Hoofdstuk 47 - De baby (verbeterd)

Bericht door **Syll** » wo jul 05, 2006 4:38 pm

<img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Als Ryan hoort wat ze zegt krijgt hij een gevoel van warmte over zich heen. Alles valt op zijn plaats ineens en als ze hem kust krijgt hij een grijns om zijn mond. Dan... als ze haar aandacht richt op de baby en hem vraagt ermee te helpen staat hij er een beetje verloren bij. Een baby, daar heeft hij nou nog nooit mee te maken gehad. Hoe ga je daarmee om? 'Tsja, geen idee... zit er geen briefje bij?' <img border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij gebaard Gaia dat ze moet blijven staan en zet zelf een paar stappen naar voren, zijn toverstok in de aanslag houdend. "Wie is daar?" roept hij met een angstige ondertoon. "Kom te voorschijn!" Het blijft stil en langzaam sluipt Will door de deuropening het vertrek binnen. Dan schrikt hij zich ineens wezenloos als hij iets in zijn gezicht krijgt... Een uil. Een klein wit uiltje met een brief aan zijn poot fladdert door de woonkamer en dan ziet Will de beker liggen die het uiltje waarschijnlijk van het aanrecht heeft gestoten. "Pff..ik schrok me wezenloos," zegt hij opgelucht en haalt de brief van de poot van het uiltje dat daarna terug naar buiten vliegt. Will leest de brief voor aan Gaia en als hij klaar is met lezen staart hij Gaia aan. Hij zegt niets. Allerlei herinneringen komen in hem naar boven en langzaam vormen zijn lippen één woord. "Marwan..." fluistert hij verbaasd. <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara heeft stil het verhaal van Roxan aangehoort. Ze denkt even na, weet niet goed wat ze moet zeggen. 'Ik... Ik kan het me niet voorstellen. Ik heb nooit ruzie gehad met mijn broertje.. Nooit. Niet eens om speelgoed ofzoiets..' Ze zwijgt weer en staart in het diepe ravijn. Om haar heen verdwijnen steeds meer mensen, naar huis of ergens anders heen. Dan kijkt ze Roxan aan. 'Had je een hekel aan hem? Aan Elmaz? Het is je halfbroer.. Ik kan me voorstellen dat het rot voelt dat hij er nu niet meer is, ookal gaf je misschien niet echt om hem..' Ze blijft Roxan aankijken en wacht zwijgend af. <img border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Om zich heen ziet ze allemaal mensen naar huis verdwijnen. Zelf geeft ze er niet om om te blijven zitten. Thuis is ook niets te doen.. Een nieuwe vraag van Mara komt aan bod. Een moeilijke vraag. 'Of ik een hekel aan hem had? Nee, niet echt, maar onze karakters botsten en hij had wel een hekel aan mij. Hij heeft - zoals je weet - meerdere pogingen gedaan om mij - ons - te vermoorden. Kijk, daar kan ik niet tegen.' ... 'Maar nu hij weg is.. ik weet niet. Ik heb hem nooit erg goed gekend. Toen ik een jaar of 3 a 4 was, zat hij al op Hogwarts. Ik zag hem alleen in de vakanties. Maar toch.. het voelt zo leeg, nu hij weg is. Ik weet niet' 'Waar kom jij eigenlijk vandaan? Ik neem aan dat je niet uit Sado komt..,' zegt ze, om van onderwerp te veranderen. Eigenlijk weet ik erg weinig van Mara <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Milosh fronst lichtjes zijn wenkbrauwen als hij Sarah en Ryan naar iets op de grond ziet staren. Dan kijkt hij echter weer naar Lana, zwijgt even, maar begint dan met praten. "Nog steeds in de fabriek, denk ik," zegt Milosh min of meer kalm terwijl hij door blijft lopen. Beseffende dat dit misschien meer uitleg vereist, gaat Milosh verder. "Na de gebeurtenissen in de fabriek... tja... mijn wand kon me weinig meer schelen." Je dacht ook niet dat je hem nodig zou hebben, he? Hij weet een zucht te onderdrukken, en kijkt dan Lana met een flauwe glimlach aan. "Ik zal hem binnenkort wel op gaan halen, denk ik." <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Lana ziet dat Milosh er blijkbaar geen moeite mee heeft naar Ryan en Sarah toe te gaan aangezien hij door blijft wandelen en loopt hem dan achterna tot ze weer bijgebeend is. Dan hoort ze wat hij zegt en voelt, hoewel Milosh het haar vergeven had, toch nog een schuldgevoel opspelen. "Dan ga ik mee." zegt ze direct tegen Milosh waarna ze hem resoluut aankijkt. Eigenlijk voelde