Hoofdstuk 48 - Gebroken Driehoek (verbeterd)

Hier komt de hele tekst te staan.

Moderator: Helena

Plaats reactie
Syll
Admin
Berichten: 134
Lid geworden op: di jan 24, 2006 3:40 pm

Hoofdstuk 48 - Gebroken Driehoek (verbeterd)

Bericht door Syll » wo jul 05, 2006 4:41 pm

<span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Als hij Linda tegenkomt en ze zegt dat Sarah's huis de andere kant op is wil hij haar het liefst de huid volschelden maar hij houdt zich in. <br /><br />"Ja, dat klopt," zegt hij nors. <br /><br />Dan merkt hij dat Mitch het ook nog niet opgegeven heeft en luistert een beetje verbaasd naar zijn verhaal. <span style="font-style: italic;">'Waarom zou ik naar die mijn willen?</span>' vraagt hij zichzelf af terwijl Mitch maar door blijft praten. <br /><br />"Mitch, ik heb geen behoefte aan gezelschap van iemand hier! Ik..ik nergens naartoe om iets te doen te hebben!" <br /><br />Dan pakt hij zijn toverstok een beetje trillend uit zijn zak en richt die langzaam naar zichzelf. <br />"Niemand moet mij hier meer," begint hij. "Sarah ziet liever Ryan die haar nog nooit heeft gesteund in moeilijke tijden. Iedereen haat me en ik wil verdomme alleen dat mijn ouders terugkomen!" bijt hij Mitch en Linda toe. <br /><br />"De oplossing lijkt me duidelijk. Ik vertrek hier voorgoed zodat jullie geen last meer van me hebben en ik bij mijn ouders kan zijn." <br />Zijn hand begint nog heviger te trillen en hij steekt zichzelf bijna een oog uit. <span style="font-style: italic;">Hij wil het wel. Hij kan het niet. </span><br /><br />"Aa...aa..v.."<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Ze luistert naar Olivier en trekt een wenkbrauw op. <br /><br />'Jij wil jezelf om zeep helpen omdat Sarah liever met Ryan gaat? Dat slaat nergens op. Als iedereen je haat, dan vraag ik me toch af wat Mitch hier doet, want voor zover ik heb begrepen probeert hij je tegen te houden.' <br /><br />Ze ziet wat hij wil doen. <br /><br />'Zou je niet beter drie keer nadenken voor je zoiets doet?' <br /><br />Ze kijkt langs hem en ziet Sarah daar nog een eindje verderop staan. Ze haalt haar schouders op en loopt er naar toe. <br /><br />'Zeg, ik weet niet hoor, maar Olivier staat daar verderop en hij wil zichzelf vermoorden. Tja, misschien kan je er maar beter even heen gaan.'<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Wanneer Linda op extreem nuchtere wijze vertelt dat Ollie bezig is zichzelf van kant te maken vergeet Sarah alles waar ze mee bezig was. De baby, de wond en de toverstok verdwijnen onmiddelijk naar de achtergrond. <br /><br />'WAT? IS IE GEK GEWORDEN?' gilt ze tegen niemand in het bijzonder. <br /><br />Wild draait Sarah haar hoofd heen en weer, op zoek naar Ollie. Dan ziet ze hem staan en rent naar hem toe. <br /><br />'Waar denk je dat je, bij merlijnsbaard, mee bezig bent?' <br /><br />Sarah pakt Oliviers staf af en kijkt hem doordringend aan. <br /><br />'Dít is geen speelgoed hoor. Nou, zeg op, wat geeft jou het recht om jezelf van je leven te beroven?' <br /><br />Totaal over de kook kijkt Sarah hem met een samengeknepen gezicht aan. Ze pakt zijn schouders vast en schudt Olivier zachtjes door elkaar. <br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Nog steeds trillend staat hij besluitloos met zijn toverstok op zichzelf gericht. Hij hoort de woorden van Linda maar half en denkt nu alleen nog maar aan zijn ouders. <br /><br />"Ik kom eraan..," fluistert hij zacht. <br /><br />Dan komt Sarah ineens met een hoop lawaai aangelopen en voor hij het weet is hij zijn toverstok kwijt. Hij kijkt Sarah met grote ogen aan wanneer hij haar vraag hoort. <br /><br />"WAT DENK JE VERDOMME?" schreeuwt hij plots. "Ga toch lekker terug naar de lieve leuke Ryan die verdomme alleen aan zichzelf denkt en laat Olivier waar iedereen zo'n hekel aan heeft maar die er toevallig wel altijd voor JOU is geweest met rust!" <br /><br />Zijn gezicht is helemaal rood aangelopen en hij is blij dat het er uit is. Voor het eerst in zijn leven is hij echt kwaad op Sarah. <br />"Ik ga naar m'n ouders, die hielden tenminste van me!" blaft hij, en hij doet verwoede pogingen om zijn toverstok terug te pakken uit Sarah's hand.<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Nog nadenkend over dat deze baby dus de nieuwe zorg wordt van hem en Sarah, ziet hij Sarah naar Olivier lopen die iets verderop staat. Hij ziet hen kibbelen en als hij dan vervolgens hoort hoe hij uitvalt tegen Sarah kan hij het niet laten om er ook heen te lopen. <br /><br />'Zeg, ik weet niet waar dit over gaat maar jij hebt geen enkel recht Sarah zo uit te foeteren'<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Geschokt kijkt Sarah Olivier aan. Van alle emoties op de wereld had ze niet verwacht dat hij zo zou reageren. <br /><br />'Oh, dus dat er al die tijd al aan de hand. Ik vroeg me al af waarom je de laatste tijd zo afstandelijk was,' mompelt ze zachtjes. <br /><br />De toverstok houdt ze ver uit Oliviers buurt. <br /><br />'Jij..' Sarah pakt met een hand Oliviers kin vast zodat hij gedwongen is haar aan te kijken. 