Hoofdstuk 54 - Graxan en Nira (verbeterd)

Helena · Bericht door **Helena** » za aug 26, 2006 11:20 pm

<img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/2821/gracef8ri.jpg" /> Grace ergert zich momenteel. Waar hangt die malloot uit?! schiet door haar hoofd, Nico vervloekend. Ze kijkt even op naar de liften heel aan de andere kant van het Atrium, en ziet dan -vlugger dan gewenst, maar wel al verwacht- Aïsha daar staan. Dat betekende dat ze gearriveerd waren. Vlug schiet Grace naar de damestoiletten en sluit zich op in een hok. Dan haalt ze een flesje boven met een brokkelige, smerige substantie en gooit er wat haren in. Ze zet het flesje aan haar lippen en drinkt het walgend leeg. Bijna spuwt ze alles leeg in de WC-pot, maar dan kijkt ze toe hoe haar lichaam verandert. Eens veranderd, tovert ze andere kledij tevoorschijn, wisselt van kledij en tovert haar eigen kleren weg. Ze zorgt ervoor dat alles in orde is, en komt dan uit het hok. Even kijkt ze in de spiegel. "Hallo, Roxan." zegt ze vrolijk, terwijl ze een grijns opzet die té lief is naar Graces mening. Dan loopt ze de toiletten uit en gaat naar Aïsha. "Hey..." mompelt ze, een beetje verlegen proberend over te komen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" /> Gaia vermindert uiterst voorzichtig snelheid, terwijl ze langzaam haar gewicht naar voren schuift op d'r bezem, zodat ze probleemloos kan landen. Tot haar vreugde lukt dat ook. Even oogt ze bezorgd naar Lana die omgeven wordt door een vader die verdacht veel lijkt op Will. Het zou haar niets verbazen mocht Mike een of andere anderhalf-inhetkwadraat broer zijn van Will. Als Aïsha meteen haar woorden omzet tot daden en kordaat naar de telefoonkabines stapt, staat ze er zelf nogal treuzelend bij, alsof ze liever de cel wilt negeren, aangezien ze het aan haar water voelt dat er weer een hele brok ellende staat te wachten in 't ministerie. Gaia kijkt op als Will haar aanspreekt en besluit dat ze zich misschien ietsje veiliger kan voelen in de buurt van haar vader. "Laten we geen tijd verliezen", zegt ze dan, terwijl ze iets zelfverzekerder achter Dizn naar de kabines toestapt. Als de lift langzaamaan naar onder suist bedenkt ze zich dat het de eerste keer is dat ze het ministerie zal bezoeken. Maar desondanks voelt de grote marmeren ruimte vertrouwd aan wanneer de liftdeuren met een aankondigende 'ping' openschuiven. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn ziet dat alles weer goed is met Lana en loopt dan verder naar de telefooncel. Hij kan nog net tussen de deur doorglippen wanneer Gaia die achter haar toe doet. Hij mompelt wat in het niets en bromt zodat de telefoniste, of tenminste de vrouw van wie de stem afkomstig is, doordoet. Hij ziet twee badges uit de gleuf vallen en geeft de andere aan Gaia. Hij voelt dat ze naar beneden gaan. [...] Hij loopt door de liftdeur en kijkt waar de anderen zijn gebleven. Zijn ogen blijven hangen op een meisje dat net "hey" roept. Is dat..? "Roxan!" roept hij terwijl hij zijn voeten achtervolgt. "Waar zat je nu?" vraagt hij, net als een bezorgde vader. Straks gaat hij ook nog op Mike of Will lijken. Hij omhelst Roxan even en laat haar dan weer los. "We waren ongerust. Waar is Mara?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij glimlacht even naar Lana. Ze doet zich natuurlijk weer dapperder voor als ze is, maar het zal vast pijn doen. "Zullen we dan ook maar naar de telefooncel gaan?" Vraagt hij Lana als hij ziet dat de meeste daar al in verdwijnen. Mike legt een arm om Lana's middel om haar een beetje te ondersteunen. "Heb je echt geen pijn?" Vraagt hij nog eens. "Ook niet in je rug ofzo?"  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha glimlacht even naar Linda en loopt richting Mitch. Ook tegen hem glimlacht ze en dan fronst ze verbaasd als Roxan hoi tegen haar zegt [[ooc: hoe a-sociaal weer, niets terug zeggen]], aangezien ze Roxan eigelijk nog nooit gesproken heeft. Ze haalt haar schouders op en ziet Dizn hysterisch doen en Aisha rolt met haar ogen. "Hey Mitch." Zegt ze dan, ze ziet dat Will en Gaia komen en kijkt even naar hen. Ze kijkt dan om zich heen. Waar moeten we eigelijk heen? Waar zijn we naar opzoek? Met een zucht ploft Aisha naast Mitch op het bankje en verveeld kijkt ze naar de anderen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/2821/gracef8ri.jpg" /> Grace ziet hoe verbaasd Aïsha naar haar kijkt als ze wat gezegd heeft. OK, tegen haar moet ik al niet te veel zeggen... denkt ze. Wat een arrogant kind, trouwens... Als Dizn aan komt hollen, probeert Grace eerst haar gezicht zo emotieloos mogelijk te houden. Walgend kijken was nu géén optie. Dan zet ze een blij gezicht op. "Dizn!" zegt ze verrukt, terwijl die haar omhelst, maar moet moeite doen om haar gezicht in de plooi te houden. Ieuw ieuw ieuw, Mudbloodknuffels, yuk! flitst het door haar hoofd, hopend dat hij gauw weer los laat. "Mara is nog steeds in Sado of onderweg..." zegt Grace dan serieus, terwijl ze Nico vervloekt. "Ze moest nog dringend iets belangrijks doen en zei dat ik wel al kon vertrekken... Ik ben dan ook maar alleen gekomen, omdat ik dacht dat jullie al wegwaren... Maar blijkbaar niet..." Grace grijnst dan lief en verontschuldigend. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij gaat samen met Gaia in de telefooncel en speldt de button met 'Stomme Klote-opdracht Uitvoerder, Will Cheesemaker' op zijn nog steeds natte gewaad. Als ze in het atrium van het Ministerie staan droogt hij zijn kleren met een spreuk en kijkt eens om zich heen. Hij ziet dat het best rustig is op het Ministerie en vraagt zich af waar ze eigenlijk moeten gaan zoeken, en wie of wat hen daarbij zou kunnen helpen. Dan merkt hij op dat Roxan weer terug is en ziet dat ook Mitch al is gearriveerd. Geduldig wacht hij op de komst van degene die nog buiten staan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn is blij dat hij Roxan opnieuw ziet. Hij glimlacht en vraagt zich af waarom Roxan alleen al is vertrokken. Hij laat het daarbij en loopt naar het groepje, tenminste een deel daarvan die zowat een cirkel begint te vormen. "Waar gaan we dan eigenlijk heen?" vraagt hij. Hij weet niet goed op welk Departement ze moeten zijn, maar dat zullen de anderen wel weten, hoopt hij. Hij geeuwt. Hij had niet veel geslapen en dat had nu zijn gevolgen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Als Lana klappertandend in de telefooncel staat, richt ze haar toverstok op zich en meteen komt er een warme lucht uit de punt die haar niet alleen opwarmt, maar ook haar kleren droogstoomt. Als Mike zijn arm om Lana's middel legt, wilt ze die meteen wegduwen, maar ze beseft tegelijkertijd dat hij het alleen maar doet uit bezorgdheid en vriendelijkheid. Het voelt een beetje onwennig, die kant van Mike te leren kennen. Ze besluit maar om Mike z'n gang te laten gaan terwijl ze zichzelf warm en droog stoomt. Hij deed tenslotte niets verkeerds en het zat wel gunstig. "Ik voelde me alleen wat flauwtjes..." zegt ze dan. De lift komt beneden aan, en Lana maakt dan aanstalten om uit te stappen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Olivier sjokt een beetje afwezig achter de rest aan en probeert zich zo onopvallend mogelijk te houden. Hij heeft nu zelfs niet de puf om Aisha terug te pakken voor het gemene kunstje dat ze een paar uur geleden bij hem had uitgehaald. Helemaal verkleumd stapt hij van zijn bezem en werpt een blik op Sarah, Ryan en Billy, die nu ook landden. Hij zegt niets en loopt naar de telefooncel toe. Hij heeft geen behoefte om nog langer in gezelschap van Sarah te zijn als ze hem toch blijft negeren. En Ryan hoeft hij al helemaal niet te zien. Hij luistert naar het gezaag van de vrouwenstem die hem vraagt wat hij komt doen. "Ik kom hier om vrienden te zoeken nou goed?! Wat boeit het nou wat ik hier kom doen," zegt hij kwaad, helemaal uit zijn humeur. Zijn humeur was de laatste dagen al tot een dieptepunt gezonken, maar doordat hij nu ook nog eens verkleumd was en in gezelschap van een stel bloedbesmeurden en volbloeden die hem negeren was hij het helemaal zat. Dan komt de button uit de telefoon gerold en kijkt met een rare blik naar de tekst. "Vriendenzoekende, Olivier de Volbloed." Hij smijt de button zo hard als hij kan in een hoekje van de telefooncel. Als de telefooncel hem uiteindelijk in het atrium heeft afgezet loopt hij naar de groep toe en wacht nors af wat ze gaan doen. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> Ze ziet dat er inmiddels nog een hoop mensen zijn aangekomen, waaronder ook Roxan. Ze glimlacht terug naar Aisha en kijkt dan om. 'Oja, die toverstokken,' mompelt ze tegen niemand in het bijzonder. Ze sloft naar de balie en geeft haar toverstaf aan de man die daar staat. Hij controleert de staf en prikt het briefje '24,3 centimeter, kern van eenhoornhaar, 10 jaar in gebruik' op het pinnetje en geeft haar de toverstok terug. Ze loopt weer terug en gaat dan ook maar bij Mitch op het bankje zitten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> 'Hoofdpijn. O, dat kan ik wel helen!' Ze wijst met haar wand op Mara en tovert de hoofdpijn weg. Ha, mijn eerste goede daad voor vandaag! Wat wordt de tweede? Aha, ons hieruit toveren. Ze begint heen en weer te ijsberen om op een idee te komen. Ze wijst uiteindelijk met haar wand naar de deur. 'Bombarda! Alohomora! Diffindo! Oja, wacht!' zegt ze, als ze ziet dat de deur van hout is. 'INCENDIO!' En ze ziet de deur in brand vliegen. Dreuzelgedachten he.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Ze voelt hoe haar hoofdpijn verdwijnt. ´Dankjewel, dat scheelt een heel stuk.´ Ze zegt niet dat ze nog steeds last van geheugenverlies heeft, dat zal vanzelf wel overgaan. Ze kijkt hoe Roxan de deur in brand steekt. ´Op zich wel logisch.. Misschien iets té logisch? Afwachten maar.´ Ze gaat op de grond zitten en wacht tot de deur op is gebrand. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn merkt dat Linda haar wand laat onderzoeken. Dat was het, dat moesten ze eerst doen. "Misschien kunnen we dat beter allemaal al doen, terwijl we wachten op de anderen" zegt hij, niet bepaald tegen een bepaald persoon gericht, maar meer naar de wat ovaalvormige cirkel die zich aan het vormen was. Hij loopt naar de balie en geeft zijn toverstok af. Hij ziet de man fronzen. "Euhm... Scheelt er iets?" vraagt hij. De man knikt bedenkelijk. "Mag ik vragen... Waar u deze toverstok vandaan heeft?" met een blik dat lijkt op: "Draag jij een roze onderbroek?". "Van Olivander, de beste toverstokkenmaker, of hoe je dat ook noemt, van de hele wereld. Nouja, dat heb ik horen vertellen" zegt hij met een rare blik op zijn gezicht. Hij vraagt zich af wat er mis kan zijn. "Het is namelijk zo..." gaat hij verder. Hij begint nu in enkele formulieren te bladeren. Dizn snapt niet wat er gaande is. Opeens stopt de man met bladeren in formulieren. Hij kijkt Dizn aan, niet meer met de "Heeft u een roze onderbroeken" blik, maar eerder: "Dit komt niet goed mannetje". De man neemt een papiertje en smijt een memo in de lucht. Dan stapt hij op Dizn af en neemt 'm zo vast dat zijn beide armen op zijn rug hangen. Daarna spreekt hij een spreuk uit, waardoor de armen van Dizn samenblijven hangen op bepaalde plaatsen. "He? Wat doet u?" roept Dizn, deels van de pijn en deels van de vragen die bij 'm opkomen. Dizn ziet al snel twee andere mannen komen. "Neem 'm mee, ik zoek het verder uit" commandeert hij. Wat gebeurd er nu? Wat had ie misdaan? Nog steeds jammerend van de pijn probeert hij achterom te kijken, wat de rest hier van denk. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> 'Hopelijk niet te logisch, want ik wil hier weg. En snel, wie weet wat we al van de Sado-meeting gemist hebben!' Ze ziet de deur verder afbranden en mompelt een spreuk om het vuur te doven. Gespannen wacht ze tot de rook weggetrokken is en ziet ze tot haar verbazing licht. Daglicht Ze doet haar Lumos uit en loopt de ruimte uit. Ze komt weer boven de grond en kijkt in een verdachte lege gang. 'Gewoon door de voordeur naar buiten, denk ik,' zegt ze zacht - meer tegen zichzelf dan een ander. Ze doet de deur open zonder hem te laten kraken en loopt de straat in, bang om elk moment betrapt te worden. In de verte ziet ze Sarah's huis. Zo ver zijn we niet gegaan.. Ze gaat richting Sarah's huis en belt ongeduldig aan de deur aan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Als Lana zichzelf droogstoomt neemt hij ook zijn toverstok en volgt haar voorbeeld. Samen stappen ze weer uit de telefooncel als ze zijn aangekomen bij het atrium. "Als het niet meer gaat moet je het zeggen he, dan gaan we even zitten," zegt hij. De bezems van hem en Lana houdt hij nog steeds vast en hij gaat er op leunen, moe van de lange tocht. Desondanks probeert hij Lana toch ook nog te ondersteunen. Dan ziet hij dat Dizn wordt meegesleurd door twee mannen en kijkt verbaasd naar Lana. "Wat zou daar aan de hand zijn?" Vraagt hij zich verbaasd af. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara ziet dat het nog gelukt is ook. Ze volgt Roxan naar buiten, naar Sarah´s huis. ´Wat gingen we ook alweer doen, met zijn allen?´ vraagt ze. Ze kan het zich niet meer herinneren, ze maakt zich toch een beetje zorgen. Het is toch niet goed dat ze helemaal niks meer weet van voor die ontvoering? Als ze naar huis zou moeten lopen, zou ze geeneens weten waar het stond. En ze kan moeilijk aan iemand vragen: ´Pardon, weet u waar mijn huis staat?´ Gelukkig staan ze nu voor het huis van.. ja, van wie ook alweer? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Als Lana het warm genoeg heeft en ze drooggestoomd is, geeft ze een zwiep aan haar stok waarmee de spreuk uitgewerkt is, en stopt ze die terug in haar broekzak. Mike ondersteunde haar nog steeds, en Lana kijkt even om zich heen om te zien waar Milosh is. Ze had een beetje het gevoel dat hij en Mike het nog altijd niet zo geweldig konden vinden met mekaar. Lana begrijpt dat ook wel wat van beide partijen, maar houdt zich er maar koest over. "Ja, ja, is goed..." zegt ze vlug als Mike aandringt van als het niet gaat dat ze zullen gaan zitten. Haar aandacht wordt echter getrokken door de man die Dizn vastzet, en fronsend kijkt ze ernaar. "Ik weet het niet..." mompelt ze na Mikes verbaasde vraag en ze kijkt fronsend terug. "Maar ik vertrouw het niet..." Ze kijkt toe hoe Dizn moet afgevoerd worden. "Wat is er aan de hand?" zegt ze dan met luidere stem zodat iedereen het kan horen. "Hij hoort bij ons!" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img134.imageshack.us/img134/854/marwanleith5qj.jpg" /> Marwan staat voor het raam van zijn woning naar buiten te staren, als hij twee meisjes het huispad van zijn overbuurvrouw, Sarah, op ziet lopen. Hij denkt aan hoe de groep weg was gevlogen en duwt het raam een stukje open. "Mevrouw Burns, of McLain, whatever, is niet thuis." Schreeuwt hij naar Roxan en Mara. Hij bestudeert hen vanachter zijn raam. "Zij en een grote groep zijn een behoorlijke tijd geleden al vertrokken." Marwan zucht en denkt even somber terug aan dat ene moment. Dan schudt hij met zijn hoofd. Vergeet het weer.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch kijkt op als hij de groep ineens binnen ziet komen, Ofterwijl hij ziet Aisha binnen komen er verschijnd een glimlach op zijn gezicht hai zegt hij dan. Hij zag toe Roxan, hij haalt verbaast zijn wenkbrauwen op, nou ja negeer mij maar weer dacht hij, waar maakte hij zich toch ook druk om laten ze allemaal maar de gracht in gaan. Hij negeert de rest, kijkt even naar Linda, Hoi Linda, lekker gevlogen zegt hij dan vrolijk. dan kijkt hij naar Aisha, Ik weet dat het mischien wat raar is, maar ik zag dit in een winkeltje liggen en moest gewoon aan jou denken, want ineens herrinnerde ik mij dat jij in het zwekbalteam zat van ons huis, huffelpuff dus. maar ik wilde je dit dus geven, ook omdat ik blij ben dat je familie van mij bent zegt hij met een lichte blos. Zou ze hem nu een idioot vinden, hij gaf haar het doosje en was benieuwd hoe ze zou reageren, hij merkte niets van het tumult, nou intresseerde hem dat ook niet zo.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha glimlacht op Mitch' hai en kijkt verbaasd als hij haar een doosje geeft en die woorden zegt. Ze glimlacht op zijn laatste woorden, Een lieve fullblood, waar vindt je ze verder nog tegenwoordig... "Zat je ook bij Huffelpuff?" Zegt ze, enigzins verrast daardoor, terwijl ze het doosje opent en het kettinkje ziet. Een Quaffle, Bludger en Snitch in elkaar "verweven". Sprakeloos kijkt ze Mitch even aan. "Dat had je toch niet hoeven doen?" Terwijl ze de ketting uit het doosje haalt ziet ze de woorden. Pluk de dag, zou ik dat ooit nog eens kunnen? Aisha glimlacht naar Mitch. "Je had het echt niet hoeven doen... Familie zijn we sowieso." Ze kijkt even naar de ketting en draait zich dan een beetje. "Zou jij hem me om kunnen hangen?" Zegt ze met een glimlach. Het feit dat Dizn meegenomen wordt, dringt nu even niet door. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Ja ik was ook een huffie zegt hij grijnzend, Ja maar ik wilde het tonen zei hij, dat heb ik al jaren niet meer kunnen doen zei hij, Hij pakte de ketting en deed hem om, Zo asjeblieft. Maar sinds mijn ouders, adoptie ouders zijn omgekomen, had ik niemand meer, behalve oma Leith. Dus ik ben blij dat ik in ieder geval weer familie heb, zegt hij. Weet je dat Marwen mijn vader en ik op die dag leuke dingen zouden doen zei hij met een glimlach, we zouden parachute gaan springen, we hadden daar eens van gehoord en wilde dat eens gaan uitproberen. er verschijnt ene gelukzalige glimlach op zijn gezicht.