ze er niets voor terug naar die plek te gaan, maar Lana voelt er nog meer niets voor Milosh alleen te laten gaan. Dan ziet Lana dat ze Sarah en Ryan al meer genaderd zijn. Ze ziet nu ook wat hen tegenhoudt het huis binnen te gaan. Blijkbaar stond er een mandje voor hun deur en Lana's gevoel dat daar iets levends en hulpeloos in moest liggen speelt opeens zo hevig op dat ze de anderen even aankijkt. "Wat ligt daarin?" vraagt ze dan aan Sarah zonder 'Hallo' of dergelijke te zeggen. Haar staf was ze ook vergeten en haar volle aandacht gaat nu uit naar het mandje, hoewel ze er toch met genoeg afstand vanaf blijft staan. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch loopt dan weer langs het stand beeld en loopt dan in gedachten recht door. Hij ziet dan dat hij een wijk is ingelopen, in de verte ziet hij een aantal mensen staan. Hij loopt er langzaam op af, dan ziet hij Olivier op de grond zitten, hij loopt er langzaam op af. Als hij voor hem staat zegt hij "Hé Olivier, wat is er aan de hand," hij kijkt dan even naar de groep, "Nog bedankt dat je me hebt geholpen, daar bij de treurwilg." Hij kijkt hem glimlachend aan. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> 'Even kijken.' Uiterst voorzichtig loopt Sarah op het mandje af. Ze vertrouwt het ding voor geen duivelstrik. Zachtjes nadert ze het mandje en kijkt erin. 'Ja, ik zie een brief liggen.' Heel voorzichtig, tussen wijsvinger en middelvinger, tilt ze het briefje op, houdt het ver van zich af en werpt nog even een blik in het mandje. De baby slaapt overduidelijk. Dan loopt ze snel naar Ryan toe. Verbaasd kijkt Sarah op als ze Milosh en Lana aan ziet komen. 'Er ligt een baby in. Iemand heeft die bij mijn deur achtergelaten.' Antwoordt ze op Lana's vraagt. 'Kijk,' zegt Sarah en laat het briefje zien. 'Dit lag in het mandje.' Nieuwsgierig als ze is vouwt Sarah onmiddelijk het briefje open en begint te lezen. Haar ogen vliegen over de regels heen. Als ze klaar is zucht ze diep en fronst haar voorhoofd. 'Ik snap er niets van. Geen naam, niks. Alleen wat over dat het beter is zo, voor de baby en haarzelf.' Met een zwaai steekt ze het briefje uit naar de andere drie. 'Hier, lees maar. Misschien kunnen jullie er wel wijs uit.' <img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ook Ryan werpt af en toe een blik van minachting naar de baby toe en kijkt dan gespannen naar Sarah als ze het briefje leest. Alsof hij aan haar blik kan aflezen wat er in het briefje geschreven staat. Als ze het briefje afgeeft, kijkt hij haastig wat er in staat... dan als hij, net als Sarah, geen wijs kan worden uit het briefje, vraagt hij aan niemand in het bijzonder: 'Wat betekent dit?' Hij zoekt de blik van Sarah weer op. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Als Sarah zegt dat er inderdaad een baby in het mandje ligt, kruist Lana automatisch haar armen voor zich. Dan hoort ze de inhoud van het briefje van Sarah, en Lana fronst nogal minachtend haar wenkbrauwen. Beter voor de baby en voor haarzelf... Het zal wel weer, he... denkt ze verbitterd, terwijl ze het gevoel krijgt dat er alleen maar egoïstische moeders op de wereld rondlopen. Als Sarah met het briefje zwaait ten teken dat ze het kunnen lezen, steekt Lana haar hand niet uit maar blijft ze koppig met haar armen voor zich gekruisd staan. Ze had er absoluut geen nood aan om nietszeggende woorden te lezen. Als Ryan dan vraagt wat er aan de hand is, wilt ze reageren dat het vast weer zo'n egoïstisch mens is, maar houdt haar mond maar. "Wie laat nu een hulpeloze baby achter?" mompelt ze, toch wel wat kwaad. <img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt op als zijn 'nieuwe broer' ineens op hem afgelopen komt. "Net of jou dat wat interesseert," reageert hij afwezig wanneer Mitch vraagt wat er aan de hand is. "En mensen helpen wordt blijkbaar ook niet gewaardeerd," zegt hij, denkend aan al die keren dat hij Sarah steunde. Hij kijkt opnieuw even naar de kant waar Sarah's huis staat en bemerkt dat Lana en Milosh daar nu ook staan. Hij kijkt terug naar Mitch. "Weet jij wat daar aan de hand is?" vraagt hij. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt Olivier verbaast aan, kijkt dan van Olivier en het groepje en dan alleen naar Ryan en Sarah, hij begint het te begrijpen. Hij kijkt dan weer naar Olivier, "nee ik heb geen flauw idee, maar er is maar een manier om daar achter te komen," hij steek zijn hand naar Olivier uit. "Kom op broertje, je laat je toch niet ontmoedigen door het feit dat Sarah schijnbaar voor Ryan kiest, want als je dat doet heb ik je verkeert in geschat en ben je toch niet degene die ik dacht dat je was." "Al zou dat me met vreugde vullen, want dat zou inhouden dat je wat om mensen geeft en niet alleen kijkt, naar wat ze voor bloed ze door hun aderen hebben stromen". Mitch kijkt naar hem met een glimlach. "Maar als je wilt weten wat daar aan de hand is, zullen we er heen moeten denk je ook niet?" <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" alt="Image" title="Image" /> Als Lana zegt dat dan wel mee gaat, fronst Milosh lichtjes zijn wenkbrauwen. "Maar dat is niet no-" Hij breekt zijn zin abrupt af als hij het mandje ziet, en Milosh besluit meteen het daar later nog wel over te hebben. Met gefronste wenkbrauwen bekijkt Milosh het briefje. Oke... Hij hoort nog net Lana's gemompel, en heeft een soort zelfde gevoelens. Milosh kan Lana ook prima begrijpen wat dit aangaat. Lichtelijk nieuwsgierig buigt Milosh zich naar het mandje en dus ook de baby. Terwijl hij het gezicht van de baby bekijkt, kan Milosh een glimlach niet onderdrukken. Wat een lieve baby, denkt Milosh, hoewel hij die mening al snel weer intrekt als de baby een poging doet hem onder te kotsen. Milosh gaat weer min of meer recht staan. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Als Milosh korter bij het mandje komt, even glimlacht, maar zich dan terugtrekt omdat de baby blijkelijk te veel gegeten heeft, kan Lana het niet laten van even een giechel te laten horen, waarna ze haar hand quasi-automatisch tegen haar gezicht plaatst. "Milosh, het is maar melk, hoor..." zegt ze, terwijl ze haar lach probeert in te houden en haar grijns achter haar hand verstopt. Ze wilt even naar de baby toewandelen, maar dan veranderen Lana haar gevoelens over de situatie met de baby plots drastisch. Stel dat het één of andere valstrik is? Een baby is zo'n onschuldig iets dat het de perfecte manier zou zijn om... ja... Lana kan er niet direct iets aan vastkleven, maar ze vertrouwt het zaakje opeens niet en blijft haar afstandje van het mandje maar bewaren. Lana opent haar mond om tegen Sarah te zeggen dat ze voorzichtig moet zijn en twee keer na moet denken voor ze een beslissing neemt, maar doet haar mond aarzelend weer dicht. Je kan toch moeilijk een baby aan z'n lot overlaten? Ze staart met gemengde gevoelens voor zich uit. "Wat doen we ermee?" vraagt ze dan plots. Lana beseft onmiddellijk erna hoe onmenselijk die vraag in haar oren klinkt, het leek wel precies of ze over een oud voorwerp moesten beslissen het op de vuilnisbelt te gooien of niet. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Als de baby een poging doet om Milosh onder te kotsen moet Sarah moeite doen om niet te giechelen. Wanneer Lana de vraag stelt wat met de baby te doen kijkt Sarah bedenkelijk. 'Tja, ik weet niet. We kunnen het kindje moeilijk aan zijn lot overlaten, toch?' Sarah bijt even op haar lip en denkt na. 'Zullen we het kindje gewoon houden? Ik zou namelijk niet weten waar we het ergens anders kunnen laten en eigenlijk vind ik het babytje er wel heel erg lief uit zien,' bekent Sarah blozend. Sarah kijkt Milosh, Lana en Ryan één voor één aan. Ze neemt nu wel een hele gevaarlijke stap door zomaar een baby in huis te nemen, maar het kan haar eigenlijk niets schelen. Je gaat vroeg of laat toch wel dood en of dat nou door een ontploffende baby komt of door maniakale seriemoordenaar, dat maakt in principe geen verschil bedenkt Sarah cynisch. <img border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" alt="Image" title="Image" /> Gaia veroert zich niet als er een hol geluid achter haar te horen is, het idee ze niet alleen in het huis was is wel een opluchting, maar Wills woorden is