'Gaat helemaal nergens heen.' Elk woord spreekt ze langzaam en nadrukkelijk uit. <br /><br />'Ollie, ik wéét dat je me altijd gesteund hebt en daar ben ik je altijd erg dankbaar voor geweest. Misschien heb ik dat niet altijd laten blijken, maar zo ben ik nu eenmaal.' Sarah stopt even zodat de woorden tot hem door kunnen dringen. 'Ik vertrouw niemand meer dan dat ik jou vertrouw en dat meen ik!' <br /><br />Sarah zucht en weet even niet meer wat ze moet zeggen. <br /><br />'Dat ik nu van Ryan hou betekent niet dat ik jou als grof vuil aan de straatkant zet. Je bent mijn beste vriend! Ik hou van je, je bent als een broer voor mij geweest en dat ben je trouwens nog steeds. Ollie, mijn hele wereld stort in elkaar als jij er niet meer bent. Jíj bent degene waar ik altijd op kan bouwen. Als jij weg bent stort ik in elkaar als een kaartenhuis.' <br /><br />Dan ziet Sarah dat Ryan aan komt lopen. <br /><br />'Ollie, ik smeek het je. Doe me dit niet aan,' fluistert Sarah hem toe, onhoorbaar voor Ryan.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mitch hoort wat Olivier allemaal zegt hij wil ingrijpen als Sarah er dan al aankomt hij ziet hoe Olivier tegen Sarah uitvalt, maar ziet dat ze het zelf al oplost. <br /><br />Hij ziet dan ook Ryan aan komen lopen en weet dat hij hier verder niet meer te zoeken heeft, het dreunt nog na wat Sarah tegen Olivier zegt, als jij er niet bent stort ik in als een kaarten huis. <br /><br />Had hij op dit moment maar zo iemand, maar hij had echt niemand meer nu, die zo na bij hem stond, hij kijkt ze allemaal even aan en besluit dan dat het tijd geworden is, om weg te gaan. <br /><br />Hij draait zich dan langzaam om en loopt dan weg, niemand zal hem missen, daar is hij van overtuigt.<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Ze kijkt het 'gesprek' tussen Sarah en Olivier aan. <br /><br /><span style="font-style: italic;">Nouja, ze zoeken het verder zelf maar uit.</span> <br /><br />Ze ziet Mitch dan weggaan en gaat achter hem aan. Ze kijkt hem aan en glimlacht even. <br /><br />'En waar ga jij heen, je was toch zeker niet van plan weg te gaan he?' <br /><br /><span style="font-style: italic;">Wat is iedereen toch lekker vrolijk vandaag...<br /> <br /> </span></span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mitch vind dan ineens Linda naast hem, <span style="font-weight: bold;">"O hoi Linda, Yep ik ga, ik zou niet weten wat ik hier nog moest doen."</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Mijn broers moeten mij niet, verder intressert het niemand, of ik er wel of niet ben, of ik wel of niet in leven ben, dus kan ik net zo goed weggaan."</span> <br /><br />Hij drukt zijn stedson even naar achteren, waardoor het verband iets zichtbaar wordt, krab even onder het verband en zet dan zijn hoed weer recht op. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Of weet jij een reden waarom ik hier zou moeten blijven, morgen kan ik in Colorado zijn,"</span> ineens bedenkt hij zich iets,<span style="font-weight: bold;">" wel dat zal dus later worden, zal eerst een andere wand moeten kopen, dus via Londen naar Colorado."</span> <br /><br />Er verschijnd een twinkeling in de ogen,<span style="font-weight: bold;"> "kan je je iets mooiers voorstellen, dan door de tunnels van een verlaten mijn dwalen en dan ineens iets ondekken wat niemand eerder, behalve de makers daarvan, hebben gezien."</span> <br /><br />hij kijkt haar met een dromerige uitdrukking in de ogen aan, hij is in zijn gedachten al in de mijn.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Hij luistert naar de woorden van Sarah en voor de tweede keer in zijn leven kan hij zijn emoties niet bedwingen in het openbaar. <br />Als Sarah uitgesproken is stort hij langzaam in. Hij zakt neer op de grond en tranen rollen over zijn wangen. <br /><br />"Sarah," zegt hij met trillende stem. "Ik..ik dacht dat je van me hield. Dat je niet alleen van me hield als vriend," zegt hij diep teleurgesteld. <br /><br />"Ik dacht dat je niet durfde. Nadat je had verteld dat je een halfbloed was dacht ik dat je het nooit gedurfd had, omdat je bang was dat ik je in de steek zou laten." In zijn ooghoeken ziet hij Mitch en Linda weggaan, maar dat kan hem nu niets schelen. <br /><br />"En toen..tttoen kuste je ineens met Ryan," zegt hij snikkend. "Mijn wereld stortte in." <br /><br />Hij kijkt omhoog naar Sarah en ook hij kijkt haar recht in de ogen aan. "Ik hou van je Sarah, ik wil meer dan alleen vrienden zijn. Je bent het enige waar ik nog voor leef!" <br /><br />Dan ziet hij dat Ryan aan komt lopen en kijkt hem met een vuile blik aan. "Bemoei je er niet mee!" bijt hij Ryan toe. Hij heeft het gevoel dat Ryan nu beter uit zijn buurt kan blijven, omdat hij zich anders niet zal kunnen bedwingen. <br /><br />"Sarah, ik smeek jou hetzelfde," fluistert hij. "Doe dit <span style="font-style: italic;">mij</span> niet aan."