Hoofdstuk 50 - Baby's en een nieuw modderbloedje (verbeterd)

Bericht door **Syll** » wo jul 05, 2006 4:47 pm

<img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> "Ik heb geen idee, zoals ik net al zei," zegt hij overdreven aardig tegen Lana. "Misschien dat je even buiten kunt gaan kijken." Hij kijkt geïrriteerd naar Ryan die de baby vastheeft, maar hij moet ook grinniken wanneer hij ziet hoe hulpeloos hij er bij zit. "Ik zou de baby met twee handen vasthouden Ryan, of denk je dat je hem met één hand kunt vasthouden als hij zich gaat bewegen?" vraagt hij met een onschuldige glimlach op zijn gezicht. <img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt op van Billy, naar Olivier en dan weer terug naar Billy. Hij goochelt wat onhandig met de baby totdat hij hem met twee armen vast heeft.. en dan glimlacht hij wat onzeker naar Olivier terug. 'Ik zal een hoop moeten leren over kinderen.' <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara loopt met Roxan mee en hoort verbaasd het verhaal van Ryan aan. Ze hoort ook zijn opmerking over leren met baby's omgaan. 'Ik heb thuis nog een hele hoop spullen voor baby's, dus als jullie iets nodig hebben, vraag je het maar. En ik kan op zich ook wel goed met baby's omgaan.' Ze kijkt Ryan en Sarah even aan. 'Maar als jullie het liever zelf willen uitzoeken..' Ze onderbreekt haar zin halverwege en zwijgt. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt Ryan verbijstert aan, verlaten? Wie laat nu zo een kind achter denkt hij verbijstert, hij voelt een brok in zijn keel opkomen, hij slikt een paar keer moeilijk. Hij hoort dan de vraag van Lana, hoort amper de reactie van Olivier en zegt met een schorre, krakende stem," Aisha was zover ik heb begrepen, ontvoert geweest door iemand en is daarbij gewond geraakt." Hij kijkt ondertussen nog staads naar de baby, Zachjes bijna onhoorbaar zegt hij dan, "Ik heb nog een zelf gemaakt wiegje en nog wat spulletjes in de opslag staan, die mogen jullie wel lenen." Hij had het niet over zijn hart kunnen verkrijgen, om die spullen toendertijds weg te doen, hij kijkt met pijn in de hart naar het tafreeltje, hij begrijpt niet waarom hij er nu zoveel moeite mee heeft, hij heeft wel vaker vaders gezien met hun baby´s, waarom greep hem het dit keer zo aan? Was het de manier waarop? Waar om zou iemand nu zij kind achter laten? Maar was het zelfde ook niet met hem gebeurt, hij was toch ook zomaar achtergelaten bij een ander, hij staat er dan diep in gedachten verzonken. Hij wrijft even over zijn ogen <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Lana kijkt met een net zo vriendelijke blik naar Olivier terug als hij zegt dat hij niets van Aïsha weet. "Bedankt voor je nuttige bijdrage, Olivier..." zegt ze ook net zo poeslief terug tegen Olivier. Het was duidelijk dat het sarcasme ervan af droop. Ze glimlacht echter wel gemeend naar Mitch als die haar een gewoon antwoord geeft. Lana kijkt nog even naar buiten door het raam. Misschien moest ze toch maar naar buiten gaan, hoewel de aanwezigheid van Thorn haar niet echt aanstaat. Na even aarzelen, stapt ze toch maar door de deur naar buiten in de richting van de groep. Na even wandelen komt ze aan bij het groepje en negeert Thorn dan ook volledig. Niet wetend wat te doen blijft ze bezorgd toekijken. <img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij negeert Mara want het zit hem nog niet lekker dat een muddblood uberhaubt tegen hem praat, maar zegt dan meer in het algemeen richting Mitch: 'Dank je wel, we kunnen alle hulp wel gebruiken...' Hij kijkt weer naar Billy <img border="0" src="http://img125.imageshack.us/img125/9871/billy0tw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt naar de rare man die hem in zijn handen heeft en probeert zijn neus te pakken. 