Hoofdstuk 39 - Gevaar uit het Verleden (verbeterd)

Bericht door **Syll** » wo jul 05, 2006 3:29 pm

<img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij verschijnselt in Sarah's huis en holt snel naar boven, daar glijdt hij nog bijna uit over de plas water die er nog steeds ligt, maar het gaat net goed. Hij grijpt vlug al zijn gewaden, mantels en andere spullen uit de kast en frot ze in zijn hutkoffer. Dan hoort hij ineens de stem van Grace achter zich. "GA WEG!" schreeuwt hij vijandig. "IK HEB GEEN BEHOEFTE AAN JOUW GEZELSCHAP." Hij pakt zijn hutkoffer van het bed en rent de kamer uit, snel richting de trap. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Hij luistert naar de woorden van achtereenvolgens Milosh, Sarah en Mike. Als Sarah terugkomt staan zoekt hij even haar blik en glimlacht. "Goed gedaan," fluistert hij. Als Mike ineens raar begint te doen kijkt hij verbaasd naar Mike. "Wat i-," maar hij ontbreekt zijn zin, want Mike is al verdwenen. "Waar had die last van? Hij wilde eerst iets belangrijks vertellen en dan is het ineens niet meer belangrijk," zegt hij verbaasd. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" /> *Hoort wat Mike zegt over haar gezelschap en antwoordt luchtig:* "Da's jammer dan, je weet echt niet wat je mist, hoor..." *Ziet dat hij werkelijk naar buiten wilt lopen, maar rent achter hem aan, tegelijkertijd haar toverstok trekkend* *Neemt hem vast aan z'n bovenkledij en trekt hem snel naar achter, tegen de muur, zodat hij niet de trap af kan* *Gaat knal voor Mike staan, hem bedreigend met haar toverstok* *Zegt dan met een waarschuwende en dreigende stem:* "Eén verkeerd woord, één verkeerde beweging, en ik zorg er persoonlijk voor dat het enige waar jij nog voor leeft voorgoed van deze aardbol verdwijnt, verstaan?" *Kijkt hem kort aan, hem de kans niet gunnend te antwoorden en vraagt dan op een gespeelde niet-begrijpende toon:* "Vanwaar nu die haast?" *Wacht op antwoord, en zwaait wat met haar toverstok, te kennen gevend dat Mike niets hoeft te ondernemen, aangezien ze héél snel kan zijn* <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij loopt de trap af, maar weet dat het te laat is. Hij wordt door Grace tegen de muur gedrukt en een angstig gevoel bekruipt hem. "Ik moet nog weg," snauwt hij tegen haar. "En als je me niet met rust laat, kom ik niet op tijd." Hij kijkt haar expres niet aan en zoekt wanhopig naar een uitweg. Waarom moet alles nu op het laatste moment nog mis gaan? Waar heeft hij het aan verdient dat hij haar nog eens moet zien? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" /> *Hoort wat Mike zegt over weggaan* *Trekt haar wenkbrauwen op en zegt verbaasd:* "Weg? En daarvoor verlaat je de begrafenis van je 'o, zo dierbare dochter', die je maar goed een maand gekend hebt? Geraak je wel aan een maand?" *Zegt snerend:* "Tel de daagjes eens één voor één op..." *Schudt afkeurend haar hoofd* "Mooie vader ben je, moet ik zeggen..." *Blijft voor hem staan en wil hem best wel opjagen, aangezien ze wel weer een nieuwe lading leedvermaak kan gebruiken*  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze luistert naar de toespraken van de anderen, die ze erg mooi vindt. Zelf voelt ze er niet veel voor iets te zeggen. Lana heeft veel voor haar betekend, maar de gaat de rest niet aan. En zeggen dat ze het eens is met de anderen staat ook stom, dus ze houdt haar mond. Ze kan beter een poging doen Lana in gedachten vaarwel te wensen. Denkt: Mike moet ook z'n woordje doen.. Wat 'n ges- WAT?! Hij gaat weg? Op de begravenis van z'n eigen dochter?!! Dit begrijpt ze niet, en eigenlijk zou ze wel eens willen weten waar hij heen is gegaan. SadoHospital.. Eigenlijk gelooft ze er niet veel van, maar ze beseft dat ze zich er eigenlijk niet druk om moet maken. Wat kan/zou Mike immers voor haar betekenen.