<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Ze luistert naar het verhaal van Mitch en glimlacht. <br /><br />'Het lijkt erop dat je er veel zin in hebt, maar hier is het ook avontuurlijk genoeg hoor,' zegt ze en ze grijnst even. <br /><br />'Bovendien ben je hier net, dat het nu dan misschien weinig mensen kan schelen of je er bent of niet, wil niet zeggen dat dat niet ooit zo kan worden, als je hier wat langer bent. Misschien moet je het gewoon eens een tijdje proberen, wie weet wordt die nieuwe opdracht nog leuk.' Ze zegt dat laatste woord met een nogal sarcastische nadruk. Ze staart een tijdje voor zich uit en kijkt Mitch dan weer aan. <br /><br />'Het kan niemand ook schelen of ik hier ben, maar ik ga nog niet gelijk weg. Dat soort dingen hebben nu eenmaal tijd nodig...'<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: dodgerblue;">Lana kijkt Milosh even vragend aan als Sarah vraagt of zij ook nog wat wilden drinken. Lana had er eigenlijk niet zo zin in, maar als Milosh iets wilde drinken, haar goed. Maar dan komt plots Linda aangelopen en zegt doodleuk dat Olivier op het punt staat zelfmoord te plegen. <br /><br />Lana weet niet goed wat ze moet denken. <span style="font-style: italic;">Wat moet er aan de hand zijn om hém zichzelf van kant te willen doen maken?</span> schiet er door haar heen. Ze blijft alleen achter met Milosh en de baby. Al de rest is bij Olivier. <br /><br />Lana kijkt in de verte naar het tafereel, maar wendt haar blik dan af. Het zijn haar zaken niet. Dan loopt ze naar het mandje met de baby en neemt het op. <br /><br />"Ik breng hem wel binnen in plaats van Sarah voor hij inderdaad een longontsteking krijgt, want het ziet er naar uit dat het nog wel even zal duren." zegt ze tegen Milosh terwijl ze in het mandje kijkt en de baby op het punt staat om beginnen te huilen. Dan wandelt ze naar binnen en zet het mandje neer op tafel, waarna ze de baby die ondertussen al aan het huilen is eruit pakt en op haar arm neemt. Met kalmerende geluiden probeert ze de baby te doen bedaren.<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: dodgerblue;">Met een stekende pijn in haar hoofd kijkt Aisha opzij naar de man die weer op de stoel is gaan zitten. Proberen los te komen doet ze al niet meer. Enkel staart Aisha naar de man, die met zijn hoofd gebogen een zacht deuntje neuriet. <br /><br />Ze herkent het deuntje, ze herkent het van heel lang geleden. In die tijd zong haar vader nog wel eens slaapliedjes voor haar, wanneer ze niet kon slapen. Later had ze beseft dat dit de manier moest zijn geweest waarop haar vader in zijn Zweinsteinjaren het schoollied had gezongen. Dat deuntje neuriet de man...</span> <br /> <br /> <br /> <img border="0" src="http://img133.imageshack.us/img133/1253/marwan7iy.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: limegreen;">Terwijl Marwan het lied neuriet, kijkt hij heel af en toe op naar het meisje. <span style="font-style: italic;">Will had al contact moeten opnemen.</span> Spookt het hem door zijn hoofd. Machteloos kijkt hij naar Aisha en dan slaat hij zijn ogen neer. Hij hield het meisje onschuldig vast, terwijl hij haar al genoeg had laten lijden. Dit was niet de manier. <br /><br />[..] <br /><br />Slechts een minuut later loopt de man met een lichaam over zijn schouder de trap af naar beneden. Wanneer hij eerst gekeken heeft of er niemand op straat loopt, legt hij haar voor de deur neer en sommeert hij naar een van zijn diensten haar hier weg te toveren. Vervolgens draait Marwan zijn hoofd weg en loopt hij de trap weer op, terwijl hij zachtjes steeds maar weer een zin herhaalt. <br /><br />"<span style="font-weight: bold;">Will, ik ga je krijgen..</span>"<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: indianred;">'London!' zegt ze, met enthausiasme wat erg afsteekt tegen daarnet. 'Ik ben daar eens geweest. Mijn grootouders wonen daar - niet dat ik er zo vaak naartoe ging.. maar toch' <br /><br />'Erg leuke stad, veel tovenaars, Wegisweg. Superleuke straat!' <br /><br /><span style="font-style: italic;">Het is al weer een hele tijd geleden dat je daar geweest bent. De laatste keer was nog met Elmaz.. - Elmaz.</span> Even verschijnt er weer een treurige uitdrukking op haar gezicht, maar daarna glimlacht ze weer. <span style="font-style: italic;">Hij zal nu ook wel gelukkig zijn. Toch?