is Thorn maar... Toch? Lana krijgt bang van haar eigen gedachten en slaat haar armen om zich heen, alsof ze het koud heeft. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch kijkt naar het water, hij hoopt dat Thorn niet te veel heeft geleden, hij kijkt naar het stukje stof in zijn handen en zucht "als ik nu maar iets eerder was geweest dan had ik hem nog kunnen redden." Hij steekt het stuk stof tussen zijn broeksband. Hij kijkt even omhoog, ziet een touw naar beneden komen, die wild heen en weer zwaait door de wind en bovendien net lang genoeg is. Hij staat dan op en kijkt naar de want en ziet dat het niet helemaal stijl is, teminste het beginstuk, hij weegt het af en klimt dan voorzichtig naar boven. Als een stuk omhoog geklommen is, zodat hij beter bij het touw kan, grijpt hij er naar, verliest zijn evenwicht en dondert weer naar beneden het water in, hij komt weer boven, voelt even aan zijn hoofd en ondekt dat hij zijn hoofd heeft gestoten. Hij voelt het bloed van zijn wenkbrauw over zijn wang stromen, negeert het en doet nog een poging, als hij weer ten hoogte van het touw is gekomen, blijft hij even staan, maar weet nu wel het touw te grijpen. Moeizaam begint hij aan de klim naar boven, waar bij hij een aantal keren, hard tegen de want klap, door de wind, maar weet uiteindelijk de rand te berijken, hij doet een aantal pogingen om over de rand te klimmen, maar heeft daar de kracht niet meer voor en hoopt dat iemand hem snel over de rand trekt, want hij houd het niet lang meer. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Ze ziet hoe Mitch ook springt en voelt lichte paniek opkomen. Ze gaat dichter bij de rand zitten en tuurt in de diepte. Ze volgt alles met haar ogen en gilt als Mitch weer valt. Hij klimt omhoog en zodra ze erbij kan, trekt ze hem over de rand neer en legt hem voorzichtig neer. Ze knielt naast hem neer. 'Mitch! Wat DOE je allemaal? Gaat het?' Bezorgd kijkt ze naar de wond bij zijn wenkbrauw en ze kijkt hulpeloos om zich heen, nietwetend wat ze moet doen en hopend dat iemand snel komt helpen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij helpt Mitch samen met Mara over de rand heen. Hij ziet dat Mitch een stuk gewaad in zijn hand heeft. "Je had niet naar beneden moeten gaan, je kon zelf ook wel dood zijn!" zegt hij een beetje kwaad. "Doe dat nooit meer!" Hij kijkt ook een beetje hulpeloos rond. Wat moeten ze doen tegen de wonden? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Hij ziet hoe Thorn van de rand afvalt en Mitch er achteraan gaat. Nou, m'n familie is ook niet echt super snugger. Hij vermoord zichzelf. Als Mitch weer bovenkomt loopt hij erheen en ziet dat hij gewond is. "Dizn, Dizn is Heler!" zegt hij en hij gaat opzoek naar Dizn. Als hij Dizn ziet zitten in het gras. Hij loopt snel op hem af. "Dizn, je moet komen helpen! Mitch is gewond!" zegt hij snel. Hij kent Mitch dan nog wel niet echt, maar het is blijkbaar wel zijn halfbroer. En het is een Volbloed, die kun je niet zomaar aan hun lot overlaten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn ziet plots dat Mitch heel wat uithaald en even later ziet hij plots Olivier naar hem toe rennen. Dizn schrikt op uit z'n gedachten. Hij hoort dat Mitch gewond is. Hij moet 'm helpen. Dizn kijkt wat vuil naar Olivier, maar staat uiteindelijk toch op en loopt richting Mitch. Het ziet er helemaal niet goed uit. Er is veel bloed te zien, ook al heeft Dizn geleerd dat dit niet altijd even erg is, dit was niet al te best. ''Nou. Je wenkbrauw is opengerijt...'' zegt hij. Hij kijkt naar de rest van het lichaam. Op de knie zit een schaafwond en in z'n been zit een iets van een keitje. ''En je hebt iets van een keitje in je been zitten. Die wenkbrauw kan ik hier niet helen. Daar heb ik het materiaal niet voor'' zegt hij. Hij ziet velen raar kijken. ''Je kan heus niet alles met een toverstok hoor'' zegt hij. Hij haalt toch z'n toverstok uit, richt het op de wonde met het keitje, mompeld iets en even later is de wonde verdwenen. ''Zo, voor die wenkbrauw kan ik echt niets doen. Het ziet er niet zo goed uit.'' zegt hij vermoeid en licht ook bezorgd. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch is opgelucht als hij op de grond ligt, hij kijkt mara en Will dankbaar aan en mompeld zachjes, nauwelijks hoorbaar "dank jullie wel". Hij hoort Olivier iets zeggen en dan staat Dinz ineens bij hem die zijn wond op zijn been heelt. Hij gaat voorzichtig recht opzitten, voelt zich duizelig worden en heeft een stekende hoofdpijn, maar negeert het. Als Dinz zegt dat hij zijn wenkbrauw niet kan helen, kijkt hij hem aan en zegt zachjes, "kan je het op de dreuzel manier, met naald en draad, ik heb het matriaal daar voor in mijn rugzak zitten." zegt hij vermoeid. Hij kijkt dan weer naar Will en zegt "het spijt me, ik" hij slikt even "ik kon hem niet vinden, dit is alles wat ik vond, " hij rijkt het stuk gewaad naar hem en kijkt hem vedrietig/schuldig aan. Mompeld dan zachjes "ik had het mezelf nooit vergeven,als ik niet naar beneden was gegaan, ik weet dat ik er alles aan heb gedaan, maar het mocht niet baten," hij slaat dan zijn ogen neer. Hij heeft het gevoel dat hij gefaald heeft. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha gaat naast haar vader staan. Ze ziet zijn hulpeloze blik en knikt even bemoedigend naar hem. Dan kijkt ze naar Mitch en ze glimlacht naar hem. "Ik vind het dapper dat je het hebt geprobeerd, Mitch." Ze kijkt hem even met een warme blik aan en loopt dan naar de rand van het ravijn. Ze kijkt somber naar het stromende water. Ze zucht. Het enige misschien enigzins normale familielid dat ik erbij heb gekregen, nu al dood. Verbitterd raapt Aisha een keitje op, die ze de diepte in gooit. Aisha kijkt even naar haar zus en loopt dan naar haar vader toe. Wat bezielt me? "Uhm... Als je uhm... Niet terug wil naar de kaasfabriek..." Aisha probeert Gaia te ontwijken. "Ik wou zeggen, wij hebben nog wel een zachte bank vrij." Mompelt ze. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Thorn valt met een kreet in het ravijn. Hij schampt langs een tak, die afbreekt, en ziet ondertussen het water met de scherpe rotsen steeds dichterbij komen. Hij begrijpt niet hoe hij ooit hier in heeft willen springen; het vallen, het voor zijn gevoel haast trage vallen, en het water dat steeds dichterbij komt voelt voor hem aan als een hel. Als Thorn eindelijk met een plons in het water valt, is hij verdooft door de klap. Wanneer hij min of meer bijkomt, is Thorn door een onderwaartse stroming weggevoerd, een tunnel in... <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img517.imageshack.us/img517/4900/kdh8lg.jpg" /> De Koning der Halfbloeden knikt even, doch niet van harte als de Koning der Volbloeden Het Mysterie van Sado voorstelt. Wel ja... denkt hij. Dan ziet hij Thorn vallen, en de Koning fronst lichtjes zijn wenkbrauwen, verder geen teken gevend van enige emotie, hoewel hij medelijden heeft met Will - de Koning der Halfbloeden weet pijnlijk goed hoe het is om een familielid te verliezen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Nog steeds treurend om het verlies van zijn zoon staat hij naar het kabbelende water te kijken. Als Aisha naar hem toe komt kijkt hij op. Hij luistert naar wat ze zegt en plots begint Will te stralen. Voor het eerst in jaren. "Dat..dat..zou heel fijn zijn," zegt hij met een glimlach van oor tot oor. "De Kaasfabriek geeft me alleen maar verschrikkelijke herinneringen." Hij kijkt naar zijn dochters en is trots op ze. Zonder ouders zijn ze opgegroeid, toch staan ze sterk in hun schoenen. "Dankjewel.." zegt hij zachtjes. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze zat met haar hoofd bij andere dingen en schrikt op als ze een kreet hoort. Hij lijkt uit het ravijn te komen. Ze kijkt rond. Thorn! Ze loopt met Dizn mee naar Mitch, die het blijkbaar niet gelukt is Thorn te redden. Ze hoort hem mompelen. Hij lijkt zich de schuld te geven. Dat laatste kan ze niet goed hebben, ze weet wat er van komt. 'Mitch.. het was goed wat je deed. Je deed wat anderen niet snel zouden doen, het is jouw fout niet,' zegt ze zonder dat ze zich er van bewust is tegen wie ze eigenlijk aan het praten is. Is Thorn nu.. weg? Weeral? Ze loopt een paar passen verder en kijkt het ravijn in. Uit de kant steken wat wortels, ver naar beneden ligt een rivier die wat slingert. Scherpe rotsen, kiezels, helder water.. dan gaat de rivier de hoek om. .. wat zou daar zijn? Niet-wetend draait ze zich terug om en kijkt ze naar de treurwilg, die overal bovenuit steekt. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn hoort Mitch wat mompelen. ''Nee. Ik kan het niet op die manier, je moet echt dringend naar het Sado Hospitaal. Kan iemand misschien een Sadolance inlichten?'' vraagt hij. Hij hoort dat Mitch met een schuldgevoel zit. Iedereen zegt dat het zijn fout niet is, ook Dizn wil dit zeggen, maar laat het daar bij. Mitch moet rusten.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara volgt Dizn als hij Mitch helpt. Ze kijkt bezorgd als hij zegt dat hij niets aan de wenkbrauw kan doen. 'Wat? Een Sadolance? Is dat een ambulance ofzo?' Ze trekt een wenkbrauw op en ziet Roxan bij het ravijn staan en zich omdraaien. Ze blijft zitten. Iedereen zegt Mitch dat het zijn schuld niet is. 'Weet je, Mitch, iedereen zegt dat het je schuld niet is. En dat is ook zo. Je stond mijlenver van Thorn af toen hij viel, maar JIJ sprong achter hem aan. Je hebt het meeste gedaan van iedereen en het was ook bijna onmogelijk dat je hem zou kunnen helpen. Voel je alsjeblieft niet schuldig.' Ze kijkt hem even aan en kijkt dan weer rond. 'Maar, hoe zit het met die Sadolance?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img502.imageshack.us/img502/7097/kdm8oa.jpg" /> Elmaz hoort heel wat mensen babbelen, waaronder de andere Koningen en Koninginen. Z'n ogen zijn gericht op het tafereel van de Sadobewoners. Blijkbaar was Thorn naar beneden gevallen of gesprogen en was die Mitch, weer zo'n volbloed, 'm achterna gesprongen. Mitch was terug, maar die Thorn was nergens te zien. Hij was gewond, die ene volbloed. Dan vallen z'n ogen op Roxan. Ze staat vlak bij de ravijn en kijkt naar beneden. Als ze niet oplet, valt ze er zo ook in. Elmaz stopt met denken. Even later gaat hij weer verder. Roxan staat nog steeds bij de ravijn. Elmaz voelt woede opborrelen. Haat van jaren en jaren terug. Hij ziet verschillende beelden van Dizn, Roxan en zichzelf. Dizn en Roxan maken plezier. Ze zijn samen en hebben het goed. Elmaz zit alleen, in een hoek van de kamer. Ze hadden ruzie. Dat gebeurde wel vaker. Elmaz was de oudste en dan zogezegd te oud om te spelen. Hij hoorde niet meer bij hen... Elmaz kijkt naar Roxan. Hij moet het doen. Hij moet het nu doen en snel. 'Voor jou, Dizn!' roept hij. Hij trekt z'n toverstok uit z'n gewaad. 'FLIPENDO' zegt hij met een krachtige en forse stem. Hij ziet nog snel een beeld van Roxan die naar beneden valt.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch hoort Aisha zeggen dat ze het dapper van hen vindt, hij kijkt haar even verward aan,als Roxan hem dan ook een hart onder de riem steekt is hij helemaal verbaast, van hen twee, had hij zoiets niet verwacht. Ze hadden duidlijk laten merken wat hij was een volbloed, hij denkt* zouden ze eindlijk door hebben, dat het niets uitmaakt wat voor afkomst je hebt, maar dat het om je daden gaat, of ben ik te optimistisch. Als Mara hem ook verteld dat hij zich niet schuldig moet voelen kijkt hij haar dankbaar aan, dan hebben ze het over iets als een sadolance, hij kijkt hen beiden aan en zegt "Geen ambulance" en dan fermer, "Ik hoef niet naar het ziekenhuis", hij haat ziekenhuizen," Het enigste wat ik nodig ben is mijn rugzak, die is ongeveer daar, hij wijst naar een plek richting de bergen, kunnen jullie hem niet hierheen sommeren." Hij hoort dan ineens iemand hard Flipendo roepen, hij springt snel op, draait zijn hoofd, begint te zwaaien op zijn benen en valt tegen Mara aan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Te laat krijgt ze in de gaten dat Elmaz naar haar staat te staren. Nog net ziet ze zijn blik vol van haat. "Voor jou, Dizn!" Ze beseft dan dat zij degene is die naast het ravijn staat en Elmaz degene is die de spreuk roept. De straal komt recht op haar af. Ze probeert wanhopig een stap opzij te zetten, maar de straal raakt haar. Pijn. Erg ongelukkig valt ze in het ravijn, doordat ze daarnet wankel stond. Dizn, blijf boven, zegt ergens een stemmetje in haar hoofd. Ze knijpt haar vuisten samen en wacht op de klap, de klap van vallen, de klap des doods? Nee.. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren. Dan hoort ze water, het ruisen water wat ze daarnet zag. Het lijken de golven van de zee wel.. Het lijkt wel alsof ze terug is.. terug thuis. Water. Plons. Val. Pijn. Koud. Zwart. Iets wat heel kort had geduurd leek wel een eeuwigheid. Was dit dan het einde? Het water voert Roxan verder en verder, geduldig, tot ze uiteindelijk terug 'wakker' zal worden. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana blijft nog steeds met haar armen om zichzelf heen geslagen denkend staren naar de plaats waar Thorn ingedonderd is. Een lichte frons verschijnt tussen haar wenkbrauwen en gedachten malen door haar hoofd. Dan gaat alles weer pijlsnel: de KDM vuurt een spreuk af op Roxan en Lana ontwaakt uit haar gedachten, nog net op tijd om te kunnen zien hoe de lichtbundel op Roxan afstevent en haar het ravijn inblaast. "NEEEE!!! ROXAN!!!" Lana rent naar het ravijn, wetend dat het zinloos is. Ze had de tijd nog niet gehad met al het gedoe om Roxan eens goed te omhelzen, en nu dondert ze Thorn achterna. Angstig kijkt Lana over de rand heen, hopend dat Roxan er hangt op dezelfde wijze zoals Mike dat deed, maar dat is niet het geval... Lana begint opeens sneller en zwaarder te ademen en schudt haar hoofd, alsof ze het niet kan geloven. Met een pijnlijke en woedende blik draait ze zich om en kijkt Elmaz kwaad aan. Nog steeds ongelovig met haar hoofd schuddend zet ze een paar passen naar Elmaz toe, die bij de rest van de omhooggevallen Koningen en Koninginnetjes staat. Beseffend dat ze geen staf heeft, blijft ze staan, zwijgend en Elmaz aankijkend. "Waarom deed je dat?" vraagt ze met een trillende stem van kwaadheid. "WAAROM verdorie deed je dat?!" Dan schiet Lana nog wat te binnen. "En wie ben je trouwens? Wat... WAT DOEN JULLIE STELLETJE ONNOZELAARS HIER ALLEMAAL?!" roept ze dan met een blik op alle zes gericht terwijl ze haar zelfbeheersing verliest en zich er totaal niets van aan trekt dat ze erg onbeleefd staat te schreeuwen tegen onbekenden. "JULLIE DACHTEN VAST: OH, LATEN WE IEDEREEN EENS GEZELLIG HET RAVIJN INBLAZEN, WAAROM OOK NIET?!" Lana kijkt ze alle zes woedend aan. "Jullie- Jullie zijn gestoord... Zwáár gestoord, serieus..." zegt ze dan zodat alleen het zestal het kan horen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha glimlacht naar haar vader. "Geen dank." Dan draait ze zich om en ziet ze nog net Roxan in het water vallen. Een sombere blik verschijnt er op haar gezicht. Ze schudt langzaam haar hoofd en loopt weg van het groepje, weg van het ravijn, weg van de koninginnen, naar de rust toe. Aisha loopt door de bijna verlaten straten van Sado, af en toe ziet ze iemand, maar eigelijk zijn de straten bijna leeg. Ze komt langs het afgebranden cafe en even blijft Aisha staan. Ze zucht en loopt dan verder naar haar huis. Als ze de deur geopent heeft voelt Aisha hoe een sterke hand haar naar binnen duwt. Als ze zich omdraait ziet ze een spreuk op haar afkomen en Aisha voelt hoe haar longen dichtgeknepen worden. Gelijk erna kan ze weer ademen. Geschrokken staart Aisha naar de man, die haar breed glimlachend aankijkt. Aisha staat op het punt te gaan gillen. "Dat zou ik niet doen meisje, ik weet niet of ik je dan kan laten leven." De man grijnst en Aisha kijkt hem bang aan. "Wat moet U van me?!" Zegt ze schor. "Wij gaan eens samen een briefje schrijven naar je zusje en je pappie en daarna ga je met mij mee. Ontsnappen heeft geen zin, iesje." De misdadige grijns van de man blijft op zijn gezicht staan. Aisha knikt langzaam en volgt de man naar haar eigen keuken, waar hij perkament en een veer naar Aisha toeschuift. "Schrijf wat ik zeg..." Beveelt hij en Aisha knikt gehoorzaam en doopt de veer in de inkt. 'Lieve Gaia en Will, Ik ben het hier even zat, sorry. Ik ga er een tijdje tussenuit, misschien zit alles weer beter als ik terugkom. Wil een van jullie tegen Mike zeggen dat het me spijt? Want dat doet het. Zoek alsjeblieft geen contact, ik wil rusten. Ik hou van jullie. Dikke zoen, Aisha Cheesemaker' Tevreden knikt de man en hij grijpt Aisha vast en heft zijn wand op. Dan wordt de kamer wazig voor Aisha, langzaam wordt het zwart. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn schrikt als hij z'n naam hoort, die uitgesproken is door Elmaz. ''Voor jou, Dizn'' hoort hij hem zeggen. Dizn hoort een flipendo en ziet die richting Roxan gaan. 'ROXAAAAN' roept hij geweldig hard. Hij voelt een steek door z'n hart. Thorn had de val waarschijnlijk niet overleefd en nu Roxan. Dizn ziet Lana naar Elmaz toe stappen. Even wil Dizn dit ook doen, maar hij loopt richting de ravijn. Hij heeft later tijd genoeg om Elmaz aan te pakken. Om hem te.. te.. Er komen herrineringen bij Dizn op. Dizn voelt zo'n drang om Elmaz te doden, maar hij wil eerst haar redden. Roxan. Dizn staat vlakbij de ravijn, het is zo te zien heel diep en erg gevaarlijke. Dan vallen Dizn z'n ogen op een pad. Een pad die hoogstwaarschijnlijk tot beneden leidt. Het is erg gevaarlijk en helemaal niet veilig. Dizn loopt naar het pad. Stapt de eerste trede af. Hij had ooit een boek gelezen waarin z'n ook zo naar beneden daalden. Het was niet goed afgelopen, toen. Dizn ziet het water naderbij komen, het water waar Roxan hoogstwaarschijnlijk ergens moet mee verder drijven. Ergens ver weg. Misschien, misschien.. Hij mag er niet aan denken. Het doet zo'n zeer. Dit was wraak geweest van Elmaz, dit wist hij. Hij zou wraak terugnemen, niet meteen, maar later en zijn wraak zou zoet zijn. Dizn ziet het einde van de trap, die blijkbaar al erg oud is want hier en daar ontbreken heel wat treden en moet Dizn zodanig springen. Dizn komt bij het water. Hij ziet nergens enige beweging of ook maar een teken dat er op zou wijzen dat Roxan hier ergens was. Dizn kijkt in het water. Er scheelt iets met het water, Dizn weet niet goed wat, maar het was zo.. anders. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img502.imageshack.us/img502/7097/kdm8oa.jpg" /> Elmaz ziet heel wat mensen schrikken. Ook Dizn. Hij hoort hem roepen en ook Lana roept. Hij ziet haar op hem afstappen. 'Ze verdiende het' zegt Elmaz op een kille toon. 'En hij verdiende het nog meer' zegt hij. Met hij bedoelde hij natuurlijk Dizn. Hij hoort Lana gewoon verder gaan. Elmaz heeft nog steeds z'n toverstok in z'n hand. Als die Lana niet oplet.. Elmaz voelt nog meer woede opborrelen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img524.imageshack.us/img524/2329/qdm3sv.jpg" /> Verbaasd staart ze eerst naar Elmaz die Roxan achteruit tovert, die dus ook het ravijn in valt. Dan staart ze naar Dizn, die 'Roxan' schreeuwt. Roxan was zojuist in het ravijn gevallen. Roxan, hetzelfde meisje waar ze wel eens mee omging toen ze nog leefde. Nu waarschijnlijk dood, terwijl ze met de rivier meegevoerd wordt. Ze voelt haat opborrelen tegenover Elmaz. Het was zijn schuld. 