'Eh..' *kreunt* <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara kijkt Ryan aan en merkt dat hij haar negeert. Mitch biedt ook zijn hulp aan en meteen gaat Ryan erop in. Waarom zou hij ook hulp willen van een mudblood? Wat dacht ik wel niet? Ze draait zich om en loopt weg. Sarah zal haar hulp ook wel niet willen. Ze wil al een tijdje naar huis, maar ze vond het fijn om met Roxan te praten. Mara loopt verder, maar als ze de straat uit is, de hoek om, laat ze zich op een bankje zakken. Waarom zei ik dat? Ik had met mezelf afgesproken dat ik er nooit van mijn leven meer over zou praten of aan zou denken. <img border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" alt="Image" title="Image" /> Dizn volgt Roxan naar de anderen, waar hij plots een baby ziet, Billy genaamd. Hij trekt een wenkbrauw op, maar laat die meteen erna weer vallen als enkele vragen worden opgelosd. Hij vindt het vreemd, maar hoe dan ook, hij wil niet veel behoefte besteden aan het kind, het zal wel in goede handen zijn bij Sarah enzo. Nu hij erover nadenkt, denkt niemand nog aan het Mysterie van Sado, dat wil hij even nog zo houden ook, dus 'Roxan, over dat opzoeken in het Ministerie, misschien kunnen we daar echt beter mee wachten' zegt hij tegen Roxan terwijl hij haar lief aankijkt. <img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze omhelst Lana ook en glimlacht tegen haar. De glimlach verdwijnt weer half als ze hoort wie de baby is. Billy, Sarah en Ryan? Oke, hier is duidelijk wat aan de hand.. Misschien dat ik nu snap wat er zo ineens met Olivier is. Ze kijkt even verbaasd naar Mara die Ryan besluit te helpen. Daarna beseft ze dat het eigenlijk wel aardig is, maar waarschijnlijk niet geaccepteerd/gerespecteerd zou worden. Wat moet ik nu zeggen? "Gefeliciteerd met de baby" ofzo? Laat ik m'n mond anders gewoon houden Ze ziet Mara weglopen en laat haar. Misschien dat ze die straks nog wel zag. Ze is het hier nog niet echt gewend. Naast haar hoort ze Dizn praten. 'Jaja.. daar wachten we wel mee,' zegt ze - het niet helemaal menend - '.. en kijk me niet zo eng aan,' mompelt ze erachteraan, zodat alleen Dizn het hoort. <img border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" alt="Image" title="Image" /> Dizn hoort dat Roxan het oke vind dat ze het opzoeken in het Ministerie even laten wachten en krijgt dan een gevoel over zich heen alsof hij een klap in z'n gezicht krijgt. 'Kijk me niet zo eng aan' hoort hij haar zeggen. Nog nooit had Roxan zoiets tegen 'm gezegd. Maar hij had zich ook nog nooit aangetrokken gevoeld tot haar zoals nu. Op een of andere manier had hij nu veel meer contact met Roxan en op een of andere manier had hij nu een ander gevoel wat zij voor hem was. Hij wist niet hoe het kwam, maar, het was net of een deel van Dizn... verliefd was. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch ziet dan dat Mara weg loopt en dat Ryan haar negeert, hij zucht even, ik wordt echt gek van die vooroordelen denkt hij. Hij kijkt dan naar Ryan en zegt, Ik zal de spullen morgen wel brengen, ik ehhmmm ga nu maar, hij kan het tafreeltje niet langer verdragen en eigelijk wil hij ook even kijken hou het met Mara is. Hij loopt zonder een reactie af te wachten neer buiten en ziet Mara in de verte een hoek omslaan, hij loopt rustig die kant op en als hij de hoek om is, ziet hij haar op een bankje zitten. Hij kijkt haar aan en zegt, is het goed als ik je even gezeldschap kom houden? Gaat het met je? Waar denk je dat dat kind vandaan komt?, wat voor persoon laat nu zijn eigen kind in de steek? z´n persoon als je moeder zegt dan een irritant stemmetje in zijn hoofd, hij schut ligt met zijn hoofd om dat stemmetje het zwijgen op te leggen. Hij kijkt haar dan glimlachend aan Dat waren veel vragen in één keer