</span> <br /><br />'Jaja.. Toch kan ik je inderdaad geloven dat er hier meer gekeken wordt naar bloedverschillen dan rond London. Sado, het kleine dorpje tussen de bergen. En toch ben ik het erover eens dat het hier ooit <span style="font-style: italic;">goed</span> gaat gaan' ratelt ze achter elkaar, zonder te weten hoe ze ineens op die woorden komt.<br /> <br /> </span><span style="color: indianred;"><img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mara glimlacht door het plotselinge enthousiasme van Roxan. Ze houdt zelf ook van Londen. <br /><br />'We gaan samen naar Londen, als Sado weer vredig leeft. Goed?' <br /><br />Ze kijkt Roxan even aan. <br /><br />'Je hebt gelijk. Het móét ooit goed gaan. Ondanks de haat, de ruzies. Iedereen werkt samen voor een vredig Sado. Het kan niet anders dan dat het goedkomt... Alle sprookjes lopen goed af.' <br /><br />Ze schopt nog een steen het ravijn in.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mitch luisterd na wat Linda zegt, Hij staard in gedachten gezonken naar de bergen in de verte. <br /><br />Als ze dan zegt dat zij het gevoel heeft dat ook niemand kan schelen of zijn er wel of niet is, kijkt hij haar aan. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Hmmm mischien heb je gelijk en heeft het tijd nodig, maar ik dacht dat er iets tussen jou en Olivier speelde, maar dat had ik dus duidelijk mis,"</span> hij kijkt haar met een lichte glimlach aan. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Maar waarom wil je eigelijk blijven, je bent hier nu z´n drie weken constant geweest, maar er is in die tijd dus niemand geweest met wie je een band hebt ontwikkeld, drie weken is een lange tijd."</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Wat mij aangaat heb je mischien wel gelijk, ik ben veel weggeweest, maar jij bent er constant geweest, ik kan me niet voorstellen dat je het normaal vindt det je in z´n tijd niemand heb gevonden die dichter bij je is gekomen, dan een oppervlakkige kennis"</span> <br /><br />Hij kijkt haar aan met een vragende/nadenkende blik in de ogen<br /> <br /> </span><span style="color: dodgerblue;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Milosh schudt van nee als Sarah vraagt of ze misschien wat te drinken willen. "Nee, liever n-" Dan wordt hij onderbroken door Linda, die kalm zegt dat Olivier zich van kant wil maken. Milosh weet niet echt wat hij er bij moet voelen - enerzijds is hij blij dat ze dan eindelijk van Olivier en zijn ideeen over halfbloods af is, anderzijds is het verliezen van een leven absoluut niet iets om blij over te zijn. <br />Hijzelf blijft staan als iedereen behalve Lana min of meer naar Olivier toe rent. Milosh kijkt niet naar wat er zich verderop afspeelt, voornamelijk omdat hij het niet wilt zien, en kijkt in plaats daarvan naar Lana. Milosh knikt als Lana zegt dat ze de baby naar binnen gaat brengen, en loopt achter haar aan naar binnen. <br />Kijkend hoe Lana de baby sust, kan Milosh een glimlach niet onderdrukken.<br /> <br /> </span><span style="color: dodgerblue;"><img border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Gaia luistert naar wat Will weet over deze Marwan, blijkbaar is het niet echt een vijandig persoon, maar veel informatie over hem laat Gaia's vader niet kwijt. <br />Een minuut blijft ze in gedachten verzonken en graaft nog dieper in haar geheugen; hoe kon ze haar zus in hemelsnaam uit het oog verloren zijn, daarbij klonk het briefje als woorden die nooit de hare kunnen geweest zijn. <br />Gaia schrikt op als Will de naam 'Grace' luid uitroept. Ze krimpt onwillekeurig ineen en ziet het pokdalige gelaat van de vrouw weer voor haar ogen verschijnen. Jammer genoeg valt er niets bemoedigends van Will los te peuteren, want hij blijkt al even radeloos te zijn. <br /><br />Gaia grist het briefje uit zijn handen en laat haar blik er over glijden, zonder echt te vatten wat er staat. <span style="font-weight: bold;">"Grace zei je?", </span>vraagt ze benepen en ze voelt meer een vlaag wan woede dan angst door haar heen gaan. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Als ze ook maar íéts met Aïsha heeft gedaan zal ik er persoonlijk voor zorgen dat haar hele huis of krot, waar ze dan ook mag wonen, besmeurd is met kaas."</span> <br /><br />Dan kijkt ze even weg van het briefje en schudt haar hoofd: <span style="font-weight: bold;">"Jij kent haar beter dan ik. Tenslotte, je hebt langer bij haar gewoond dan bij mij."</span> <br />Ze schrikt van haar woorden, maar ze kan het op bepaalde momenten niet laten om hem er op te wijzen.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Hij knikt hevig als Gaia haar wraakplannen op Grace bedenkt en kan een glimlach niet onderdrukken. <br /><br />"Ja, kaas, daar houdt ze van." <br /><br />Opnieuw bekruipt een schuldgevoel hem wanneer Gaia zegt dat hij langer bij Grace dan bij haar heeft gewoond. Hij laat zijn hoofd zakken. <br /><br />"Gaia, je weet dat het niet vrijwillig was," zegt hij teleurgesteld dat zijn dochter het nog steeds dwarszit. "Maar nu moeten we Aisha gaan zoeken, ik heb alleen geen idee waar."