'Ze verdiende het niet,' zegt ze, waarschijnlijker nog killer dan Elmaz, op een toon waarop hij haar waarschijnlijk nog nooit heeft horen praten. 'Je weet dondersgoed dat ze het niet gedaan heeft! DONDERSGOED! Waarom zit je hen achterna?! WAAROM?!' Ze staat ongeveer tegen hem te schreeuwen zoals ze nog nooit gedaan heeft. Dit was niet de ontmoeting die ze gepland had. Maar.. wat nu als Elmaz een moordenaar was.. Wat nu als Roxan dood was. Ze werpt haar blik naar de lucht. Op Lana let ze niet, daarvoor is ze te druk in gedachten. 'Waarom kan je het niet verwerken.. Ga je ze tot in de eeuwigheid vervloeken? Alleen omdat JIJ niet kan verwerken dat je moeder dood is?! Alleen omdat je niet wilt toegeven dat je het zelf deed.. Zelf, maar onder Imperio' Ze draait zich om en loopt naar het ravijn, waar ze naar beneden kijkt. Wat kan ik doen.. Waarom deed hij het? Waarom? Moet ik dan gelijk weer iemand kwijt raken zodra ik terug ben? Wanhopig slaat ze haar ogen neer. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> "Aaah, ze verdíende het... Oh, zo..." zegt Lana overdreven, terwijl haar stem trilt, maar dan begint ze weer te roepen. "Roxan heeft nooit een vlieg kwaad gedaan! Kom eens op met een fatsoenlijke reden! Die héb je waarschijnlijk niet! Of wel? He?" Tranen van woede en onmacht springen in Lana's ogen. Ze balt haar beide vuisten onbewust en weerstaat de neiging Elmaz' neus van z'n mottige smoel te kloppen. Maar dan hoort ze Lieke spreken en Lana staat met verstomming te kijken. Ze snapte er niets van, totaal niets. "Ach, val toch allevijf dood..." zegt ze dan, totaal in de war, met haar hoofd schuddend en Elmaz kwaad aankijkend. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch valt dan op één knie, maar weet zich zelf weer overeind te krijgen, hij scheurt een stuk rondom van zijn blouse af, scheurt dan de onderkant van zijn mouw af, vouwt deze samen en drukt deze op zijn wond. Hij wikkeld dan de blouse reep er overheen, na drie pogingen blijft deze goed zitten en knupt deze vast achter op zijn hoofd, als een soort band over zijn hoofd Hij ziet Roxan niet meer, hoort Lana achter hem schreeuwen, hij ziet dan dat Dinz naar beneden loopt en is verbaast, *was er net dan ook al een trap, lekker handig, denkt hij sarcastisch. Hij schut voorzichtig zijn hoofd, voelt de adrenaline door zijn lijf gieren en merkt dat hij niet echt duizelig meer is, alleen een beetje hoofd pijn. Hij loopt voorzichtig naar de rand en ziet dat Dinz bijna beneden is, hij weet dat het stom is, maar hij kan niet anders en volgt Dinz naar beneden, hij kijkt halvewege even omhoog en ziet Lieke over de rand kijken, hij loopt dan naar Dinz en zegt "heb je haar al gezien?" Hij voelt zich beroerd maar laat niets blijken en ziet niet, dat het water er anders uit ziet. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn staat al een tijd beneden. Hij kijkt paniekerig en erg bezorgd. Hij wil haar vinden, hij wil niet dat ze dood is. Dit mag niet, dit kan niet. Hij begint sneller te ademen. Hij kijkt in het water. Kijkt dan weer rond. Hij gaat wat verder. Hij denkt weer aan haar, aan haar gezicht. Een traan. Hij ziet herrineringen vol met emoties. Gelukkige emoties. Emoties die hij nooit zal vergeten. Hij ziet een bocht van de rivier. Hij weet het niet, maar het li

Helena · Bericht door **Helena** » za jul 08, 2006 9:58 pm

jkt niet goed om die bocht verder te nemen. Dan ziet hij Mitch. 'Nee' zegt hij heel kort. Hij kijkt rond, z'n ademhaling gaat uitzonderlijk hoog. Dizn kijkt in het rond, hij krijgt het warm en.. Dizn voelt het water. Hij was flauw gevallen, het water in. Hoogstwaarschijnlijk al helemaal uit het zicht van Mitch. Er zat een snelle stroming op het water. Dizn spoelt verder, de bocht om. Hij spoelt nog veel verder en verder.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh staart een beetje voor zich uit, als Roxan door Elmaz het ravijn ingeblazen wordt. Hij kijkt Elmaz even ongelovig aan, en rent dan min of meer naar het ravijn. Hij kijkt omlaag, naar het donkere water, en fronst zijn wenkbrauwen. Nu heeft het waarschijnlijk al 2 levens genomen. Wat is Sado toch een geweldig dorp. denkt Milosh enigszins bitter. Nu ziet hij Lana naar Elmaz en de andere Koningen en Koninginnen rennen. Milosh loopt naar haar toe, gaat naast haar staan, en kijkt hoe ze loopt te razen en te tieren tegen hen. Zwijgend legt Milosh een hand op Lana's schouder, maar zegt of doet verder nog niets - zoals altijd zijn woede opkroppend. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img517.imageshack.us/img517/4900/kdh8lg.jpg" /> De Koning der Halfbloeden kijkt toe hoe alles gebeurt. Hij kijkt Elmaz aan, en sist: "Wat denk je in de naam van de stichters wat je aan het doen bent? Ben je gek geworden?! Het is meer dan duidelijk dat je deze positie nog niet zo lang hebt..." Maar, denkt hij, alsof Sander nog een jongeling is... was... en Elmaz is blijkbaar hetzelfde... De Koning der Halfbloeden ziet hoe Lana hysterisch naar Elmaz loopt, en zucht diep. Waarom... schiet door hem heen. Hij kijkt even zijn vrouw aan, maar dan weer naar waar Lana staat, en ziet dat Milosh er ook bij is komen staan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch hoort dat Dinz kort nee zegt, hij kijkt dan omzich heen en ziet Dinz niet meer, bij de bocht meent hij iets te zien maar weet het niet zeker, hij kijkt naar het water en beseft dat het gezien zijn gesteldheid niet verstandig is als hij er in springt. Ook doordat er een sterke stroming lijkt te staan. Hij rent de trap op glijd uit valt hart op de trede, zegt wat woorden,die niet voor herhaling vatbaar zijn, strompelt verder naar boven, boven aan gekomen, kijkt hij iedereen even aan en zegt dan zeer hard, "We moeten wat doen, als we het touw gebruiken, kunnen we het touw beneden vast maken, dan met een paar man, langs de touw, gaan en zo met de stroming mee gaan, anders veliezen we nog iedereen en op die manier hebben we hou vast " Hij haald diep adem en vervolgt "we zagen Roxan niet meer en nu is Dinz, ook nog in het water gevallen, ik hoorde in iedergeval een lichte plons en meende iets te zien bij de bocht." We moeten toch wat doen" zegt hij er zacht achteraan. Hij zwijgt uitgeput en kijkt iedereen even aan met een radeloze blik in de ogen, omdat hij weet dat hij het niet alleen kan.