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img90.imageshack.us/img90/5127/elmaz1fn.jpg" /> Hij probeert iets te bedenken, want het heeft al veel te lang geduurd, er moet nu iets gebeuren, en dat zal ook. Misschien kan hij het na de komende dagen doen.. want midden in de dagen die gaan volgen, dat zou erg verdacht zijn. Hij denkt verder zijn plannetje uit, maar andere gedachten verdringen het. Herinneringen. Kwellingen waaraan hij eigenlijk niet meer wil denken, maar die er toch mee te maken hebben.. met zijn leven. 'Elmaz, kom eens even,' wordt er tegen hem gezegd. Hij zat net op de bank na een lange dag, wordt hij weggeroepen. Langzaam staat hij op en loopt richting zijn ouders. Waarom? Hij heeft toch niets misdaan? Zou er iets zijn? Met hen, met hem? In de keuken aangekomen, ziet hij dat de gezichten van zijn ouders ernstig staan. Er is dus wat. Hij besluit niet te protesteren dat ze zijn rust hebben verstoord en gaat zitten. 'We moeten je wat vertellen..' Oke, daar was ik inmiddels ook al achter.. 'Je bent nu 12 jaar, de tijd is gekomen om het te vertellen' Je meent het.. 'Elmaz, je bent niet zoals je broertjes en zusjes.. je bent.. anders' Hmm.. oke, op zich toch niet zo bijzonder? Ieder mens is uniek.. "Hoezo anders? Mam, pap?" Elmaz ziet hun gezichten vertrekken bij het horen van die 2 woorden. 'Je.. je.. Elmaz, je vader is je vader niet' Wat?! Dit kan niet! Onmogelijk! Mijn vader.. niet mijn vader.. maar.. maar..- 'Je echte vader is overleden.. eergisteren..' Nee! 'We.. we hadden het eerder moeten vertellen.. dan had je hem nog een keer.. gezien' Jullie worden bedankt! Er loopt een traan over Elmaz' wang, geruisloos. Een snik. Elmaz, hij die door niets geraakt wordt, maar nu de overlijdenis van z'n eigen vader te horen krijgt. Nee.. nee.. het is niet eerlijk! Maar waarom.. WAAROM?! 'Maar, Elmaz, dit is niet alles.. de overlijdenis heeft ook iets te betekenen, voor jou..' '...' Hij probeert zijn gedachten door anderen te verdringen. Hij wil hier niet aan terugdenken. Niet Wat een akelig moment. Niet aan denken. Roxan en Dizn.. ja, daar ging het nu om.. niet om dat andere.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" /> Ryan loopt naar de toespraak van Sarah op haar af en gaat naast haar staan, hij pakt dan even haar hand vast en geeft er een bemoedigende kneepje in. Hij luistert dan naar Mike, als hij ziet dat hij vedwijnselt, net als hij zegt iets belangerijks te vertellen heeft, trekt hij even zijn wenkbrauw op. Hij kijkt dan naar Olivier en wil wat zeggen maar bedenkt, dat het Sarah haar vader is en dat ze het, hem niet in dank zal afnemen, als hij nu iets over hem zegt. Hij zegt inplaats daarvan, "mischien zag hij iets waarvan hij schrok, of vond hij het toch te moeilijk om te vertellen, ik weet het niet." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch loopt langzaam het dorp binnen en zucht even en denkt* ik wacht wel tot ze weer terug komen in het dorp, ik had daar gewoon niets te zoeken, ik hoor hiet niet thuis, maar ik moet het weten. Hij laat zich tegen een huis in de halfbloedenwijk zakken, pakt zijn gitaar en begint zachjes een liedje te zingen om zijn gedachten te verzetten, wat niet erg wil helpen, automatisch begindt hij dit nummer te spelen en te zingen, "No, I can't forget this evening, No, your face as you're where leaving, But I guess that's just the way the story goes, You always smile, but in your eyes you sorrow shows, yes it shows.. No, I can't forget tomorrow, when I think of all my sorrow, when I had you there, but then I let you go, And now it's only fair that I should let you know, what you should know.." Langzaam lopen er tranen over zijn wangen en denkt aan degene die hij heeft verloren. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> "Je bent ook nog geen steek veranderd he," zegt hij nijdig. "Altijd maar onschuldig doen, vindt Will zeker ook leuk?" Hij zoekt nog steeds naar een uitweg, en besluit dan maar een gokje te wagen. Hij duwt haar van zich af, naar beneden, en loopt zelf weer naar boven. "Door het raam," mompelt hij tegen zichzelf. Maar voor de vierde keer valt er iemand dankzij de plas water die Sarah neer heeft gelegd, Mike gaat vol onderuit. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> *kijkt met lichtjes gefronste wenkbrauwen naar Mike* *luistert zwijgend naar hem, een naar voorgevoel hebbend* *ziet hem dan disapparten, en fronst zijn wenkbrauwen nog meer* *denkt: "Wel ja... waarom ook niet, he?"* *merkt dan dat zijn aandacht wordt door droevige muziek, en kijkt naar de kist* *ziet dat de kist langzaam in het graf zakt, en zucht diep* <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" /> *Kijkt Mike zogezegd beledigd aan* "Wat zever je nu? Ik probeer niet eens onschuldig te doen... Het zijn gewoon de feiten! En de waarheid mag toch gezegd worden, of niet?" *Merkt dan dat Mike wegloopt* "Vuile lafaard!" *Holt achter hem aan en probeert hem te Verlammen, maar ziet hem dan tegen de grond gaan* *Knielt bij hem neer, met een triomfantelijke grijns, en besluit maar geen spelletjes meer te spelen* "Jij moest toch weg, he? Wel, ik weet de perfecte plaats..." *Richt haar stok op hem en Verlamd hem* *Ziet Mikes koffer liggen, en doet die verdwijnen met haar staf* "Zo, als ze zien dat z'n spullen weg zijn, zullen ze denken dat hij weggevlucht is..." *Grijnst zelfvoldaan, neemt Mikes pols stevig vast en Verdwijnselt dan naar een andere plek* *Kijkt Mike vuil aan, eens aangekomen op de plek waar ze heen ging, en spreekt de tegenvervloeking uit* <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> Hij probeert Grace's spreuk nog te ontwijken, maar het is al te laat, hij zakt neer op de grond. [..] Langzaam wordt hij weer wakker en ziet wat vaag licht. Als zijn ogen een beetje gewend zijn aan het scherpe licht kijkt hij om zich heen en ziet dat hij in een soort grot is. Voor hem staat Grace, die hem zelfvoldaan aankijkt. "Gezellig," zegt hij sarcastisch. "Moet je m'n leven weer verpesten?" <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze ziet de kist van Lana de grond inzakken en beseft dat ze Lana nu voor altijd kwijt is. Ze ziet verschillende mensen al weglopen en begint zelf ook met lopen naar de brug. Als het rustig is, komt ze hier nog wel eens een keertje kijken. Alleen. Denkt: Ze ligt wel op haar lievelingsplekje in Sado te rusten... Als ze bij de brug is, kijkt ze niet in het water, ze voelt er niet veel voor weer een herinnering te zien. Na de brug kan ze beslissen of ze naar links of rechts gaat. Ze besluit naar links te gaan. Een stukje lopen. Ze loopt de weg af en denkt aan alles wat de laatste dagen gebeurd is, wat eigenlijk erg veel is. Ze wil zich net