<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Als Linda de opmerking van Mitch over Olivier hoort grinnikt ze. <br /><br />'Ja, heb je wel gezien wat hij daar aan het doen was?' <br /><br />Ze luistert naar de rest van zijn verhaal en haalt haar schouders op. <br /><br />'Ik weet ook niet wat dat is met Sado, iedereen lijkt gewoon zijn of haar eigen problemen te hebben, kom je ook niet zomaar tussen hè. Tja, ik ben opzich wel bevriend met Mara, maar ik betwijfel of zij het erg zou vinden als ik weg was, maar ach.' <br /><br />Ze staart een tijdje voor zich uit en kijkt Mitch dan weer glimlachend aan. <br /><br />'Misschien duurt het in Sado gewoon langer dan gemiddeld, maar als je nu weggaat zal je er nooit achter komen ook,' besluit ze en ze knipoogt een beetje plagerig.<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: dodgerblue;">Lana glimlacht terug naar Milosh als die glimlacht en probeert tegelijkertijd de baby te kalmeren, maar erg goed lukt het niet. Ze denkt even na. Honger kon het niet hebben, aangezien het net nog melk opgeboerd had. Ze kijkt Milosh even aan. <br /><br />"Volgens mij he, of, dat denk ik toch, moet hij- of zij verschoond worden..." zegt ze dan twijfelend, maar met een grijns op haar gezicht. Kon ze meteen al een baby gaan verschonen ook! Ze kijkt even in het mandje, maar extra doeken of zo zaten er niet in. <span style="font-style: italic;">Logisch ook, he Lana...</span> <br /><br />Daar stonden ze dan, zonder doeken, zonder toverstaf. Lana kijkt even rond om te zien of ze die niet toevallig ziet liggen.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mitch luistert rustig naar wat Linda zegt, hij denkt over haar woorden na, dan kijkt hij haar weer aan en ziet de knipoog, hij grinnikt. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Weet je wat hier het probleem is, dat is nu ook tussen jou en Mara, het is die idioterie tussen die bloedsverschillen, het is net als je hier een tijdje bent, of je daar door wordt aangetast, het is dan ook net, of je mensen begint te beoordelen op die manier."</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Kijk naar Mara, Jullie leken goede vrienden te worden en nu is ze steeds bij Roxan, ook één van muggle ouders, het is net soort zoek soort."</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Als het dan een tijdje goed lijkt te gaan tussen verschillende bloeden, gebeurt er wel iets, waardoor het weer mis lijkt te gaan."</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Het is net of er hier iets in de lucht hangt waardoor dat gevoed wordt of zo en toch kan het ook anders"</span> zegt hij dan koppig, terugdenkend aan de opbeurende woorden van Lieke in de grot. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Je hebt gelijk, als ik nu weg ga, zal ik nooit weten hoe het zou zijn geweest, als ik het had geprobeerd.</span> <br /><br />Hij pauzeert dan even nadenkend en zegt dan resoluut,<span style="font-weight: bold;">Oké, je hebt me overtuigt ik blijf voorlopig,"</span>Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Maar genoeg geklaagd, wat gaan we nu doen, ik heb ook geen zin om hier de hele tijd te blijven staan, in dit dorp weet je maar nooit wat er dan gebeurt"<br /> <br /> </span></span><img border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: dodgerblue;">Wanneer Aisha met een plof midden in Sado op de stenen neervalt, kreunt ze even. Er loopt een straaltje bloed langs haar voorhoofd, maar Aisha ligt nog in een soort van roes op de koude straat. Ze knippert af en toe eens moeizaam met haar ogen, maar daar is dan alles mee gezegt. <br /><br />Na een paar seconde begint langzaam het beeld van de straat scherp te worden en Aisha kreunt zachtjes, terwijl ze met moeite overeind gaat staan. Ze voelt hoe het duizelt, maar dapper zet ze een paar stappen richting de mensen die ze op straat ziet staan.<br /> <br /> </span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /> <br /> <span style="color: darkorange;">Ze luistert naar Mitch z'n verhaal en haalt haar schouders op. <br /><br />'Tja, ik weet het. Ik weet ook niet hoe het komt, zo is het nu eenmaal hier... Ja, Mara is nu bij Roxan, maar dat wil niet zeggen dat ze nooit meer met mij om zal gaan, toch?' <br /><br />Als ze hoort dat hij toch blijft glimlacht ze ook. <br /><br />'Mooi zo. Oké, waar wil je heen dan?' zegt ze en ze kijkt even achterom, waar ze in de verte Olivier en Sarah nog ziet staan.