is het niet, zegt hij met een vrolijke toon, Hij duwt zijn stetson dan even wat naar achteren en wrijft in een verlegen gebaar over zijn hoofd, , door de haren die niet onder het verband zitten, er wel voor zorgend dat het verband niet wordt verplaatst. <img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze ziet Dizns gezicht ietwat betrekken en beseft dat dat misschien iets te had was, maar dit was niet gewoon. Hij zou toch niet.. het.. het blijft toch mijn broer? Nog even staart ze hem aan, schudt dan langzaam haar hoofd en loopt weg. De kamer uit. Het huis uit. De straat in. Is dit nu Sado, of gaat het zo in de hele wereld? Waarom val je steeds van het ene 'dilemma' in het andere. Waarom? Ze loopt iets verder en blijft op een gegeven moment stilstaan. <img border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" alt="Image" title="Image" /> Dizn kijkt nog even naar Roxan en ziet die dan ook het huis uit gaan. Hij wil haar achtervolgen, maar als hij buitenkomt ziet hij een groepje staan. Thorn staat er bij. Hij trekt een wenkbrauw op. 'Hij was toch dood?' gaat er door z'n hoofd. Dan kijkt hij even naar de anderen. Al vanaf het begin dat hij hier was, wilde hij nieuwe mensen leren kennen. Maar nu hij er meer bij nadenkt, kent hij bijna niemand, uitgenomen Roxan. Hij beslist daar iets aan te doen. Hij loopt naar Lana toe. 'Hoi' zegt hij. 'Euh... Ik denk dat we elkaar nog niet helemaal zo goed kennen, en daar wou ik even verandering in brengen' zegt hij met een wenkbrauw opgetrokken. 'Dizn', zegt hij meteen erna 'maar dat wist je waarschijnlijk al'. Hij glimlacht. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Lana rukt haar blik van Aïsha af en kijkt achterom als ze Dizns stem hoort. Ze zet maar een paar passen weg van de groep aangezien werkelijk iedereen er nu rondstaat. "Hoi..." reageert ze dan terug, terwijl ze een vage glimlach op weet te brengen. "Ja, met die toestanden ook allemaal de laatste tijden... Wat wil je dan ook?" zegt ze schouderophalend. "Ik ben Lana..." antwoordt ze dan als Dizn z'n naam gezegd heeft. Ze denkt even terug aan de voorbije uren. "Maar dat had je waarschijnlijk ook al door..." vervolgt ze, niet wetend wat meer te zeggen. OK, slecht begin voor een kennismaking... Lana kijkt even terug in de richting van Aïsha en herinnert zich dat ze Dizn voor het eerst als Heler gezien had toen ze in de kliniek lag, zoals ver iedereen van het dorp toen. "Wordt het niet eens hoog tijd dat die ambulance arriveert?" vraagt ze plots <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara schrikt op als Mitch ineens naast haar gaat zitten. Ze zwijgt als hij een heleboel verteld, tot hij antwoord verwacht. 'Ja, heel veel.' Ze zwijgt weer en denkt na over wat hij vroeg. 'Met mij gaat het prima, hoor. Maak je niet druk.' Ze weet dat het niet helemaal waar is wat ze zegt, maar ze heeft geen zin om erover te praten. 'Ik heb geen idee. En ik denk niet dat iemand ooit zijn kind in de steek zou laten. Maar ik wíl het niet over zoiets hebben.' Ze zwijgt en drukt haar nagels in haar handpalm. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt haar zwijgend bedachtzaam aan, wat was er gebeurt waarom ze er niet over wilde praten, ze zou toch niet zelf een kind hebben afgestaan, hij kan het niet geloven, zou ze dat echt hebben gedaan, hadden die mensen eigelijk wel door wat ze z´n kind aandeden, altijd het maar afvragen hoe zijn ouders zouden zijn geweest en altijd de vraag waarom. Hij slikt dan even, hij heeft moeite om de woedende toon uit zijn stem te houden, maar het lukt hem aardig, Heb jij zelf een kind afgestaan, dat je daarom wat spullen overhebt, vraagt hij op een semi meelevende toon. Dat je er niet over wil praten kan ik begrijpen, maar het opkroppen is ook niet goed, je kan het rustig aan mij vertellen zegt hij dan vriendelijk, ik zal het aan niemand vertellen. Hij wil het gewoon begrijpen, waarom iemand zijn kind zou afstaan, al zou hij het nooit helemaal snappen, denkt hij. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Haar nagels prikken in haar handpalm en het gaat zeer doen. Mitch stelt haar een vraag, ze kijkt hem expres niet aan. Ze wil antwoorden, maar haar stem stokt in haar keel. 'Wat denk je wel niet van me?' Ze krijgt het er met moeite uit. 'Alsof ik... alsof ik...' Haar stem slaat over en ze zwijgt. 'Je begrijpt er niets van, helemaal niets. En ik heb geen spullen óver, ik heb gewoon spullen,' fluistert ze scherp. Ze staat op, maar ze blijft zijn blik mijden. Waarom, waarom loop ik nu niet weg. Waar bemoeit hij zich mee? 'Jij trekt veel te snel conclusies! Ik heb nog niet eens geantwoord en je zegt als dat ik erover moet praten! Je snapt er helemaal, helemaal niets van!' <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt Mara geschokt aan, wie was hij ook om zo te oordelen, hij staat voorzichtig op, hij merkt dat zij zijn blik mijd, Sorry zegt hij dan zachjes al hij tegen over haar staat, Sorry dat ik zo raar reageer, het was niet mijn bedoeling. Hij pakt haar dan zacht bij de schouders beet, Ik hoop dat je mij wilt vergeven, ik ... ehm..... wel, ben een beetje in de war, die aanblik van Ryan met die baby was even te veel voor mij denk ik, zegt hij zacht, Niet dat , dat een excuus is, om zo te reageren zegt hij zacht met een matte toon. Zonder verder na te denken wrijft hij haar zachjes over haar schouders, zijn blik staat dan even op oneindig, ik had het niet op jou moeten afreageren, zegt hij kalm, hij hoopt dat ze zijn verontschuldegingen wil aannemen en dat ze als ze er aan toe is en hem genoeg vertrouwd, hem verteld wat haar dwars zit, hij kan er op wachten, als ze het hem nooit wil vertellen is het ook goed, teslotte kennen ze elkaar nog niet zo goed, al zou hij daar graag verandering in willen brengen, maar beseft dat hij het nu al verpest heeft. <img border="0" src="http://img146.imageshack.us/img146/6224/naimi3ux.jpg" alt="Image" title="Image" /> Daar loopt hij…..De adem van Naima stokt even. Wat is hij toch knap, knapper dan ze zich kan herinneren. Vanachter de boom waar ze staat kan Naima hem goed zien, maar hij ziet haar niet, dat kan ze hem niet aandoen. Ze heeft hem beloofd geen contant meer te zoeken, een wens die zij al die tijd heeft gerespecteerd. Maar hem af toe bekijken kan ze niet laten. Hoe kan je eerst een jaar met iemand samenwonen, en alles met hem delen, en hem daarna niet meer zien? Dat is toch onmogelijk? Dan gebeurt er iets……en kijkt hij haar recht in haar ogen aan. Dat heeft hij al zo lang niet gedaan. Even ziet ze de herkenning, en daarna de woede. Ze moet maken dat ze wegkomt, voor ze zometeen achterna gezeten word. Zo snel als ze kan rent Naima, ondertussen komen de tranen. Hoe heeft het toch allemaal zo kunnen lopen? Ze waren zo verliefd…….ze kijkt niet meer waar ze rent, verblind door tranen. Tot ze op een gegeven moment struikelt, en een scherpe pijn door haar enkel voelt gaan. Ze gilt van de schrik. Ze kijkt om zich heen of er iemand is om haar te helpen, en ziet dan een paar meter van haar vandaan twee mensen zitten. ‘Kan iemand mij even helpen?’ vraagt ze op paniekerige toon. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> 'Je moet je gewoon niet met mij bemoeien. Als je je af wilt reageren doe je het maar op een of andere boom. Op of Ryan, nog beter.' Ze is kortaf tegen hem. Hij moest eens weten hoe dicht hij in de buurt was... Ineens hoort ze een gil, iemand die ik paniek is. Ze ziet een meisje op de grond liggen. Ze loop er metten heen en knielt naast haar op de grond. 