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn wordt een kamertje ingeduwt en de deur wordt met magie achter hem gesloten. Right... Dizn kijkt de kamer rond en merkt dat dit zo'n typische kamer is voor mensen waarvan men niet weet waar ze ze anders moeten verbergen. Het is er donker, heeft een raampje hoog boven het oogbereik, het stinkt er en zit er vol met beestjes die er niet moeten zitten. Hij zucht en ziet dan dat er toch enig iets qua comfort is: een bankje. Dizn zet zich met een plof neer. Hij voelt het bankje langs de andere kant omhoog komen en niet veel later zit hij op de harde grond met het bankje omgekeerd in zijn schoot. Waarom heb ik dit weer? Hij staat recht en probeert het bankje terug in positie te krijgen zoals hij het daarnet had aangetroffen. Z'n gezond verstand zegt 'm niet meer te gaan neerzitten. Hij gaat wat leunen tegen de muur, terwijl hij zich nog steeds afvraagt wat er gaande is. [...] Na enkele minuten leunen, afzetten van tegen de muur, tevergeefs door het raampje proberen te kijken en twee maal een mot van zich te hebben afgeslaan, vliegt de deur open. Dizn herkent de man van aan de balie... "Dizn Ravogn?" vraagt hij. "Sorry voor het ongemak, het Ministerie verontschuldigt zich voor de fouten die ik heb gemaakt, maar er waren wat kleine probleempjes met wat cijfertjes" Gaan ze me nu met m'n naam aanspreken, da's nieuw. "Problemen met cijfertjes?" begint Dizn. "Problemen met cijfertjes? Wordt ik daarom zo brutaal in dit krot gesmeten? Wordt ik daarom tweemaal door twee verschillende motten aangevallen? Heb ik me daarom op een bankje neergezet om meteen daarna met het bankje in mijn schoot te liggen...?" Dit is volgens Dizn de eerste keer dat hij zo uitvliegt, maar je zou voor minder... "Ja, ziet u, men heeft een toverstok gevonden en die leek sprekend op de uwe" begint de man dan. "Die toverstok heeft namelijk heel wat daden verricht waar wij géén weet van hadden" Het begint wat duidelijker te worden bij Dizn. De toverstok van Elmaz. Die heeft genoeg daden verricht om op deze manier behandelt te worden en... "En deze toverstok is niet geregistreerd hier op het Ministerie, dus de dader is alsnog onbekend. Dan komt u met bijna volledig dezelfde toverstok en een man als ik, met een job als de mijne probeert dan ook wel in het minste wat avontuur te zoeken" vertelt hij dan verder met een verontschuldigende blik Ja, duidelijk de toverstok van Elmaz. Nu Dizn eraan dacht. Wat moeten die lui van het Ministerie wel niet gezien hebben? Elmaz heeft zijn moeder vermoord, Roxan onder Imperio gezet, Dizn bijna vermoord. Oh! Nu valt Dizn z'n knoet. Dizn z'n toverstok was er eentje met elfenhaar, eikenhout en 23,15 cm lang. Zijn moeder had Elmaz destijds een nieuwe toverstok gekocht om 'm in de familie op te nemen. Elfenhaar, eikenhout en 23,16 cm lang. Hoe konden ze zich nu vergissen in die centimeter. Zie ik er dan zó gevaarlijk uit? "Bij deze krijgt u uw eigen toverstok terug en kunt u nu wel gaan" Dizn loopt op de man af, rukt de toverstok uit zijn hand en smijt de deur achter zich toe waardoor de man binnen vast komt te zitten. "Ja, ook Mudbloods kunnen heel erg heftig reageren" zegt hij luid. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Roxan heeft nog steeds niet door dat Mara aan geheugenverlies lijkt te lijden. Als Mara dan ook vraagt wat ze ook al weer gingen doen, weet ze het eigenlijk zelf ook niet. Zaken bespreken zeker? In verband met dat rond die treurwilg enzo. 'Gewoon, dingen bespreken. Je weet wel, dat gedoe met die koningen en koninginnen kortgeleden.' Ze schrikt als ze gekraak hoort en kijkt om. Er gaat een raam open aan de overkant. "Mevrouw Burns, of McLain, whatever, is niet thuis. Zij en een grote groep zijn een behoorlijke tijd geleden al vertrokken," schreeuwt een man. Vertrokken? Naar waar? 'Vertrokken!?' zegt ze, terwijl ze de man even vergeet, maar herinnert hem weer en roep hem "dankje" toe. 'Naar waar dan,' zegt ze zachter tegen Mara. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij kijkt hoe Dizn wordt afgevoerd en snapt er niets van. "Hij ging toch alleen zijn toverstok laten controleren? Zou er soms iets mee aan de hand geweest zijn?" Vraagt hij zich af. De groep lijkt er echter niet veel aandacht aan te besteden. Dan ziet hij Roxan staan, die in zijn ogen ook maar erg weinig geeft om het feit dat haar broer verdwijnt. "Roxan, weet jij wat er aan de hand is?" Vraagt hij haar. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha glimlacht op het verhaal van Mitch, als de naam Marwan ineens voorbij komt. Een stuk of 40 alarmbellen beginnen te rinkelen en Aisha kijkt even nerveus naar haar vader. "Marwan... Hij was je adoptie-vader?" Vraagt ze, enigzins voorzichtig. "En hij is... Dood?" Aisha kijkt Mitch aan en kijkt dan weer even naar haar vader. Het kan niet anders... Het moet dezelfde zijn, maar... "Wacht, ik kom zo terug. Even mijn wand laten controleren." Om even na te kunnen denken, loopt Aisha van Mitch weg, naar de 'toonbank'. Ze kijkt de man even aan en zijn blik glijdt over haar onbebuttonde gewaad. "Mevrouw..." Kritisch kijkt de man naar Aisha. "Die button moet u op uw gewaad vastmaken." Verbaasd kijkt Aisha naar de man en dan pakt ze nijdig de button uit een zak. Ze gooit het voor de man op de toonbank en legt haar wand ernaast. Een andere man identificeerd haar wand, maar de eerste man kijkt naar de button, die op een lingo-achtige manier in een gat verdwijnt. Aisha haatte die buttons, ze was enkel eenmaal eerder er geweest, maar de tekst van die button was haar altijd bijgebleven. Deze button was bijna net zo erg. Superman imiteren Aisha denkt aan de zojuist verdwenen button en grijpt haar wand van de toonbank en loopt naar Will toe, op wiens borst wel een button preikt. Ze negeert het en buigt zich naar hem toe. "Die jeugdvriend van jou, heette die nu Marwan?" Vraagt ze, fluisterend. "Marwan Leith soms?