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Totaal uit het veld geslagen staart Sarah Olivier aan. <br /><br />'Ik.. jeetje.. Olivier.. Ik weet niet wat ik moet zeggen...' <br /><br />Sarah hoopt innig dat Ryan niets verstaan heeft van wat Olivier gezegd heeft. <br /><br />'Ollie, hier kan ik toch geen antwoord op geven? Alles wat ik zeg is fout. Als ik jou niet kwets, kwets ik Ryan wel of andersom. Dat wil ik niet, jullie zijn mijn beste vrienden!' sist ze Olivier toe. <br /><br />Sarah trekt Olivier aan zijn armen omhoog en sleept hem mee naar haar huis. Ze gebaart naar Ryan dat hij Olivier aan de andere kant vast moet pakken omdat Ollie blijkbaar niet van plan is om zich zomaar te laten ontvoeren. <br /><br />'Auw.. Ollie.. til potdorrie je voeten eens op!'<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />"Dus dan kwets je mij maar!" roept hij plots verontwaardigd uit en hij probeert zich in alle hevigheid te verzetten tegen Sarah's pogingen hem mee te sleuren. <br /><br />"Sorry," laat hij er snel op volgen en dan barst hij opnieuw in tranen uit. <br />"Ik besef dat je zult moeten kiezen om verder te kunnen met je leven Sarah," snikt hij, "Dus om het niet nog moeilijker te maken dan het al is zal ik vertrekken." <br /><br />Die laatste woorden spreekt hij vastbesloten uit, alsof de knop plots bij hem is om gegaan.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />'Ik ga helemaal niemand kwetsen,' gilt Sarah. 'Ik ga hier om dit onbenullige iets geen vriendschappen op het spel zetten. DAN KIES IK WEL HELEMAAL NÍET!' <br /><br />Harder dan ze in eerste instantie bedoelt had trekt ze Olivier mee. <br /><br />'Jij. Blijft. Hier.' blaast Sarah. Van binnen slaakt ze een diepe zucht en beseft wat voor moeilijke tijden er nu weer in het verschiet staan. Gelukkig komt het huis steeds dichterbij. <br /><br />'Verdorie, heb je daarstraks niet geluisterd? Je <span style="font-style: italic;">kunt</span> niet weggaan! Ollie, je hoort hier! In Sado! Bij ons!' De laatste woorden fluistert ze voor zich uit. <br /><br />Sarah werpt Ryan even een wanhopige blik toe. 'Help me dan' vormt ze geluidsloos met haar lippen, buiten het zicht van Olivier.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Hij schrikt van de woorden van Sarah en er rollen opnieuw een paar tranen over zijn gezicht. <br /><br />"Je hebt toch al gekozen!" zegt hij wanhopig met het gevoel dat Sarah het niet begrijpt. "Het is niet Sado waarin ik thuishoor, ik hoor thuis bij jou. Anders was ik al lang vertrokken uit dit pokkedorp vol slechte herinneringen en verschrikkelijke bewoners." <br /><br />Hij kijkt naar Ryan die er maar bijstaat en wenst dat hij gewoon zou oplossen in het niets, dan zouden tegelijkertijd alle problemen zijn opgelost.<br /> <br /> </span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Een paar tranen rollen over Sarah's wangen. <br /><br />'Maar.. Ollie toch.. Het gaat gewoon niet..' <br /><br />Sarah stopt met lopen en staart intens verdrietig voor zich uit. <br /><br /><span style="font-style: italic;">Hoe gaan we dit in hemelsnaam oplossen zonder dat hier iemand de dupe van wordt?</span> <br /><br />Van frustratie balt Sarah haar vuisten. Pas als ze een warme vloeistof over haar handpalmen voelt lopen stopt ze. Als ze naar haar handen kijkt ziet ze 8 rode strepen staan van waar haar nagels zich in haar huid geboord hebben. <br /><br />'AAAAAAAAAAARGH, DIT HELE KLOTE DORP MAAKT ALLES KAPOT!'<br /><br /></span><img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: darkorange;">'Wat?' <br /><br />Kijkt Sarah ongeloofwaardig aan. Hoorde hij haar nou echt zeggen dat ze niet ging kiezen? <br /><br />'Betekent dit dat we weer terug bij af zijn?' <br /><br />Kijkt dan weer naar Olivier. <br /><br />'Joh Olivier, ik wist dat je gevoelens voor haar had en dat het moeilijk zou zijn. Maar ik kon mijn gevoelens niet meer onderdrukken.. nu heeft ze ze beantwoord en daarom wil jij gaan?' <br /><br />Dit had hij niet verwacht en eigenlijk had hij helemaal geen zin in die emotionele scene maar er zat niets anders op. <br /><br />'Doe Sarah dat niet aan, doe mij dit niet aan.. we hebben een kindje dat we moeten opvoeden.'<br /><br /><br /></span><img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: indianred;">'Ja, dat is goed, we gaan naar London als het allemaal goed is' <br /><br /><span style="font-style: italic;">Of eerder..?</span> <br /><br />Ze ziet Mara nog een steentje in het ravijn schoppen en ze kijkt hoe makkelijk het naar beneden valt en daar waarschijnlijk versplintert. <span style="font-style: italic;">Ik was kwetsbaar. Ik heb geluk gehad. Veel geluk...</span> Ze kijkt om zich heen, zoekend naar Dizn, maar ze ziet hem niet. Opeens krijgt ze de neiging om weg te gaan van het ravijn, weg van de narigheid. <br /><br />'Laten we een stukje lopen, dit is zo'n nare plek - na alles' <br /><br />Ze begint alvast een eindje te lopen. Niet naar het dorp toe, om het dorp heen. In het dorp is waarschijnlijk nog meer narigheid. In haar hoofd speelt de nieuwe opdracht op. <br /><br />'Dat ook nog natuurlijk,' mompelt ze. <br /><br />'We hebben die nieuwe opdracht ook nog. <span style="font-style: italic;">Het mysterie van Sado</span>. Ergens wil ik wel weten wat het inhoud, maar ergens weet ik niet hoe iedereen erop gaat reageren. Het is hier zo onvoorspelbaar, zo verradelijk..'