'Gaat het? Wie ben jij?' Ze kijkt he meisje verbaasd aan. Ze kent nu wel veel mensen, maar zij was nieuw. Ze ziet dat het meisje pijn heeft. 'Gaat het goed? Waar doet het zeer?' <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch laat verslagen zijn handen langs zijn zij vallen, ze vergaf het hem niet, hij voelt een vreemde pijn door hem heen gaan net alsof hij iets heeft verloren, dan hoort hij de gil ook, hij wil er eerst niet heen gaan, Mara ging er toch al heen dacht hij bitter, ik doe toch alles fout. Hij loopt dan toch heen en ziet een meisje liggen met duidelijk wat pijn, hij observeert het even en zegt dan mat Ik zal Dizn wel even halen, dan kan hij kijken wat er aan de hand is, hij is heler dus hij zal het wel weten, verder is het een****** maar dat maakt niets uit denkt hij terwijl hij zich al omdraait. Hij loopt naar het groepje waar Dizn ook staat, Hoi Lana; hé Dizn, kan je even mee komen? Er ligt daar een meisje op de grond die waarschijnlijk gestruikeld of zo is, maar ze schijnd nog al veel pijn te hebben kun je even kijken, zonder een antwoord af te wachten loopt hij weer richting de meiden, Als het goed is komt Dizn er zo aan, hij kijkt ze nog even aan, steekt dan zijn handen in zijn zaken en slentert weg, Ik zal me niet meer met haar bemoeien, dus kan ik daar net zo goed gelijk mee beginnen. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> Linda kijkt toe naar alles wat er gebeurt. Ze heeft niet echt de behoefte zich ergens mee te bemoeien. Ze hoort het gesprek tussen Mara en Mitch en kijkt fronsend toe. Ze ziet dan dat er een nieuw persoon aan komt, die meteen al gewond raakt. Ze loopt er langs en kijkt naar het meisje. Ze vindt het niet nodig erbij te blijven, ze kende haar helemaal niet en bovendien zou er vast genoeg aandacht aan haar besteed worden, daar hadden ze haar niet bij nodig. Ze werpt even snel een blik op Mara en bedenkt zich dan dat ze later nog wel met haar zou praten. Later. Ze gaat naast Mitch lopen en ziet dat hij er niet blij uit ziet. 'Ah joh, trek het je niet zo aan. Misschien ligt dat onderwerp wel gevoelig bij haar, mensen kunnen dan zo reageren, dat trekt wel weer bij,' zegt ze in een poging hem wat op te vrolijken. <img border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt Thorn vragend aan, maar die geeft niet meteen antwoord. Dan kijkt Will terug naar Aisha, en beseft dat ze zo snel mogelijk naar het SadoHospitaal moet. Het verhaal van Thorn kan wel wachten. Door alle emoties ziet hij dan ook pas hoeveel mensen er ondertussen om hen heen staan en hij kijkt hen aan. "Kan er niet iemand helpen met Aisha wegbrengen?" vraagt hij. <img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Daar staat ie dan, met Billy in zijn armen. Hij hoort nog vaag wat Mitch zegt over de spullen. *mompelt wat terug* <img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij staat nog steeds een beetje geïrriteerd te kijken naar hoe Ryan met de baby klungelt. "Je moet inderdaad nog veel leren, Ryantje." Dan loopt hij naar het raam, doet de gordijn een beetje aan de kant en kijkt naar buiten, waar hij de rest nog steeds ziet staan. Hij vraagt zich af waarom ze Aisha nog niet weg hebben gebracht. Plots draait hij zich om en kijkt Sarah aan. "Sarah, ik wil straks in ieder geval even met je praten." Hij kijkt haar recht in de ogen aan. "Ik hoop dat je me dat in ieder geval nog gunt, en ik hoop ook dat je nog met Mike zult praten." <img border="0" src="http://img146.imageshack.us/img146/6224/naimi3ux.jpg" alt="Image" title="Image" /> Naima kijkt verbaast naar alle mensen die om haar heen komen staan. Ze zien op opzich wel vriendelijk uit, maar je weet het maar nooit in dit plaatsje....mensen keren zich zo tegen je. Onbeholpen staat ze op, al doet het heel erg veel pijn en kijkt schichtig om zich heen om te zien of iemand haar heeft gevolgd. Maar het ziet ernaaruit dat ze veilig is. Dan voelt ze haar haar enkel, ze kan hem niet bewegen zonder vreselijke pijn..... 