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara ziet Roxan vallen en wil schreeuwen, maar het gaat niet. In paniek wil ze opstaan, maar Mitch valt tegen haar aan. Alles gebeurt tegelijk, terwijl ze bij het ravijn gaat liggen en over de rand kijkt. Ze ziet Dizn en Mitch naar beneden gaan. Dizn valt in het water. Ze draait zich om en schreeuwt: 'Dizn is ook gevallen! En Mitch valt ook, als we niet uitkijken!' Ze ziet de KdM en QdM ruziën. Langzaam staat ze op en ze loopt naar Linda. 'Wat moeten we nu? Zo ongeveer alle vrienden die ik hier maak, vallen in een stom ravijn... Rotdorp.' Ze staart verdrietig naar het ravijn en alle mensen, die tegen elkaar schreeuwen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Steeds sneller neemt het water de bewusteloze Roxan mee verder de rivier op. Zelf dwaalt ze rond in een tunnel van gedachten, beelden uit het verleden flitsen voorbij. Beelden van Dizn, Elmaz, haar ouders, Lana, andere bewoners van Sado, de treurwilg en tenslotte het ravijn. Er lijkt geen einde aan te komen. Ze heeft geen besef van tijd en weet niet wat er om haar heen gebeurd, alles is zwart. In werkelijk wordt ook alles zwart, ze gaat een tunnel in. De tunnel die zich al ver achter de bocht bevindt.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img502.imageshack.us/img502/7097/kdm8oa.jpg" /> Elmaz ziet heel wat mensen naar hem kijken een hij hoort heel wat vragen. Hij zucht diep. Hij had gewoon zoveel woede gevoelt en die woede was er nu even te veel aan geweest. Hij had haar niet echt pijn willen doen, maar langs de andere kant weer wel. 'Ik weet het gewoon even niet meer, oke' zegt hij tenslotte. 'Jullie hebben geen idee wat die twee me hebben aangedaan. Helemaal niet. Ze haten me. ZE HATEN ME.' zegt hij. De laatste zin roept hij. Het is ook waar. Niemand weet hoe het in hun verleden gegaan is. Niemand, behalve die twee. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Steeds verder wordt Dizn door het water meegevoerd. Hij denkt na. Na over het verleden. Een deels slecht en een deels goed verleden. Het tuimelt in z'n hoofd. Sinds hij in Sado woont had hij gewoon te veel herrineringen opgehaald. Het was hem allemaal te veel. Alles is zwart rondom Dizn. Hij weet niet eens hoelang hij nu al meedrijft. Hij weet niet eens waar hij zich nu precies. Het water brengt hem uiteindelijk in een tunnel..<img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img161.imageshack.us/img161/32/qdh2ki.jpg" /> De Koningin der Halfbloeden kijkt met een net zo kwade blik als Lana naar Elmaz en luistert naar wat haar man tegen hem zegt. even kijkt ze veelbetekenend naar haar man, waarna ze ook naar Lana en Milosh kijkt. Ze laat denkend haar blik iets langer op Milosh hangen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana voelt dat Milosh z'n hand op haar schouder legt en kalmeert enigszins. Ze wilt zich omdraaien en Elmaz geen blik meer waardig gunnen als Elmaz opeens spreekt. Ze luistert naar z'n voor haar domme uitleg en zucht. "Ik haat Olivier ook..." zegt ze dan verbitterd en eigenlijk wat nonchalant. "Blaas ik hem van het ravijn? Dacht het niet..." Dan ziet Lana dat de KDH en QDH langer dan nodig is naar haar kijken, wat haar irriteert. "Wat scheelt er?" zegt ze geïrriteerd en kwaad. "Heb ik geen gelijk of zo?" Lana zucht en slaat haar blik naar de grond. Wat heeft het ook voor zin... "Ik wil hier weg..." zegt ze dan plots zacht tegen Milosh. "Ik wil hier gewoon... Weg..." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Hij ziet dan dat hij genegeert wordt, iedereen is met andere dingen bezig, hij kijkt even naar zijn broers en weet dat het hen niets kan schelen, weer een paar modderbloedtjes weg, hij zucht diep en neemt dan een besluit. hij kijkt dan naar Will en zegt geluidloos sorry. Hij loopt moeizaam naar het touw, trekt het op, maakt het los en loopt met de touw in de hand de trap weer af, na een aantal keer gevallen te zijn, weet hij toch beneden te komen. Hij denkt verder niet na en loopt naar de plek waar hij Dinz het laatst op het droge zag, bind het touw vast, de andere eind om zijn middel en springt zo het water in, onmiddelijk wordt hij meegevoerd door de stroming, hij gaat de bocht om en zwemt, met de stroming mee. Dan voelt hij een harde ruk, beseft dat er geen touw meer is, hij denkt even na en weet dat daar blijven hangen ook geen zin heeft, hij trekt de knoop in de touw los en half zwemmend /half drijvend, hij heeft alle kracht die hij nog over heeft, nodig om boven water te blijven en dan komt ook hij de tunnel binnen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Als Aisha wegloopt kijkt hij haar nog even na en draait zich dan om. Nu wil hij het zelf ook even laten rusten. Even niet meer spreken over de waarheid en over liegen. Hij ziet het tafereel met Elmaz en Lana. En Milosh die er bij staat. Hij ziet Mitch naar beneden gaan met een touw. Ik ben zijn oom, bedenkt hij zich plots. Snel gaat hij achter Mitch aan. Het is veel te gevaarlijk. Thorn, Roxan en Dizn zijn al gedood door de stroming. Mitch mag niet gaan, hij is veel te koppig. Duidelijke familietrekjes. Snel daalt Will de trap af. Als hij het vastgebonden touw ziet trekt hij het langzaam naar zich toe. Maar hij ziet Mitch niet. Uiteindelijk heeft hij het touw in zijn handen, maar er zit geen Mitch aan. "Verdomme," vloekt hij zacht. Hij gaat op de rotsen zitten met het touw in zijn handen. "Laat ze alsjeblieft terugkomen," fluistert hij tegen het water. "Alle vier." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh kijkt zwijgend toe. Hij voelt aan dat hij, als dit zo door gaat, gaat 'barsten', maar negeert dit feit. Hij fronst lichtjes zijn wenkbrauwen als Lana zegt dat ze uit Sado weg wil. Milosh zwijgt even, proberend zijn gedachten op een rijtje te krijgen. Hij kan Lana goed begrijpen - pijnlijk goed, zelfs. En toch... Milosh weet het niet. Enerzijds wilt hij weg, anderzijds wilt Milosh toch weer blijven. Uiteindelijk pakt Milosh haar hand vast, en zacht knijpt hij er geruststellend in. "Ik weet het..." zegt hij zacht. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Langzaam glijdt Thorn een andere tunnel dan de anderen in. Na enige tijd botst hij tegen iets op, en moeizaam opent Thorn zijn ogen. Hij ziet dat het land is, en zucht enigszins opgelucht. Thorn kreunt even, maar klimt dan min of meer de wal op, zakt door zijn benen, draait zich op zijn rug, en blijft uitgeput liggen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana fronst denkend haar wenkbrauwen en staart met een lege blik naar de grond. Ze krijgt opeens een idee. Dan kijkt ze Milosh aan met een blik waarin haar hoop af te lezen is. "Waarom gaan we gewoon niet?" vraagt ze plots en stil aan Milosh. "Ik bedoel, wat houdt ons tegen? We pakken gewoon ons boeltje en... En we zoeken een ander dorp op. Een veiliger dorp. Een plaats waar we niet constant om ons heen hoeven te kijken uit schrik om van de ene op de andere seconde dood op straat te liggen..." Lana zwijgt en zucht even. "Ik heb gewoon geen zin om het risico te lopen nog ergere dingen mee te maken dan er nu gebeurd zijn..." zegt ze dan terwijl een angst haar andere gevoelens overmeestert. "Het is genoeg geweest..." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Als blijkt dat Mitch zijn hulp niet nodigt heeft en doodleuk Dizn achterna gaat loopt Olivier een beetje beledigd weg. Hij kijkt even naar de zes koningen en koninginnen die nog steeds in overleg zijn. Hij is benieuwd wat hun plan is. Hopelijk niet weer zo'n krankzinnige opdracht als de vorige keer. Langzaam loopt hij terug in de richting van Lana, Milosh, Sarah en Ryan. Hij kijkt Sarah bezorgt aan, hij vraagt zich af of ze alle klappen wel kan verwerken. "Sarah, gaat het een beetje?" vraagt hij. "Wil je hier blijven of naar huis gaan?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /> Als Thorn min of meer bijgekomen is, krabbelt hij overeind. Hij neemt nu pas de moeite om de omgeving te bestuderen, en fronst zijn wenkbrauwen lichtjes als hij ziet dat hij zich in een grot bevindt. Thorn kijkt even achterom, naar het water, en dan naar voren, waar hij een gang is. Hij aarzelt even, maar loopt dan de gang in. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh wordt wat bleker dan normaal, maar laat verder niets merken. Hij knikt even als hij Lana's laatste zin hoort. "Ja, inderdaad... maar toch..." Hij zwijgt even, maar dan gaat Milosh weer verder. "We kunnen niet meteen weg gaan... ik weet dat het hier vreselijk is, maar je kan niet zomaar zeggen "Ik wil weg" en dan meteen je spullen pakken." Milosh bijt even op zijn onderlip, en kijkt dan naar de Koningen en Koninginnen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg" /> Hij kijkt Elmaz met gefronste wenkbrauwen aan als hij ziet dat hij een soortgenoot en zelfs familielid vermoord. Gaat hij mij soms helpen? Als Lana zich er mee gaat bemoeien volgt hij het gesprek, als ze terugloopt naar Milosh volgt hij ook dat gesprek. Hij loopt naar haar toe en kijkt haar met ogen vol haat en woede aan. Het enige wat hem er van weerhoud haar te vermoorden zijn de woorden van Olivier. Hij weet echter nog niet of hij zich daar aan kan en wil houden. "Luister goed. Niemand verlaat het dorp," zegt hij met een dreigende toon. "Dus ook jij niet, lafaard. Als je wel durft weg te gaan zul je dood zijn voordat je ook maar één stap buiten de grenzen van Sado hebt gezet." Hij kijkt even naar Milosh. "En ook jij blijft, ik vond het altijd zo gezellig als je weer eens op bezoek kwam," zegt hij gemeen, terugdenkend aan de keer dat hij Milosh onder Imperio zette en hem toen zijn eigen vriend liet vermoorden. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana luistert naar Milosh en zucht in zichzelf. Ze wist dat hij gelijk had, maar toch, de verleiding was zo groot... Het zou zo simpel zijn... Maar dan ziet Lana dat de KDV op haar afkomt en ze zet instinctief een paar passen achteruit terwijl ze Milosh aan z'n hand wat meetrekt. Het feit dat de KDV vlak voor haar neus stond, met een stok, en zijzelf helemaal weerloos, bevalt Lana niet echt. "Waar bemoei jij je eigenlijk mee?" zegt ze verontwaardigd als de KDV uitgesproken is. "Ik was tegen Milosh bezig. En trouwens, waarom zou ik naar jou moeten luisteren?" vraagt ze, dapperder klinkend dan ze zich voelt. "Als ik zin heb om naar een ander dorp te gaan, dan doe ik dat ook. Ik heb geen verplichtingen aan dit dorp, ik ben er niet mee getrouwd!" Lana nijpt haar ogen tot spleetjes en kijkt de KDV uiterst geïrriteerd aan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze drijft verder en verder de tunnel in. Er lijkt wel geen einde aan te komen. De stroming neemt haar verder en golven spoelen over haar heen, tot de stroming minder wordt. Ze spoelt min of meer wat naar de kant, waar rotsen liggen die boven het water uitsteken. Ze wordt tegen een rots geslingerd en blijft er met haar gewaad achter hangen. […] Na lange tijd half op het droge te hebben gelegen, komt ze weer wat bij en opent haar ogen. Omdat ze alles dubbel ziet, knippert een paar keer. Het wordt er niet veel beter op, maar ze beseft dat er niet veel te zien is en dat ze in een tunnel is. Water klotst steeds weer tegen haar benen, die ijskoud aan voelen. Ze strijkt met moeite haar haar uit haar gezicht en merkt dat haar hand er bebloed uitziet. Ik bloed.. wat is er gebeurd? Alles komt terug, Elmaz, het ravijn, de lange tunnel van gedachten. Maar ze leefde, min of meer. Wat is dat daar.. Ze knijpt haar ogen tot spleetjes, omdat ze iets in het water ziet. Ondanks alle zwarte vlekken hoeft ze niet veel te zien van wat dat is, ze herkent het onmiddellijk. Dizn! De pijn negerend, waadt ze zich zo goed als kwaad een stukje terug het water in en probeert bij Dizn te komen. Ik mag niet weer meedrijven, dan gaat het compleet fout.. Ze probeert zijn hand te grijpen, maar grijpt mis en stuikelt. Naar water happend komt ze boven en zit Dizn verderop drijven. Met een laatste uithaal van haar arm krijgt ze hem uiteindelijk te pakken en voert hem naar de rotsen. Bij de rotsen aangekomen, legt ze hem met haar laatste krachten zodanig neer dat het water hem niet meer meesleurt. Zelf kijkt ze dankbaar naar boven. Laat iemand ons vinden… Dat is het laatste wat ze denkt voor ze weer terug in elkaar zakt op de rotsen. Zwart. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara wacht op Linda's antwoord, en kijkt naar Elmaz. Ze heeft het gevoel dat ze hem eerder heeft gezien, voor vandaag. Ze bekijkt hem goed en haar blik blijft hangen op zijn hand. Die hand... De hand van mijn ontvoerder! Ze kijkt even geschrokken naar Elmaz. Ze weet zo goed als zeker dat het zijn hand moet zijn... Ze wil het tegen Roxan zeggen, maar dat kan niet. Ze draait zich naar Linda en zegt dan zachtjes: 'Volgens mij... volgens mij heeft Elmaz me ontvoerd...' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch merkt dat zijn veiligheidsschoenen niet handig zijn bij het zwemmen, hij drijgt steeds naar beneden getrokken te worden, hij draait zich om op zijn rug en duwt met zijn linkerschoen zijn rechter schoen uit, hierbij zijn armen iets gespreid houdend om te bijven drijven, het zelfde doet hij net zijn linkerschoen. Bevrijd van de last van zijn schoenen, merkt hij dat hij beter blijft drijven en dat hij sneller vooruit komt, hij zwemt nu stevig door maar merkt de moeiheid hem over spoelt en denkt wat heeft het voor zin, wat maakt het ook allemaal uit, al ik nu verdrink ben ik bij mijn geliefden en verder is er toch niemand die mij mist. Dan hoort hij een stem die hem streng toespreek, "Mitch, je moet verder, er zijn mensen die op je rekenen als je nu opgeeft, veroordeel je hun ook, je moet verder". hij kijkt dan omzichheen en ziet niemand en beseft dat hij het zelf was die dat zij, hij grinnkt even en denkt nu wordt ik ook nog gek. Hij zwemt dan met hernieuwde moed verder en ziet dan, wat rotsen, hij wil hier voorbij gaan als hij iets meent te zien, hij zwemt naar de rotsen toe en ziet dan, twee personen liggen, hij hijst zich zelf omhoog en ziet dan Dinz en Roxan liggen. hij loopt moeizaam naar beiden toe en voelt of hij een pols voelt, als dat bij beiden het geval is, zucht hij van opluchtig. Hij loopt eerst naar Dizn en schut voorzichtig heen en weer en zegt "Dizn hoor je me, je moet waker worden, je zus heeft je nodig". Hij houd ondertussen Roxan in de gaten, of zij verder enig teken van leven geeft. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Ziet Thorn, Roxan, Dizn en Mitch allemaal in het ravijn verdwijnen en zucht* *Hoort Mara dan en kijkt haar aan* 'Ik weet het Mara, het vorige dorp waar ik woonde klinkt bijna nog leuk vergeleken met Sado, en ik had er een hekel aan...' *Hoort dan wat ze zegt over Elmaz* 'Jou ontvoerd? Hij? Maar waarom dan?' *Zucht nog eens diep* 'Ik wist dat de KdV niet bepaald een lievertje was, maar de KdM?' *Gaat op de grond zitten* 'Je kan in ieder geval niet zeggen dat je je hier ooit moet vervelen...' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg" /> Hij kijkt Lana nog nijdiger aan na haar woorden, zijn ogen spuwen vuur. Sander kan zich met zeer veel moeite inhouden, anders was ook Lana in het ravijn belandt. "Je hebt wel verplichtingen aan dit dorp!" blaft hij. "Zolang wij zessen over dit dorp heersen blijf je hier." Hij kijkt even naar Olivier die even verderop staat met Sarah. "Je moet maar blij zijn dat je zo'n zus hebt die in bescherming wordt genomen door de Volbloeden." Hij kijkt haar doordringend aan. "Anders was jij al lang doodgeweest." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" /> Sarah kijkt Olivier even niet begrijpend aan, maar dan valt de Knoet. 'Het gaat wel hoor, lief dat je dat vraagt. Ik wil eigenlijk liever naar huis. Ik heb het hier wel weer gezien.' Sarah kijkt het groepje rond, minus de KVD. 'Gaan jullie mee? Ik heb eerlijk gezegd wel even behoefte aan een sterk bakkie thee.' Sarah pakt Ryans hand vast en werpt even een vijandelijke blik naar de KVD toe. Waar bemoeit die zak zich mee? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Hij wordt een beetje rood als Sarah zegt dat het lief is dat hij dat vraagt, maar zijn vervolgens wordt zijn gezicht groen van jaloezie als ze Ryan's hand vastpakt. "Ja, laten we dat maar doen dan," zegt hij niet erg enthousiast, en pakt Sarah bij haar andere hand vast. Misschien kan ik Ryan er wel afschudden als ik hard genoeg trek, denkt hij en hij lacht in zichzelf bij het idee. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara laat zich naast Linda op de grond zakken. 'Ik weet ook niet waarom, maar ik heb het gevoel dat ik hem herken, en dan vooral zijn hand. Ik zou willen dat ik het niet zo moeilijk vond om hier weg te gaan. Ik heb het idee dat iets ervoor zorgt dat niemand hier weggaat... Ik zou zo graag wegwillen, maar toch heb ik het gevoel dat ik moet blijven.' Ze kijkt naar de grond en trekt er wat gras uit. 'Terwijl ik hier eigenlijk niets meer achterlaat... Als jij meegaat laat ik niks achter. Want Roxan is weg.. En Mitch ook.' Ze gooit het gras weg en trekt een nieuwe pluk uit de grond. 'Rotdorp, je hebt gelijk, dit is een rotdorp,' mompelt ze boos. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Hoort Mara zegt en knikt* 'Je hebt gelijk, dit kan een behoorlijk rotdorp zijn en toch wil ik eigenlijk niet weg... En misschien komen ze nog wel terug, weet jij veel, we hebben geen lichamen gezien ofzo.' *Ziet een paar mensen weggaan en kijkt Mara aan* 'Zullen wij ook gaan? Er is hier niets om nog voor te blijven...' *Staat op* 'Je kan wel mee naar mijn huis.' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/6265/nicof6eh.jpg" /> 'Wat ben je toch een schat!' Speels trekt Nico aan het haar van Grace. 'Als jij nu het bad op de juiste temperatuur brengt en er zelf ook in gaat zitten, ga ik eventjes wat te eten voor ons maken.' Nico knipoogt en kust Grace dan even vluchtig op haar voorhoofd. Fluitend loopt hij naar de keuken en begint daar wat rijkelijk belegde boterhammen klaar te maken. Wanneer hij klaar is zet hij alles op een dienblad en wil net naar de badkamer lopen wanneer hij een geweldig idee krijgt. Nico zet het dienblad terug op het aanrecht en loopt naar buiten waar hij even stil blijft staan om de lentegeuren op te snuiven. Dan loopt hij naar de rozenstruik toe en pluk daar een heleboel blaadjes. Binnen weet hij in een keukenkastje nog een paar kaarsen op de duiken en met een overvol dienblad loopt hij naar de badkamer toe. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh kijkt zwijgend toe, maar voelt een steek van woede door zich heen gaan als de KdV een heel erg lage toespeling maakt naar de keer toen de Imperiuscurse over hem uitgesproken was. Hij heeft er nog steeds schuldgevoelens over, die nu weer in volle 'glorie' opspelen. Wanneer de Koning der Volbloeden dan wel erg duidelijk een doodsbedreiging uit, verliest Milosh zijn geduld maar, bovenal, zelfbeheersing. Zonder na te denken stapt hij voor de KdV, en slaat deze hard tegen de grond. Woedend kijkt Milosh op de Koning der Volbloeden neer, terwijl zijn ademhaling hijgend en gejaagd gaat. "Waar bemoeien jullie 'Koningen' en 'Koninginnen' zich mee?! Jullie geven geen uitleg, noch houden jullie je verdomme aan jullie eigen regels - kijk naar die Koning" - Milosh werpt een felle blik op Elmaz, die meer dan boekdelen spreekt - "is die het waard om de titel 'Koning' te dragen? NEE! Want een koning of koningin moet rechtvaardig en eerlijk zijn, om zijn of haar volk geven, en dat kan ik van jullie niet zeggen!" Hij zwijgt even, en dan kijkt Milosh naar alle 'Koningen' en 'Koninginnen' die zich hier verzameld hebben. "Jullie zijn die titel allemaal niet waard! En hoewel jullie naar eigen zeggen dan wel over dit dorp heersen, zijn het eigenlijk de 'gewone' mensen die dat zouden moeten doen, omdat zij rechtvaardig zijn en verdomme om iedereen geven en niet hun eigen volk langzaam uitmoorden!" En om zijn laatste woorden te marken, kijkt Milosh met een felle en woedende blik van Elmaz en Lieke naar de Koning der Halfbloeden en de Koningin der Halfbloeden, van de Koningin der Volbloeden tot uiteindelijk naar Sander, de Koning der Volbloeden, en spuugt de laatste in het gezicht. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg" /> Hij kijkt Milosh aan met een blik vol walging. Die blik wordt zo mogelijk nog walgender als Milosh in zijn gezicht spuugt. "Sanitato," zegt hij snel, zijn toverstok op zijn gezicht richtend. "Luister eens goed, brutaal smerig besmeurd onderkruipsel!" schreeuwt hij bijna en hij loopt langzaam op Milosh af. "Wij, Koningen en Koninginnen, regeren dit dorp al twee eeuwen lang. Het dorp is welvarend, en dat kan niet van alle dorpen gezegd worden." Hij grijpt naar Milosh's keel en sluit zijn lange vingers er omheen. Zijn toverstok houdt hij nog altijd gereed in zijn andere hand. "Dat jullie walgelijke bloedsoort hier ook is komen wonen is niet onze schuld. En jullie kunnen dit dorp niet regeren." "Dan zou iedereen vertrekken uit het dorp omdat er alleen nog maar steun-de-modderbloedjes winkeltjes en andere liefdadigheidsorganisaties zouden zijn," laat hij er sarcastisch op volgen. Dan smijt hij Milosh naar achteren op de grond. "Als je per se wilt regeren over dit dorp zul je de volgende opdracht met succes moeten afronden, maar dat zie ik jullie nog niet doen!" sist hij. Hij lacht hatelijk, een lach die hij bewonderd, de lach van de persoon die het met zijn ideeën over bloedsoorten eens is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> Milosh voelt hoe de KdV zijn vingers om zijn keel sluit, maar blijft zo kalm als voor hem mogelijk is. Hij luistert, met gefronste wenkbrauwen en nog steeds die woedende blik. Wanneer de KdV hatelijk lacht, voelt Milosh de rillingen over zijn rug lopen. Hij zwijgt even, zet zijn gedachten op een rijtje, en kijkt de KdV aan die nog steeds zijn keel vast heeft. Milosh begint lichtelijk in ademnood te komen, maar denkt er niet over om de KdV te vragen zijn vieze tengels van zijn keel af te halen. "Wie zegt dat ik er over wil regeren? Ik zeg alleen dat ik vind dat jullie er niet over zouden moeten regeren," zegt Milosh kalm, "en ik zou een dorp niet welvarend willen noemen als je ieder moment vermoord kan worden door een van je 'koningen'!" Dan wordt Milosh op de grond gegooid, en haalt opgelucht weer adem. Hierna krabbelt hij enigszins moeizaam overeind. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana kijkt de KDV met opgetrokken wenkbrauwen aan als hij zegt dat zolang zij de heersers zijn iedereen hier moet blijven. "Wel, dan maar hopen dat jij vlug weer het loodje legt, niet waar?" flapt ze eruit voor ze het doorheeft. Als de KDV dan z'n mond opentrekt over haar en Sarah, begint ze zich te ergeren. "Zozo, als ik jou zo hoor, ga ik nog moeten beginnen geloven dat ik geluk heb..." mompelt ze dan in zichzelf, net op tijd omzich ervan te weerhouden het in een luide opwelling naar de KDV te schreeuwen. Maar dan ontstaat het conflict tussen de KDV en Milosh en haalt geschrokken adem als hij Milosh begint te wurgen. Het enige wat ze kan doen is toekijken. Lana snelt snel naar Milosh toe als hij op de grond gesmeten wordt en helpt hem mee overeind. "Zeg dan verdomme wat die domme opdracht is en verdwijn!" schreeuwt Lana naar de KDV. Ergens ver weg heeft ze het onaangename gevoel dat iedereen een marionettepop van de KDV is, die allemaal naar z'n pijpen moeten dansen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/2821/gracef8ri.jpg" /> Grace giechelt weer enorm dom als Nico zegt dat ze ook maar in bad moet kruipen. Dan draait ze zich om en loopt naar de badkamer, waar ze de kranen opendraait en het warme water de badkuip in doet stromen. Grace geeft een zwiepje aan haar toverstok en onmiddellijk ligt er welriekend schuim in het bad. Als het bad volgelopen is, kleedt Grace zich uit en kruipt in bad. Niet veel later komt Nico binnengewandeld en Grace zet haar allerliefste en verleidelijkste grijns op. Dan ziet ze het dienblad. "Zo, schat, dat heb je mooi gedaan!" zegt ze, waarna ze een gebaar maakt dat hij er vlug bij moet komen zitten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img502.imageshack.us/img502/7097/kdm8oa.jpg" /> Hij kan wel door de grond zakken als Milosh zegt dat hij de titel niet waardig is. Milosh mag dat niet zeggen. Hij weet er niets van.. Hij weet er HELEMAAL NIETS van! Niemand begrijpt hem. Zelfs Lieke staat nu al niet meer naast hem. Even wil hij op Milosh afspringen, maar ziet dan dat een ander het al doet. Lafaard, zegt hij tegen zichzelf. Maar Roxan van de helling blazen was niet laf.. zij deed hetzelfde.. Hij heeft zelf niet in de gaten hoeveel hij doordraait en wat rood aanloopt. 'Ik ben het wel waard,' mompelt hij in zichzelf. 'Niemand begrijpt me,' mompelt hij erachteraan, zonder te weten waar hij met bezig is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Als hij na een tijdje nog niets heeft vernomen van Mitch, Roxan, Dizn of Thorn staat hij op en begint terug aan de klim naar boven. Hij kijkt nog een laatste keer om en loopt dan door, terug naar de rest. Hij ziet dat zijn vader ruzie heeft met de Halfbloeden en gaat ergens achteraan staan, op een onopvallende plaats. Hij kijkt en luistert, maar zegt niets. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg" /> Hij kijkt met een spottende blik toe hoe Lana Milosh overeind helpt, en hoort de woorden van Milosh. "Dit dorp moet nu eenmaal worden gezuiverd van verraderlijke elementen," zegt hij kalm. "Jullie zijn niet trouw aan jullie krachten, jullie zijn er niet trots op!" zegt hij en hij begint steeds iets harder te praten. "Jullie laten je kostbare bloed mengen met dat van walgelijke dreuzels, mensen die gehandicapt zijn en moeite doen om allerlei idiote uitvindingen te doen om zichzelf te redden!" Hij kijkt de verschillende bloedbesmeurden één voor één aan. "Jullie moeten je schamen!" roept hij. Als Lana tegen hem begint te schreeuwen dat hij moet verdwijnen besluit hij er niet op in te gaan, maar loopt naar de andere Koningen en Koninginnen. "Het is tijd," zegt hij kil. "Tijd om ze de zwaarste opdracht van hun leven te geven.."