<br /><br /><br /></span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Het liefst zou hij Ryan willen wurgen als hij begint te praten, maar hij kan zich nog net inhouden. Met rood aangelopen gezicht luistert hij. <br /><br />"Verdomme Ryan, je wist best dat ik gevoelens had voor Sarah en ik had ze eerder dan jij!" zegt hij kwaad. <br /><br />Dan hoort hij Ryan's laatste zin en Olivier valt bijna om van verbazing. <br />"J..j..jullie hebben een kind?" brengt hij moeizaam uit. "Maar dan..Sarah..is dit al 9 maanden aan de gang? Dat kan niet..dat mag niet..jullie hebben me al die tijd bedrogen!" hakkelt hij. <br /><br />Hij kijkt naar Ryan en dan naar Sarah. "Maar wanneer ben je dan bevallen?" en hij denkt bij zichzelf na wanneer dat zou kunnen zijn gebeurd. "En je had helemaal geen dikke buik!" <br /><br />Dan keert hij zich terug tot Ryan; "Je lult maar wat man! Dat kan helemaal niet! Ga toch gewoon gezellig terug naar die Pleghm van je!"<br /><br /><br /></span><img border="0" src="http://img85.imageshack.us/img85/6507/christine4kc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: indianred;">Christine ziet hoe uiteindelijk een van de meisjes de mand met de baby opneemt en mee naar binnen draagt. Een zucht van opluchting ontsnapt en een vage glimlach verschijnt op haar gezicht. Met een gerust hart draait ze haar hoofd weg, zodat ze niet meer de straat in spiedt. <br /><br />Dan vervaagt de glimlach en maakt Christines opgeluchte uitdrukking weer plaats voor een sombere. <span style="font-style: italic;">Zo is het nu eenmaal...</span> Dan wandelt Christine langzaam maar zeker weg.</span> <br /><br /><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: dodgerblue;">Lana kijkt nog steeds rond voor haar staf en ziet ze dan liggen ergens aan de kant. Ze glimlacht even en wandelt erheen met de huilende baby in haar arm. <br /><br />"Jaja, doe maar rustig, kleintje, ik ga je zo uit je lijden verlossen... Rustig maar..." zegt ze dan zacht in een poging kalmerend te klinken. Ze neemt haar staf en tovert in een handomdraai alle nodige spullen tevoorschijn. Daarna legt ze de baby neer en begint de kleertjes en dergelijke los te maken. Dan doet ze de luier los en begint de baby te verschonen. <br /><br />"Het is een jongetje..." zegt ze terloops met een blik op Milosh en een glimlach op haar gezicht, waarna ze de baby verder verschoont en het met een handig gebaar een nieuwe luier omdoet. Ze tovert gauw alle vuiligheid weg en begint het baby'tje, dat nu weer helemaal kalm is, terug te voorzien van z'n kleertjes. <br /><br />"Dat voelt al aangenamer, niet?" zegt ze liefjes tegen hem, terwijl ze eventjes met haar vinger over z'n wangetje glijdt.<br /><br /><br /></span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/6265/nicof6eh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Nico begint te stralen wanneer Grace laat blijken dat ze zijn uitsloverij wel op prijs stelt. Hij krijgt pretlichtjes in zijn ogen en er verschijnt op zijn gezicht een glimlach van oor tot oor. Eigenlijk lijkt hij nu wel een beetje op een klein kindje die een lekker ijsje heeft gekregen van zijn moeder. <br /><br />Nico trekt even speels aan Grace haar haar en neemt dan ook een boterham. Eentje met kaas om precies te zijn en merkt niets van de verbeten trek op het gezicht van Grace. <br /><br />Tussen twee happen door mompelt hij, 'Grace, liefje, kun je even op mijn rug krabben? Het jeukt daar nu al dagen aan één stuk en het begint knap vervelend te worden. Ik kan er zelf niet zo goed bij zie je.' <br /><br />Nico kronkelt zich in allerlei bochten wanneer de kriebel weer één van zijn hoogtepunten bereikt. Hij kreunt even van frustratie.<br /><br /><br /></span><img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: darkorange;">Hij kan zich nog maar nauwlijks inhouden als hij hoort wat Olivier als laatste zegt. <br /><br />*vol woede* 'Je weet niet wat je zegt en nee, Sarah is niet zwanger geweest. Als je gewoon eens rustig bleef had ze je dat kunnen uitleggen maar nee... Olivier is het zat en dan moet de hele wereld dat weten ook.'<br /><br /><br /></span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mitch kijkt Linda glimlachend aan, hij kijkt ook even achter om naar de anderen, draai zich weer terug om, wil net antwoord geven aan Linda, als hij ziet opeens iemand lopen/wankelen. <br /><br />Hij kijkt Linda aan <span style="font-weight: bold;">"Is dat niet Aisha"</span>, hij loopt voorzichtig naar haar toe, hij kijkt of Linda hem wel volgt. <br /><br />Hij ziet dan dat het daadwerkelijk Aisha is, hij kijkt haar geschrokken aan,<span style="font-weight: bold;">"Wat is er gebeurt? Je bloed,"</span> Hij pakt een zakdoek uit zijn zak en geeft die aan haar. <br /><br /><span style="font-weight: bold;">"Gaat het wel?"