'Ik denk dat hij misschien gebroken is' zegt ze. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt even op als hij Linda naast zich ziet lopen, wat was dat toch een schat van een meid, waarom kan ik niet voor haar voelen, wat ik voor Mara voel, Maar ze kan wel een goede vriendin worden, meer dan dat zit er niet in, ben ik bang, hij zucht even diep. Mitch kijkt even om, Nee ze is duidelijk geweest, ik zal me niet meer met haar bemoeien, hoeveel moeite me dat ook zal kosten, dit laatste zegt hij bijna onhoorbaar, hij staat dan stil, Waarom kan er in dit dorp, ook niet een ding simpel gaan, zegt hij zuchtend. Dan herpakt hij zich enigsinds, Maar genoeg daarover, wat zullen we gaan doen, we kunnen hier blijven staan, maar we kunnen ook ergens wat gaan drinken, wat jou? zegt hij een voorzichtige glimlach. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Het meisje kijkt angstig om zich heen, ze reageert niet op Mara's vragenvuur. 'Gebroken? Pijnlijk... Laat me je helpen.' Ze ondersteunt het meisje en wijst naar het bankje. 'Ga anders even zitten... Ik ben trouwens Mara, Mara Brandt.' Ze glimlacht vriendelijk. <img border="0" src="http://img146.imageshack.us/img146/6224/naimi3ux.jpg" alt="Image" title="Image" /> Naima kijkt dankbaar naar het meisje dat haar helpt. Ze ziet er wel aardig uit, en op dit moment heeft ze even geen zin op paranoide te doen. 'Ik ben Naima' zegt ze, en kijkt naar Mara. 'Oh ja, mijn achternaam is trouwens Ma...ik bedoel Wealow' ze bloost. In haar hoofd had ze altijd de naam van haar ex-vriend gebruikt, maar nu had ze hem bijna ook tegen Mara gezegt. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze kijkt Mitch glimlachend aan. 'Ik weet zeker dat ze het niet zo bedoeld heeft, alles al dit gedoe, met Aisha, Olivier en nu dat nieuwe meisje weer voorbij is moet je gewoon even met haar gaan praten. Het blijft een meisje he, en op sommige dingen kunnen die nou eenmaal wat vervelender reageren, dat komt wel weer goed,' zegt ze. Als hij voorstelt om wat te gaan drinken knikt ze. 'Mij best hoor.' <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt Linda glimlachend aan, Nou waar wachten we nog op, laten we naar één van de kroegen gaan, welke zal me echter een zorg zijn. Hij draaid zich nog eenmaal om, zie dat Mara er totaal niet bewust is dat hij nog bestaat en loopt met razze schreden weg van de scene. Mitch kijkt met een glimlach die zijn ogen niet bereikt om naar Linda kom je, hij gaat dan iets langzamer lopen, omdat hij merkt dat hij wel erg snel liep, hij begint dat langzaam wat te hinken, de wond onder zijn voet begint zeer te doen, wat meestal een teken is dat het begint te genezen. In wat voor een moeras heb ik me nu weer gestort, ik heb het gevoel dat ik elk moment in een van de giftige gasdamppoelen kan stappen, hoe heeft dat nu weer kunnen gebeuren, hij strompeld in gedachten verzonken verder. <img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze draait terug wat bij, met de gedachte dat dat wat ze daarnet in Dizn ogen zag, toch niet echt was. Hoop ik.. Als ze iemand hoort gillen, loopt ze terug en ziet een meisje. Die heb ik hier nog nooit eerder gezien Roxan loopt naar Naima en Mara toe, probeert wat vrolijker te kijken en stelt zich voor. 'Hoi, ik ben Roxan..' '.. Ravogn' Haar oog valt op haar enkel die er niet al te best uitziet. Ze ziet Dizn niet direct in de buurt en beseft dat er nu eigenlijk geen heler is. Ik ben er ook zelf, toch? En aangezien Aisha ook al geholpen wordt in het Sadohospital.. 'Euh.. heb je hulp nodig bij die voet? I-ik bedoel, moet ik hem genezen?' vraagt ze uiteindelijk. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara glimlacht naar Naima, ze lijkt aardig. Maar ze weet nu dat in Sado niemand echt te vertrouwen is, zolang je ze niet beter kent. Roxan komt eraan gelopen, en ze stelt zich voor. 'Hee Roxan.' Roxan heeft het ineens over het genezen van Naima's voet. Mara heeft nooit geweten dat Roxan ook kon helen, net als Dizn. Maar je weet waarschijnlijk wel meer niet van Roxan. <img border="0" src="http://img146.imageshack.us/img146/6224/naimi3ux.jpg" alt="Image" title="Image" /> Naima kijkt een beetje wantrouwend naar het meisje dat erbij is komen staan. Ook zij is wel aardig.....vreemd. Ze woond nu al jaren in Sado, maar kent er eigenlijk helemaal niemand. 'Ik ben Naima' zegt ze dan tegen Roxan 'En als jij wat van genezen afweet, mag je best naar mijn voet kijken hoor' Ze glimlacht vriendelijk. Mischien leert te nou eindelijk eens wat meer mensen kennen. <img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> 'Laat ik dan eens kijken dan,' zegt ze, antwoordend op Naima. Niemand weet hier dat ik kan helen.. alleen Dizn.. - Elmaz Roxan bukt zich en kijkt naar de voet. Het ziet er niet al te erg uit. Even aarzelt ze, maar dan spreekt ze toch een spreuk uit die de voet geneest. Een glimlach verspreidt zich over haar gezicht. Gelukt 'Zo, genezen. Maar de komende dagen nog geen gekke dingen mee doen' 'We - Dizn, ik.. Elmaz - kunnen alledrie helen. Het moest van onze ouders,' zegt ze met een blik op Mara. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Roxan heeft haar verbaasde blik begrepen, want na het helen van de voet van Naima legt ze het uit. Mara knikt dat ze het heeft begrepen. 'Hee Naima, ik ben hier nog niet lang.. Maar ik ken je niet. Ben jij hier ook pas? Of.. of ben je gewoon niet betrokken bij die...' Mara moet het goede woord zoeken voor alles wat ze nu al van Sado heeft gezien. De Kaasfabriek staat voor eeuwig in haar geheugen gegrift. '.. avonturen?' Ze kijkt Naima vragend aan. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch hinkt wat rustiger verder, hij weet niet of Linda hem nog volgt en eigelijk maakt hem dat op het moment niet uit, hij vindt het nu wel even lekker om alleen te zijn. Hij is zo in gedachten verzonken dat hij niet door heeft dat er een boom in zijn pad staat en aangezien bomen niet meegeven, knalt hij er vol tegen, hij schut zijn hoofd en voelt zich behoorlijk dizzy, hij zwalkt rond en begint weer te lopen, alleen de verkeerde kant op, hij ziet nog steeds niet veel hij heeft het gevoel dat zijn hoofd uit elkaar klapt. Hij wrijft met zijn handen over zijn ogen en loopt verder, even verder struikelt hij over een bankje heen, hij valt plat op de grond, hij drukt zich zelf weer overeind, en gaat op het bankje zitten met gesloten ogen, hij is weer vlakbij waar hij ook begonnen is met lopen, hij zit nu zonder het door te hebben schuin tegen over de drie meiden. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze wil Mitch antwoord geven, maar hij is alweer verder. Ze ziet hem stuntelen en uiteindelijk weer terugkomen waar hij was begonnen. Ze kan het niet laten even te grinnikken en gaat dan naast hem zitten. 'Wat is er toch met je aan de hand? Ben je ziek ofzo?' Ze kijkt naar Mara, Roxan en dat nieuwe meisje, Naima en vraagt zich af of het door die 'ruzie' met Mara kwam dat Mitch zich zo vreemd gedroeg. <img border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" alt="Image" title="Image" /> Dizn kijkt nog even naar Lana, maar wendt zich dan van de groep af. Hij wil even kijken waar Roxan uithangt, maar z'n ogen blijven hangen op een mysterieuze man die plots verschenen is, een eindje verderrop. De man draagt een pak, heel keurig net alsof hij van z'n werk komt. Een hele goed verdiende man moet het zijn, volgens