ze nog niet vergeten; Dat Grace nu een levensgroot gevaar is voor zowel haar als Will. Gaia draait zich om en ziet de beker op de grond rollen, werktuigelijk raapt ze deze op en voelt dat ze ondertussen al kalmeert, het was maar een uil en niet Grace die als een opholgeslagen olifant het huis in stormt, klaar om haar te vermoorden of ontvoeren. Gaia leunt tegen de keukentafel aan en luistert aandachtig naar Will die de brief voor zichzelf en Gaia hardop leest, als hij de laatste zin heeft uitgesproken en een onbekende naam herhaalt kijkt ze op. "Marwan", mompelt ze, alsof de naam opzeggen haar kan achterhalen naar zijn identiteit. "Je kent hem? Is hij gevaarlijk? Is hij..." Ze zwijgt abrupt en klemt haar handen over de stoel en probeert zich te concentreren of ze nog al van een Marwan heeft gehoord. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" alt="Image" title="Image" /> Lana kijkt ook even bedenkelijk naar het mandje. "Ja, ja je hebt gelijk..." zegt ze dan tegen Sarah. Het was een grote verantwoordelijkheid om een kind in huis te nemen. Lana denkt even na. "Wel euhm... Moesten er problemen zijn of zo, dan mag je altijd een seintje geven." Lana denkt even terug aan de jaren in het weeshuis, dat ze al ouder was. Hoeveel baby's er toen waren en hoe ze die soms ook verzorgd had. Ze wist nog wel hoe ze een luier om moest doen en een papfles moest geven en dergelijke. "Dan laat je het gewoon weten," herhaalt ze dan met een glimlach, waarna haar iets te binnen schiet. "Euhm, Sarah, heb je m'n staf toevallig?" vraagt Lana dan. "Mike zei dat je hem had..." voegt ze er dan zachter aan toe. <img border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" alt="Image" title="Image" /> *schrikt* 'Nou, zou je dat nou wel doen Sarah? Zo'n baby in huis halen is niet iets waar je te licht over moet nadenken. Het is een hele verantwoording en... wat is het eigenlijk? Een jongen of een meisje? Hij of zij kost ook een hoop geld...' Er schiet van alles door zijn hoofd en hij krijgt nog meer schrikt als hij ziet dat de baby zowaar naar hem lacht. *pakt zijn wand en poked weer over zijn zere plek op zijn rug en trekt er een pijnlijk gezicht bij* 'Zeg Sarah... *bloost* ... zou je zodalijk eventjes mijn rug weer eens willen insmeren? Want ik heb weer last van die plek op mijn rug.' <img border="0" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mara luistert naar Roxan en zwijgt. Dan vraagt Roxan ineens wat aan haar. 'Ik kom uit een plaatsje iets boven Londen. Ik reis al een paar jaar rond, en ben zo in Sado verzeild geraakt. Enerzijds ben ik daar blij om, ik heb veel goede vrienden gemaakt, maar anderzijds vervloek ik het liefst de dag dat ik hier aankwam. Ik kom al jaren terecht in situaties waarbij ik word weggejaagd door mijn bloedsoort, maar nergens is het zo erg als hier...' Ze kijkt stilletjes voor zich uit. <img border="0" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt verbaasd naar Gaia als zij vraagt of Marwan gevaarlijk is. Hij denkt even terug aan zijn jarenlange vriendschap met Marwan en schudt zijn hoofd. "Absoluut niet," dan krijgt hij opeens een ingeving, gedreven door de haat voor Grace. "Grace heeft dit bedacht! Ze wil me doen geloven dat het Marwan is, maar dat is niet zo." Hij kijkt nog eens naar het briefje. "Je moet eerder opstaan om me dat te doen geloven Grace," zegt hij op gemene toon. "Wat..wat doen we nu?" <img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt een beetje geïrriteerd naar zijn broertje die het blijkbaar niet helemaal snapt. "Ze hebben geen behoefte aan mijn gezelschap, Mitch. Ik ga het ze ook niet opdringen," blaft hij. "En jij mag ook best weggaan, ik red me alleen ook wel." Hij staat op en wil eigenlijk voorgoed uit Sado verdwijnen, maar hij beseft dat hij helemaal niks bij zich heeft en zijn spullen die hij nog heeft bij Sarah liggen. In gedachte vloekt hij en vraagt zich af wat hij nu kan doen. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch kijkt weer naar het groepje en dan naar Olivier. "Waarom zo ik weg gaan, je bent mijn broertje, daarvoor zal ik er altijd voor je zijn, als je in de problemen komt, net als voor Ryan." Hij kijkt weer naar het groepje", waarom ga je niet gewoon heen, om te kijken, zo te zien, hebben ze een probleem en ben jij wellicht de enigste die kan helpen." Hij kijkt hem recht aan, met een glimlach op zijn gezicht. Hij denkt terug aan het misverstand die hij jaren geleden had, daarbij dacht hij ook dat de mensen hem liever kwijt waren als rijk. Hij was weggelopen, jaren later had hij vernomen dat, ze de opdracht die ze hadden moeten doen niet had kunnen uitvoeren, daar ze een man te kort kwamen en zijn inbreng gemist werd, hij had die mensen dus verkeert ingeschat. <img border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" alt="Image" title="Image" /> Hij kijkt Mitch een beetje raar aan. Wat bazelt hij toch allemaal? "Je hoeft je echt niet om mij te bekommeren omdat je nu ineens m'n broer bent hoor," probeert hij beleefd te zeggen. "En Ryan heeft al helemaal geen hulp nodig," laat hij er op volgen met een walgende blik naar de plek waar Ryan staat. "Ze zijn daar met z'n vieren en hebben mij echt niet nodig om gezellig hun trouwplannen te bespreken. Ik vertrek," zegt hij beslist. Vervolgens kijkt hij even naar links en dan naar rechts en loopt weg..niet wetend waar naartoe. <img border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" alt="Image" title="Image" /> Sarah schenkt Lana dankbaar een glimlach wanneer ze zegt dat ze altijd bij haar mag aankloppen voor hulp. 'Dankje! Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten!' Sarah bijt even op haar lip wanneer Lana naar haar toverstok vraagt. 'Je staf.. mmm, die heb ik binnen liggen geloof ik. Wacht, ik ga hem even voor je halen en dan neem ik deze dreumes gelijk mee naar binnen voordat hij kou vat. Willen jullie nog wat drinken?' ratelt ze in één ademteug door. Wanneer Ryan bezwaren op tafel gooit veegt ze die meteen weg. 'Ry, lieverd, ik vind niet dat we dit kindje aan zijn lot over kunnen laten. Als blijkt dat het toch niet lukt en dat ik.. wij.. er niet goed voor kunnen zorgen dan kunnen we het babytje alsnog naar een weeshuis brengen. Toch?' Sarah kijkt Ryan smekend aan, al knaagt er wel een schuldgevoel aan haar omdat ze weet dat hij die blik niet kan weerstaan. 'Samen lukt het ons wel.' Sarah knijpt even in zijn hand. 'Kom, ik zet wat thee voor je en dan smeer ik gelijk je rug weer in. Wilden jullie nu ook nog wat?' vraagt ze aan Milosh en Lana. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" alt="Image" title="Image" /> Ze staat op en ziet Mara bij Roxan. Ze glimlacht en besluit hen maar niet te storen. Ze besluit om maar gewoon naar huis te gaan. Ze gaat onderweg en komt Olivier dan ineens tegen, zijn gezicht staat niet al te vrolijk. 'He, waar gaat dat heen, als ik me niet vergis is het huis van Sarah de andere kant op.' Ze kijkt hem lichtelijk verbaasd aan, ze had gedacht dat die niet bij Sarah weg te krijgen zou zijn. <img border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" alt="Image" title="Image" /> Mitch luistert naar wat Olivier zegt, hij had enigsinds deze reactie wel verwacht, als hij weg loopt aarzeld hij even, hij loopt hem dan snel achterna, niet wetend, hoe hij zijn voorstel gaat opnemen. Ziet dan ook Linda aan komen, maar besluit Olivier het toch te vragen. "Ehhmmm Olivier, weet je dan al waar je heen gaat? Ik vertrek morgen vroeg naar Pandora, Colorado, daar is een oude mijn, de Paradise Mine, waar we onderzoek kunnen doen, samen met luis Marquez." "Hij is de eigenaar van de mijn, ze hebben daar een ruimte gevonden met tekens uit de oudheid, verder stond er een schedel van zwart obsidiaan, hij heeft het idee, dat er nog meer ruimtes verscholen zijn en hij heeft mij gevraagt, of ik eens wilde kijken." "Als je toch nog niet weet waar je heen gaat, kan je net zo goed met mij meegaan en van daaruit verder trekken, maar je moet het zelf weten, ik vertrek in ieder geval morgenochtend om zeven uur." "Ik ben niet van plan om hier langer te blijven dan nodig, verder is er toch niemand die het wat uitmaakt of ik hier blijf of niet." Hij kijkt hem aan met een lichte glimlach op zijn gezicht