</span> Hij kijkt haar bezorgt aan, denkt* <span style="font-style: italic;">je heb het ene hier nog niet gehad of het volgende dient zich al aan, wat zou er nu weer gebeurt zijn. Hij zucht even zacht<br /><br /><br /></span></span><span style="color: darkorange;"><img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />'Ryan! Olivier! Ophouden nu! Jullie moeten geen ruzie om mij maken, dat ben ik niet waard. En Olivier, ik <span style="font-style: italic;">hou</span> van Ryan. Dat zal altijd zo blijven, maar ik hou ook van jou en dat heb ik je ook gezegd. Ik weet dat je trots nu gekrengt is, maar daar zul je je echt overheen moeten zetten. Je kunt problemen niet eeuwig blijven ontlopen.' <br /><br />Sarah kijkt Olivier doordringend aan en hoopt dat hij nu eens een keer zijn gemak houdt. <br /><br />'En ik heb inderdaad geen kind gebaard, er is wel een babytje in een mandje voor mijn deur gezet. En er zat een briefje bij waarop stond dat wij.. Hemeltjelief! Ik ben de baby helemaal vergeten! Ik zou hem naar binnen brengen!' <br /><br />Geschrokken kijkt Sarah om zich heen en ziet dat de baby niet meer in zijn mandje voor haar deur ligt. Sterker nog, het hele mandje is weg! <br /><br />'De baby! DE BABY IS WEG!' <br /><br />Hysterisch met haar armen zwaaiend begint Sarah naar haar huis te rennen. Gedachten vliegen met de snelheid van het licht door haar hoofd heen en ze begint langzamerhand radeloos te worden. <br /><br /><span style="font-style: italic;">Ooh, screw this. Nog geen kwartier geleden ben ik tot moeder gebombardeerd van een hulpeloze broekpoeper en ik ben het ding nú alweer kwijt. Doe je goed, Saar.</span> <br /><br />Sarah stormt in verwilderde toestand door de openstaande deur haar huis binnen en ziet dan het meest lieve tafereel dat ze de afgelopen tijd gezien heeft. Milosh staat een beetje onwennig maar tegelijkertijd ontzettend trots naar zijn toekomstige vrouw te kijken. Lana is ondertussen druk bezig met het verschonen van de luier en dat doet ze met zoveel liefde dat Sarah helemaal warm en kalm wordt van binnen. Lana heeft een hart van goud. <br />Bij die laatste gedachte sluipt een glimlach om haar mond.</span><span style="color: darkorange;"><br /><br /></span><img border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: dodgerblue;">Aisha kreunt zachtjes wanneer ze de zakdoek aanneemt en tegen haar voorhoofd houdt. Ze glimlacht moeilijk naar Mitch en kijkt even afwachtend de straat rond. <br /><br />"<span style="font-weight: bold;">'T is... Ik knalde.. met.. m'n hoofd... op straat...</span>" Brengt ze langzaam uit, nog versuft van de gebeurtenissen van de laatste minuten. "<span style="font-weight: bold;">Ontvoerd.</span>" Zegt ze er dan langzaam en zacht achteraan, terwijl ze haar ogen sluit. <br /><br />"<span style="font-weight: bold;">Kan je het.. helen met.. een spreuk?</span>" Vraagt ze aan Mitch.<br /><br /></span><span style="color: indianred;"><img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br />Mara is blij als Roxan zegt dat ze naar Londen gaan. Ze loopt achter Roxan aan, weg van het ravijn. <br /><br />'Die opdracht... Ik krijg het idee dat veel mensen weten wat het inhoudt. Nou ja, veel.... Een paar in elk geval. Maar ik ben net zo nieuwsgierig als jij. We moesten naar het ministerie, ofzo...' <br /><br />Ze zwijgt even. <br /><br />'Wacht is... Dan gaan we dus eerder naar Londen.' <br /><br />Een glimlach speelt om haar lippen.<br /><br /></span><img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: darkorange;">Ze ziet dat Mitch ergens naar kijkt en hoort dan zijn vraag. Ze kijkt om en ziet daar inderdaad Aisha staan. Voro ze iets kan zeggen is Mitch al naar haar toe gelopen. Ze loopt met hem mee en hoort haar moeizaam praten. <br /><br />'Ontvoerd? Eh, nou ik zou niet weten hoe ik dat moest helen.' <br /><br />Ze kijkt haar ietwat bezorgd aan en kijkt dan naar Mitch en vraagt zich af of hij dat wel kan.<br /><br /></span><img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> <br /><br /><span style="color: darkorange;">Hij kijkt Olivier nog een keer haastig aan voordat hij achter Sarah aan rent. Als hij haar het huis in ziet schieten, spurt hij erachter aan. <br />Als hij, net als Sarah, het tafereel ziet, slaakt ook hij een zucht van verlichting. <br />Hij komt naast Sarah staan en pakt onwennig haar hand, en lacht naar haar als hij ziet dat ze staat te genieten van het aangezicht wat voor hun afspeelt.</span><span style="color: darkorange;"></span>

Plaats reactie