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img220.imageshack.us/img220/7474/caitlinxz3.jpg" />  En daar zit je dan: In hartje Londen, diep onder de grond, verdieping zes Departement van Magische Sport. Geen raam in je kleine kantoortje, te veel papieren op je bureau waar je mee aan de slag moet en te weinig geld wat er te verdienen valt. De lol is ver te zoeken. Dus de lol zoek je zelf. Cailtin zit onderuitgezakt in haar stoel, een grijns op haar mond en een toverstok in haar hand. Vlak voor haar vliegt een verbaast en geschrokken vogeltje in het rond, wild piepend. Caitlin richt haar toverstok naar het beestje die vervolgens nog harder begint te piepen en nog wilder in het rond begint te vliegen. 'En jij bent de laatste,' zegt ze met een brede grijns, 'Petrificus Totalus!' Het vogeltje stopt resoluut met vliegen, valt totaal verstijfd door de lucht en komt met een plof op Caitlins bureau waar hij vervolgens in het niets verdwijnt. 'Ghehe. Nog een keer. Avis!' Een aantal vogeltjes worden uit de toverstok getovert. Ze fluiten en vliegen nietsvermoedend het kantoortje door. Caitlin richt haar toverstok op het dichtsbijzijnde vogeltje en herhaalt: 'Petrificus tota-' 'Ahum' Caitlins gezicht betrekt en draait haar hoofd in een fractie van een seconde naar de deuropening waar een gestalte van een jonge vrouw haar fronsend aankijkt. 'Oh, jij bent het... Hoe lang sta je daar al, kon je niet kloppen?!' De vogeltjes vliegen vrolijk fluitend de deur uit, niet wetend waar ze aan ontsnapt zijn, langs de gestalte heen. Caitlin draait haar hoofd van het meisje weg en doet alsof ze druk bezig is met haar stapel papieren. 'Ik héb geklopt, maar je hoorde me niet. Ik vroeg me af of je misschien deze papieren voor me kon verwerken over die nieuwe bezems, het is niet heel veel. Ik zou graag iets eerder naar huis gaan. Mijn moeder is ziek weet je en -' 'Nou èn.' Vanessa kijkt Caitlin onzeker aan en vraagt voorzichtig: 'Eh, pardon?' Ze draait haar hoofd weer naar het meisje. 'Nou èn, zei ik. Wat kan mij het schelen dat je moeder ziek is. Moeders-zijn-niet-belangerijk! En daarbij, ik heb het druk. Zie je niet dat ik bezig ben?!' Ze rommelt wat met haar papieren en pakt een pen. 'Nou, eerlijk gezegd, ik zag zonet dat -' Caitlin zet een quasi-lief gezicht op en kijkt het meisje aan. 'Mijn lieve Vanessa, kun je alsjeblieft mijn kantoor verlaten en de deur zachtjes achter je dichtdoen? Kun je dat?' Ze kijkt Caitlin fronsend aan en weet niet wat ze hiervan moet denken. 'Nou?!' Haar ogen blijven gefixeerd op Vanessa staan. Het departementshoofd mag niet vermoeden dat Caitlin haar werk niet serieus neemt. Ze weet dat Vanessa een beetje bang voor haar is en nu nog niks zou verklikken, maar hoe lang blijft dat zo? Ze moet voorzichtig zijn met deze grapjes. 'Okee, geef me die stapel en dan wegwezen.' Ze grist de stapel papieren uit Vanessa's handen en ziet vervolgens Vanessa dankbaar knikkend het kantoor verlaten. Op de gang hoort ze gefluit van een vogeltje. 'Bah, wat een bloedbesmeurde trut.' Ze laat het pakketje papieren op haar bureau vallen, op de rest van de stapel, en pakt haar toverstok. 'Avis!' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij schrikt op uit zijn gedachten als Aisha ineens voor hem staat. Als ze opnieuw over zijn jeugdvriend begint slaakt hij een zucht. Ik wil het er niet meer over hebben, ik wil er niet meer aan denken. "Uh, ja hij heette Marwan, ja," zegt hij een beetje afwezig. "En hij heette Leith ja." Een beetje wantrouwig kijkt hij naar Aisha; Waarom had ze plots zoveel interesse in zijn jeugd, en dan vooral in zijn vriend Marwan? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Als Aisha haar vader hoort fronst ze. Ze loopt een stukje van haar vader weg en zucht zachtjes. Ze wist zeker dat hij ook haar ontvoerder was, het kon niet anders.. Nou Mitch, bereidt je voor op een klap... Aisha sluit even haar ogen en loopt weer naar haar vader toe. "Jouw vriend Marwan, is de vader, of adoptie-vader, van Mitch." Aisha denkt na, zou de man... Zou Marwan met Jessica... Zuchtend kijkt Aisha even naar Mitch. Waarom wil iemand dat zijn eigen zoon denkt dat hij dood is? "En kijk niet zo wantrouwig..." Zegt ze dan tegen Will, terwijl ze weer van haar vader wegloopt en naar Mitch toegaat en weer gaat zitten. Ze besluit voorlopig even te zwijgen. "Waar moeten onze brooms heen, by the way?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Wanneer Aisha verkondigd dat Marwan de adoptievader van Mitch was begint hij te lachen. "Nee, dat moet een vergissing zijn, Aisha," zegt hij, nog steeds lachend bij de gedachte van Marwan als vader. "Marwan wilde geen kinderen, dat heeft hij me zovaak gezegd." Hij kijkt even naar Mitch en stelt zich hem voor in de armen van Marwan. Meteen begint hij weer te grinniken. "Marwan genoot van het leven, en volgens hem zou dat niet kunnen met een baby." Als Aisha vraagt wat ze met de bezems moeten doen kijkt hij even om zich heen. Iedereen staat nog met z'n bezem in z'n hand en het lijkt hem niet echt handig om daar mee te blijven rondlopen. Hij haalt zijn schouders op; "Ik zou het niet weten." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img529.imageshack.us/img529/9277/manvanhetministerie4rs.jpg" /> Het nieuws van de oproer die er zonet beneden was geweest was als een lopend vuurtje door het hele Ministerie gegaan en was zo ook op de zesde verdieping aangekomen. Een groep mensen uit het beruchte dorp Sado die op bezems naar het ministerie komen was dan ook niet iets wat ze dagelijks meemaakte. Hij loopt naar het kantoortje van Caitlin McVea en komt onderweg een aantal vogeltjes tegen. Hij vraagt zich verbaasd af waar die vandaan komen. Hij begroet Vanessa als hij die tegenkomt en komt dan aan bij het kantoortje. Hij klopt één keer op de deur en zonder op antwoord te wachten gaat hij naar binnen. "Luister, er is een groep mensen binnengekomen, ze hebben allemaal bezems bij. Zou jij even willen controleren of die bezems wel aan de eisen voldoen?" zegt hij zonder haar eerst te begroeten. "Het gaat namelijk om een groep uit dat dorp, Sado, ik vertrouw die luitjes niet." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn komt weer bij de groep aan. Hij schudt even wat stof van zijn gewaad en kijkt dan wat kwaad. Hij hoopt dat ze opschieten want in dit boerenhol wil hij niet lang meer blijven, na dit incident. "Kunnen we op-" wil hij zeggen, maar dan van Aisha hem in de rede. Onze bezems.. Ja. Juist. Dizn loopt terug naar de balie, ontwijkt de twee andere mannen, blijkbaar was de man van daarnet nog niet terug uit zijn krot en neemt dan zijn bezem die hij daar had laten vallen. Hij loopt terug naar de ovaalvormige cirkel (OOC: XD) en blijft daar staan. Hij heeft geen idee wat ze met de brooms moeten doen en hij heeft geen zin om ook maar aan iemand zijn verhaal te doen. Dit noemt Dizn dan een rothumeur klasse 1... <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" /> Sarah loopt samen met Billy en Ryan, klappertandend van de kou, naar de telefooncel. Dankbaar stapt ze de droge cabine binnen en volgt gapend het geratel van de stem in de machine. Zuchtend rukt ze de badges uit het bakje en vraagt zich enkele seconden af hoe ze zo'n enorm ding aan Billy's pakje moet bevestigen en besluit dan om het maar gewoon niet te doen. 'Die stomme formaliteiten ook altijd, net of we dáár tijd voor hebben,' klaagt Sarah. Dan ziet ze de badge van Olivier liggen, ze trekt onwillekeurig een gezicht en snuift. 'Pfft.' De telefooncel gaat naar haar zin niet snel genoeg naar beneden. Sarah heeft het gevoel dat ze al teveel tijd verspilt hebben. En wanneer ze haar toverstok moet afgeven zucht ze dramatisch diep. Als de man vraagt of hij Billy's toverstok ook mag schiet Sarah uit haar slof. 'Zeg, wat denkt u wel niet? En waar heeft u uw ogen gelaten? In uw nachtkastje misschien? Dit is een BABY ja. Een B-A-B-Y. Het meest magische dat ze doen is scheten laten!' Woest beent ze weg en gaat op een afstandje van de groep staan en knuffelt de arme Billy innig. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Olivier staat er maar een beetje bij en voelt zich verschrikkelijk verloren in de groep. Tot zijn schrik beseft hij nu dat hij helemaal niemand meer heeft, helemaal niemand. Hij kijkt hoe Dizn wordt afgevoerd, maar het doet hem niets. Er is niets meer wat hem kan schelen, en al zeker geen bloedbesmeurde. Als Dizn even later terugkomt merkt hij dat zijn humeur ook niet meer al te best is. Wanneer Sarah met Ryan en Billy binnenkomt gaat er een steek van afgunst door hem heen. Hij wil Ryan pijn doen, het maakt niet uit hoe. Hij wil Sarah terug, Sarah moet terugkomen. Die hufter moet met z'n poten van haar afblijven. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/6265/nicof6eh.jpg" /> Giechelend als een klein meisje kijkt hij naar het resultaat. 'Nou baasje, dat heb je dan toch maar weer mooi gefixt.' Nico aait zichzelf over zijn borst en kijkt naar de klok die langzaam de secondes aftelt. Even twijfelt hij of de tijd zo wel juist is ingesteld, maar bedenkt dan dat het eigenlijk niet uitmaakt, de bom ontploft toch wel. In een flits ziet Nico hoe laat het is en ziet dan dat hij al veel te laat is voor zijn afspraak met Grace. 'Ojee, oooojee! Graciepeesie zal dit niet leuk vinden. Nicootje toch, nu heb je het vrouwtje boos gemaakt. Foei!' Zo snel als hij kan verdwijnselt hij naar de afgesproken plaats en ziet dat Grace er niet meer is. 'Nou, dan zit er niets anders op Vrind. Je moet het zelf doen.' Hij gooit wat teennagels in de dikke substantie en drinkt het snel op. 'Uuwl, getver! Wat is dit? Tenenkaas?' Met moeite weet hij te voorkomen dat hij moet overgeven en tot zijn verbazing merkt hij dat zijn buik in omvang wel heel veel geslonken is. 'Ooh dolletjes! Kijk nu! Dit is pas een briljante verjongingskuur!' Dan beseft hij dat elke seconde telt en kleedt zich snel om, oefent even zijn gebaren en gezichtsuitdrukkingen in de spiegel en geeft Mara een knipoog in de spiegel. 'Heerlijk! Ik voel me gelijk een half millenium jonger!' giechelt hij en gaat dan opzoek naar Grace. Op een holletje vervolgt hij zijn weg en zwaait uitbundig wanneer hij haar ziet staan, schenkt haar een verleidelijke knipoog en steunt dan met zijn handen op zijn knieën om uit te puffen. 'Oh hoi jongens, ik ben zo snel gekomen als ik kon, ik eehm, nou ja, ik had nog wat dringends te doen.' Zenuwachtig friemelt hij aan de kleding van Mara die een beetje onwennig zit. Nico vreest dat hij zijn rol een beetje overdreven heeft, maar je transformeert dan ook niet elke dag ineens van man tot vrouw. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img220.imageshack.us/img220/7474/caitlinxz3.jpg" />  Een man van het ministerie die ze wel eens rond heeft zien lopen stapt zonder pardon haar kantoor binnen. Caitlin is blij dat ze nét haar laatste vogeltje verstijfd heeft met de petrificus totalus voordat hij binnenkwam. Ze kijkt de man ongeduldig aan en mompelt binnensmonds: 'Ook hallo meneertje ik-ben-belangrijker-dan-jou-dus-groet-ik-niet.' De man heeft blijkbaar niks gehoord en Caitlin hoort wat hij te zeggen heeft. 'Hmm, Sado he?' Ze denkt even na waarna ze de man uitdagend uitkijkt. 'Niet te vertrouwen zegt u? Ík woonde in Sado, vriendelijk bedankt.' Ze heeft geen zin in nog meer werk, maar deze man lijkt op iemand die de macht heeft haar het leven zuur te maken en na zo'n opmerking kan ze beter instemmen. 'Oke. ik controleer de bezems.' Caitlin staat op. 'Weet u waar ze zijn?' Terwijl ze de man aankijkt bedenkt ze zich dat ze wel erg hulpvaardig is vandaag en dat ze daar maar snel mee op moet houden. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img529.imageshack.us/img529/9277/manvanhetministerie4rs.jpg" /> Als de man hoort dat Caitlin ook in Sado heeft gewoond is hij even uit het veld geslagen, maar negeert haar opmerking. "De hele groep bevindt zich op het moment nog in het Atrium, maar ik zou snel zijn, want ze zullen hier niet zijn gekomen zijn voor de lol...en als je hulp nodig hebt dan vraag je maar iemand om je te helpen." Hij draait zich om en wil het kantoor weer uitlopen als hij zich plots iets bedenkt. "En zou je eens kunnen onderzoeken hoe het mogelijk is dat er hier vogeltjes rondvliegen," zegt hij en zijn blik glijdt naar de verstijfde vogeltjes op de grond van Caitlin's kantoor. En opnieuw zonder groet verlaat hij het kantoor weer, opweg om de volgende persoon aan het werk te zetten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> Ze glimlacht naar Mitch als die vraagt of ze lekker heeft gevlogen. 'Tuurlijk, wie houdt er nou niet van vliegen?' zegt ze met een knipoog. Ze besteed niet zoveel aandacht aan het hele Dizn-gebeuren en ziet dan Mara ineens. Ze gedraagt zich wel een beetje vreemd, maar ach, wie weet waar ze net is geweest. 'Mara!' zegt ze en ze loopt naar haar toe. 'Waar was je? Is alles wel goed?' vraagt ze. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" /> Mara herinnert zich vaag de dingen die Roxan zegt. ´Uhm.. Was er niet iets met een ministerie?´ Ze herinnert zich dat vaag, vooral nu de man schreeuwt dat ze met zijn allen weg zijn. Ze herinnert zich ook iets met bezems, ofzo. ´Roxan? Er was iets met bezems, geloof ik. Ik weet het niet meer.´ <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img220.imageshack.us/img220/7474/caitlinxz3.jpg" />  Caitlin ziet de man naar de vogeltjes kijken en ze zegt daarop zo onschuldig mogelijk: 'Ja, vreemd vind u niet? Ik zag -' Voordat ze er erg in heeft is de man alweer vertrokken. 'Noujá zeg.' Ze zet een lage stem op, trekt een verwaand gezicht en kijkt in een kleine spiegel aan de muur. 'Ik weet niet hoe je heet, meisje van de zesde verdieping. Ik loop alleen een beetje rond te slenteren om belangrijk te doen. En terwijl ik lantefanter en tonnen galjoenen binnenhaal, moet jij aan het werk!' 'Ik ben z'n slaaf niet!' Ondanks haar irritatie stapt ze haar kantoor uit, de lift in naar de achtste verdieping waar het Atrium zich bevindt. Als ze uitstapt merkt ze gelijk een groepje op met bezems in de handen. Chaggerijnig loopt ze naar hen toe en bestuderend kijkt ze de groep over. Sado staat immers bekend om de verscheidenheid aan bloedsoorten en er is maar één soort die ze mag... Ze opent haar mond en verkondigt luid, in één adem en op een zeer monotome wijze: 'Mensen uit Sado, het is een voorrecht van het ministerie om u te verzoeken uw bezems bij mij in te leveren en ze te laten controleren.' Terwijl ze de groep scherp aankijkt vervolgt ze: 'Tegenspraak of tegengestribbelen is verboden en wordt niet geduld. Indien ik u er op betrap, kan ik u de uitgang wijzen en u verzoeken niet weder te keren, is dat duidelijk?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn merkt dat er een medewerkster van het Ministerie aandacht roept en Dizn draait zich dan ook maar om om naar het gepreek te luisteren. Jezus, wat een vreemde mensen heeft het Ministerie. Aha. Dus zij gaat onze brooms controleren, nou dat weten we dan ook weeral. Dizn stapt naar voor en geeft als eerste zijn broom af. "Ik hoop dat hier niets mis mee is?" zegt hij op een sarcastische toon, nog steeds kwaad over het voorval van zonet. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Als Mara ook aan komt lopen zucht hij nog maar eens. De smerige bloedbesmeurden zijn weer bijeen. Wanneer er ineens iemand van het Ministerie naar hen toekomt en hen streng en zakelijk aanspreekt kijkt hij haar even aan. Zozo, pittige medewerkers hier. Hij vangt iets op over bezems controleren en krijgt plots een idee. Hij sluipt zo onopvallend mogelijk de kant van Aisha op en grijpt zijn toverstok. Nonverbaal vuurt hij een spreuk op haar bezem af. Hij glimlacht even bij zichzelf en loopt dan weer naar de andere kant, alsof er niets aan de hand is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" /> *hij kijkt naar de badge die hij van Sarah krijgt* Die ga ik dus echt niet op doen he? *en hij steekt de badge in zijn cloak* Als hij dan hoort hoe de man Sarah vraagt de wand van Billy af te geven, begeeft hij het bijna maar weet zich in te houden. Hij beseft zich steeds meer en meer dat Sarah een hele zelfstandige vrouw is en dat hij haar echt niet voor elk wissewasje hoeft te beschermen, daarbij zou hij zich vast niet kunnen beheersen en de situatie alleen maar erger maken. Toch heeft Sarah een goeie invloed op hem, en dat beseft hij zich ook maar al te goed. *hij gaat naast haar staan* 'Wat gaat er nu gebeuren eigenlijk, Saar?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/2821/gracef8ri.jpg" /> Grace moet binnenin zich al grijnzen als ze ziet dat Dizn al in de problemen raakt nog voordat de missie écht begonnen is. Dan bedenkt ze zich dat ze moet doen of ze bezorgd is, en zet dan ook meteen haar meest verontruste blik op. Als Mike dan vraagt of zij weet wat er scheelt, zou Grace het liefst Mikes neus 15° meer naar links slaan, maar houdt zich in. "Ik heb er geen idee van..." zegt ze bezorgd. "Hij doet toch niets verkeerd?" Grace kijkt toe hoe hij afgevoerd wordt en even later staat hij er al weer. Grace wil zich net wat beter in haar rol inleven en gaan vragen wat er was, maar dan komt Mara opeens aansjokken. Kritisch kijkt Grace achterom om te kijken of het Nico is, die dat maar eens zo duidelijk laat merken aan zijn verleidelijke knipoog. Aaargh, DOE DAT NIET! Zo zien ze het nog! schiet het woedend door Grace's hoofd als ze het ziet en tegelijk met een vrolijk gezicht terugzwaait. Ze draait zich zo naar Nico toe dat alleen hij haar gezicht kan zien. "Is het gelukt?" vraagt ze op een doodgewone vriendelijke Roxan-toon, maar haar gezicht staat waarschuwend en kwaad dat hij zo laat is en niet oplet wat hij doet. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /> Lana krijgt niet echt een antwoord en ziet hoe Dizn afgevoerd wordt. Zo, wat zijn we weer vriendelijk... denkt ze met een vleugje sarcasme. Ze kijkt op als ze Sarah hoort tieren tegen de man over de baby en kan een glimlach niet onderdrukken. Ze kijkt toe hoe Sarah met het kind omgaat en besluit dat ze zich er wel erg veel aan hecht. Is dat wel gezond? Lana was nog altijd niet zeker van het precieze doel van Billy's komst en vreesde iets ergs. Lana haalt haar schouder op om haar gedachtengang te onderbreken en laat haar eigen stok dan ook registreren aangezien ze dat nog steeds niet gedaan had. Die krijgt ze gauw weer terug, op het moment dat Dizn terug komt en Caitlin de lakens uit begint te delen. Hoe kordaat... Hangt hier wat in de lucht of zo? En waarom weet ze dat we van Sado zijn? vraagt ze zichzelf af. Ze gaat naar Mike, neemt zijn en haar bezem en wandelt naar Caitlin om ze af te geven. "Alsjeblieft..." zegt ze om beleefd te blijven. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" />

Helena · Bericht door **Helena** » zo aug 27, 2006 12:26 pm

Mitch kijkt Aisha verbaast aan waarom vroeg ze dat op die manier, hij blijft in gedachten verzonken als ze weg gaat. Hij pakt zijn portefeuille en pakt er een foto uit daar staan Marwan en Mitch samen op toen Mitch vijftien was. Samen keken ze trots naar een schuurtje die ze met hun beiden hadden gemaakt zonder magie. Al was dat schuurtje op de foto niet te zien. Hij miste zijn vader nog steeds, hij zou er veel voor over hebben om hem weer te zien. Maar wist ook dat, dat onmogelijk was. Hij hoort Will dan ineens zeggen over Marwan wilde geen kinderen, Heb jij mijn vader gekend zegt hij dan kijk dit is het misschien is hem wel iemand anders zegt hij wijs Er zijn natuurlijk meer mensen met de zelfde naam, hij laat wil de foto zien. Daarbij kijkt hij trots met een verdrietige trek. Hij was ene geweldige vader zegt hij. we deden heel veel dingen samen. Hij ziet dan ineens dat Mara er bij is gekomen, vreemd het was net alsof hij niets meer voor haar voelde, was hij nu al over haar heen, hij kijkt met een peinzende en verstoorde blik naar Mara, hij kijkt dan weer naar Will en is er van overtuigt dat deze gaat zeggen dat hij de man niet kent. Toch kijkt hij dan weer naar Mara, er knaagt toch iets aan hem het klopte niet. Hij zag toen ook pas dat er nog een vrouw was bij gekomen waarschijnlijk van het ministerie of zo. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" /> Hij ziet dat Mitch met een foto aan komt zetten en wil eigenlijk niet eens kijken. Maar aangezien Mitch begint over hoe een geweldige vader het wel niet was werpt hij voorzichtig een blik op de foto. Geschrokken deinst hij terug. "D-d-dat is Marwan," stottert hij. Wanneer hij Mitch hoort zeggen dat hij een geweldige vader was dringt het plots vol tot hem door. Marwan is dood. Hij had hem wel al jaren niet meer gesproken, maar ze waren vrienden geweest. Waarom had hij niks van Marwan's dood gehoord? Had hij het hem nog steeds kwalijk genomen dat hij er met Jessica vandoor was gegaan? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/6265/nicof6eh.jpg" /> Nico kijkt uitermate vrolijk naar Grace en glimlacht, 'Ja hoor, alles is goed gegaan.' Met een triomfantelijk gezicht kijkt Nico het groepje rond. Hij vraagt zich af of iemand het überhaubt door heeft dat het gedrag van 'Roxan' en 'Mara' verandert is. Hij hoopt vurig van niet, maar weet zeker dat het te zien is. Zeker bij hem, want wie kan er nu in een uur tijd de gracieuze en soepele gebaren van een vrouw onder de knie krijgen. Nico moet onwillekeurig glimlachen bij die laatste gedachten. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img220.imageshack.us/img220/7474/caitlinxz3.jpg" />  Terwijl Caitlin een aantal bezemstelen in ontvangst neemt kijkt ze Dizn, een slungelige jongen van ongeveer haar leeftijd, aan. 'Dat zullen we wel zien, nietwaar?' reageert ze snerend op zijn opmerking. De rest van de groep waarvan ze geen bezems ontvangen heeft lijkt haar niet te hebben opgemerkt of lijkt bezig te zijn met andere dingen. 'Deze bezems neem ik mee ter controle, de rest van jullie-' Ze kijkt Mitch en Will nadrukkelijk aan '-levert hun bezems in bij de bewakingsbalie waar jullie zonet je toverstok hebben laten controleren. Zij worden later gecontroleerd.' Caitlin loopt weg en beseft dat ze waarschijnlijk toch niet meer bezems kon meenemen in de lift. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> Aisha kijkt even fronsend naar Mara en Roxan. Het zou wel aan haarzelf liggen, maar ze deden allebei anders. Dan haalt ze haar schouders op, er gebeuren wel meer vreemde dingen. Dan kijkt ze naar de vrouw van het ministerie en ze pakt haar bezem op en loopt er naar toe. Ze geeft de vrouw de bezem aan en bekijkt haar even, ze kwam haar bekend voor. Had ze haar niet wel eens in Sado gezien? Aisha zucht en lijkt Caitlin aan. Dan lijkt de vrouw weg te gaan en ze haalt haar schouders op en ze brengt de bezem maar bij de balie. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Olivier staart de vrouw die hun bezems in beslag kwam nemen aan en bemerkt dat ze een aparte persoonlijkheid is. Voor hij het weet is ze al weer weg en heeft hij zijn bezem nog steeds in zijn handen. Hij sjokt naar de balie en geeft zijn bezem af. Vervolgens laat hij zijn toverstok ook controleren en als dat gebeurd is loopt hij terug naar de groep. "Gaan we nog iets doen, of blijven we hier de hele dag gezellig staan?" vraagt hij chagrijnig, het wachten is hij nu wel zat. Het liefst zou hij zo snel mogelijk weer naar huis gaan, maar dan krijgt hij nooit rust. Ze moeten gewoon eerst de aanwijzing vinden.