Dizn, vooral aan de rijkheid die hij zomaar uitstraalt. Dizn weet niet goed wat hij van de man moet denken. Hij staat met z'n rug naar Dizn gekeerd en blijkt niet echt met iets bezig te zijn. Hij staat er gewoon - te staan. Dizn wil nog even tegen de anderen vragen of zij hem misschien kennen, maar voor hij het weet stapt hij zonder wat te zeggen van ze weg, richting de man met het rijke pak. De man heeft grijs haar, is al aan de oudere kant toe. Hij doet Dizn aan iemand denken, waar Dizn helemaal niet wil aan denken. Hij schudt de gedachte uit z'n hoofd. Nee, dat kan niet, het kan hém toch niet zijn. Dizn loopt verder en nadert met rasse schreden de plaats waar de man staat. Hij staat nog steeds even stil, kijkend naar niets, of toch niet naar iets waarvan Dizn ziet wat het is. Even lijkt het of de man niet eens ademt, maar ook die gedachte zet Dizn maar snel uit z'n hoofd. Dizn hoort een gil. Hij weet niet naar waar hij eerst moet kijken. Hij draait zich met een ruk om, maar blijkbaar heeft niemand anders deze gil gehoord. Hij schrikt. Wát bezielt 'm toch. Dizn kijkt weer voor zich uit, wil verder naar de man lopen, maar hij blijft stokstijf staan. De man was weg. Dizn kijkt opnieuw naar links en naar rechts, maar nergens kan hij de man vinden. Hij loopt door en stopt op precies dezelfde plaats waar de man daarnet had moeten staan. Het gras lijkt niet meteen bestapt, of had ook maar geen enkel teken dat er daarnet iemand op deze zelfde plek had gestaan. Dizn kijkt paniekerig rond. Waar was die man? Had hij hem gedroomd? Op het moment dat hij z'n linkervoet opheft en dan weer wil neerzetten, hoort hij iets onder z'n voet kraken. Hij heft z'n linkervoet weer op en ziet een papiertje liggen. Hij leest en laat het papiertje dan in de zak van z'n jas verdwijnen. Dit kan niet, dit mag gewoon niet. Nee, dit is onmogelijk... <img border="0" src="http://img146.imageshack.us/img146/6224/naimi3ux.jpg" alt="Image" title="Image" /> Naima voelt de pijn uit haar voet trekken en kijkt dankbaar naar Roxan. 'Heel erg bedankt' fluisterd ze en ze staat voorzichtig op. Dat voelt een stuk beter. 'Knappe gave heb je daar' glimlacht ze en kijkt naar naar Mara. Ze denkt na over wat Mara zegt. 'Ik ben hier al een paar jaar, maar laat me zelden buiten zien, of in ieder geval niet in het openbaar. Ik krijg dan ook weinig mee van wat er in Sado gebeurd' zegt ze en ze hoopt dat Mara dit antwoord accepteerd. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Weet je zegt Mitch dan tegen Linda, ik weet een leuk verhaal, die hoorde ik laatst van een verkoper, van een ijzerwaren winkel. De verkoper werd gebeld door een mevrouw, die vertelde hem dat ze die middag wat spijkers had gekocht, de verkoper zei oké wat is het probleem, die vrouw zei toen, nou ik heb die spijker een klap op de kop gegeven met een hamer en nu hebben ze hoofdpijn, de verkoper begint te lachen, de vrouw reageert geïrriteerd dat het een serieus probleem is. Hij besluit om het maar mee te spelen, tenslotte is de klant koning. De vrouw vraagt daar op of ze de spijkers een aspirine mag geven, de verkoper zegt daar op, dat ze niet meer dan 5 milligram mogen hebben, waarop zij zegt dat ze alleen 500 milligram tabletten in huis heeft, de verkoper zegt dat het echt 5 milligram moet zijn en dat ze het heel goed moet verdunnen omdat ze het anders niet bij de spijkers naar binnen krijgt. Waarnaar de vrouw vraag of ze haar kunnen helpen omdat ze geen 5 milliliter aspirine in huis hebt, waarop de verkoper zegt dat ze beter naar de huisarts kan gaan, maar zegt de vrouw dan, dat is niet handig, jullie hebben meer verstand van spijkers. Hij kijkt Linda vaag grijnzend aan, wat zijn er toch rare mensen op de wereld niet, hij staart dan vaag verdoofd voor zich uit en zegt niets meer.