omdraaien om terug te lopen naar haar huis, maar dan hoort ze iets ritselen in de bosjes. Ze versnelt haar pas, terwijl ze omkijkt naar de bossen. Er zit precies iemand in…  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn luistert naar de lange, maar heel mooie toespraken die verscheidenen mensen maken. Hij heeft Lana niet erg goed gekend en dus doet dit alles hem niet zo heel veel. Hij ziet de kist zakken. Ze is goed en dat kan je voelen aan de sfeer die nu over de mensen kruipt. Heel wat mensen laten nog een traan, anderen hebben nog een ruiker bloemen vast. De meeste mensen stappen op. Ook Roxan. Ook Dizn. Roxan gaat waarschijnlijk naar haar huis en dat wil Dizn ook doen. Hij loopt een eindje achter haar. Niet met een bedoeling, ze moeten gewoon dezelfde weg op. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img90.imageshack.us/img90/5127/elmaz1fn.jpg" /> Elmaz is de begrafenis benadert. Hij had het gevonden, waar hij op zoek naar was. Een manier om ze allebei te kwetsen. Hij moest nu enkel haar nog hebben. Elmaz merkt dat de begrafenis leegloopt en dat ook Roxan de plaats verlaat. Elmaz verstopt zich achter het struikgewas. Hij ziet dat Roxan wat door heeft. Hij moet het doen. Hij moet het gewoon. Elmaz komt uit de struiken tevoorschijn. Met een gemene grijns op z'n gezicht. 'Dag.. Roxan' zegt hij koelbloedig. 'Ooit gedacht mij nog terug te zien? Nou. Hier zijn we dan. Jij en ik. Alleen. Maar voor ik over ga wat ik al zolang wilde doen, moet je goed weten waarom... Jij was het' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze draait zich met een ruk om als er inderdaad iemand uit de bosjes stapt en dan ook nog haar naam zegt. Hoe weet hij haar naam. Als ze hem beter bekijkt, ziet ze dat dat niet zo toevallig is. Het is Elmaz. Niet zomaar iemand, maar haar broer, die eigenlijk een halfbroer is. Denkt: Hij? Hier? Ik? Waarom? 'Hoi.. jij,' zegt ze kil, want ze had inderdaad niet gehoopt hem ooit nog terug te zien. De herinneringen aan zijn niet al te best. Vooral niet na het sterven van hun moeder. Ze grijpt in haar zak haar toverstok al vast, omdat ze al half weet wat er gaat gebeuren. 'Elmaz, je weet het.. Je weet dondersgoed dat ik het niet was. Maar je geeft het niet toe. Je kunt het niet verwerken.' Een groene lichtflits komt boven de bossen uit. 'AVADA KEDAVRA' klinkt hard. Van een bekende stem. Te bekend misschien wel. Roxan loopt de bossen in en ziet het dan. Haar moeder, op de grond. Dood. Elmaz ernaast, nog met de toverstok in zijn hand en een vage uitdrukking op z'n gezicht. Ze zou willen gillen, maar het gaat niet. Voordat Elmaz haar had gezien, draait ze zich om en rent ze verder en verder het bos in. Steeds dieper.. 'Wat wilde je doen.. Mij vermoorden? Zodat iedereen uit je weg is geruimd die te beschuldigen viel? Is dat wat je wilt?' <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img90.imageshack.us/img90/5127/elmaz1fn.jpg" /> 'Jij was het wel. Jij zette mij onder Imperio zodat je via mij, mama kon vermoorden. Puur uit wraak.' Wraak. Dat was de beste reden geweest. Hij had z'n mama op de grond zien vallen nadat hij de Avada Kedavra had uitgesproken die eigenlijk van een ander iemand kwam. Een meisje. Zij. 'Je zal hetzelfde voelen' zegt hij. Bij de gedachte laat hij even een akelig lachje horen. 'Ja. Helemaal hetzelfde. Je zal iemand verliezen. Iemand die je heel dierbaar bent en - ' Hij stopt z'n zin. Hij ziet die iemand in de verte aankomen. 'IMPERIO' roept hij vlug met z'n wand op Roxan gericht, die nu onder Imperiovloek staat. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> 'Nee..,' zegt ze, terwijl een nieuwe vraag bij haar te boven komt. Wie had Elmaz onder de Imperio gezet? Het was niet waar. Elmaz was volledig doorgedraaid. Zij had het niet gedaan, maar hij geloofde het niet. Uit wraak, het was niet zo. 'Je zal iemand verliezen. Iemand die je heel dierbaar bent en - ' Denkt: Dizn! 'NEE!' Denkt: Houd je mond, gun hem de lol niet Dizn, Dizn, Dizn, bonkt het door haar hoofd. Hij is achter haar aangekomen. Nee! En nu spreekt hij vast een spreuk uit en moet ze - 'IMPERIO' Haar gedachten breken af. Ze krijgt een beetje een zweverig gevoel, alsof ze alles aan kan. In de verte zit ze Dizn aankomen. Ze heeft sterk het gevoel dat ze hem haat. Heel stiekem zegt er ergens een stemmetje dat het niet zo is, maar het stemmetje is niet sterk genoeg. Dezelfde uitdrukking op haar gezicht als op dat van Elmaz zoveel jaar geleden. Wraak.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn wandelt richting z'n huis als hij plots een helse 'Imperio' hoort. Dan ziet hij plots een tafereel. Roxan en z'n broer. Halfbroer. 'Wat is hier aan de hand?' vraagt hij. Z'n zus staat onder de Imperio. Dat ziet hij aan haar ogen. Hij kijkt verschrikt rond. Hij loopt naar Elmaz toe. 'Wat doe jij hier? Waarom doe je dit?' Dizn kijkt naar Roxan. Niet wetend wat hij nu moet doen. Hij hoopt dat daarbinnen alles oke met haar is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img90.imageshack.us/img90/5127/elmaz1fn.jpg" /> 'Zij heeft mama vermoord' begint hij. 'Ik stond onder de Imperiusvloek toen mama stierf en zij had dat gedaan. Zij. Ze zal hetzelfde ondergaan. Ze zal zo gauw mogelijk iemand verliezen. Een dierbaar iemand.' Hij kijkt naar Dizn met een enge blik. Even raken hun blikken elkaar. Straks zal die blik niet eens meer bestaan. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /> *Hoort alle toespraken aan* Over de doden niets dan goeds... Zou ze echt zo geweest zijn? *Ziet dan dat Mike ineens verdwijnt en is wel lichtelijk verbaasd* *Ziet dan dat Lana begraven wordt en begint weer terug te lopen naar Sado* *Ziet drie mensen bij elkaar, Dizn en Roxan en nog iemand* *Blijft op een afstandje staan en vraagt zich af wat die aan het doen zijn* <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" /> *Hoort Mikes 'beschuldiging' over dat ze z'n leven verest en trekt een wenkbrauw op* *Wandelt rustig naar hem toe met een hooghartige grijns op haar gezicht en verlaagt zich dan tot hij op ooghoogte met hem zit* *Zegt dan, bemoederlijkt:" "Mike, je hebt geen leven, hoe kan ik dat dan verpesten?" *Knippert even met haar ogen terwijl haar mondhoeken zich opentrekken in een valse glimlacht* *Zegt dan, zacht maar dreigend, aangezien ze zo kort bij Mike zit:* "Je kan kiezen: Of ik bind je vast en zorg ervoor dat je niet weg kan, of je verroert geen vin van nu af aan en ik doe je niks..." [denkt]Nóg niks...[/denkt] "Akkoord?" *Voegt er vals aan toe:* "Al denk ik dat het het veiligst is je vast te binden, aangezien wegvluchten precies in je genen zit..." <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze ziet Dizn langzaam dichterbij komen. Maar eigenlijk ziet ze hem niet, ze kijkt door hem heen en voelt iets wat er op een of andere manier niet bij hoort. Haat? Ze hoort beiden praten over mama. Blijkbaar hebben ze ruzie? Het doet haar niets. Ze kijkt van de een naar de ander en weet niet welk gevoel ze er bij moet plaatsen. Het voelt zo raar. "Zij heeft mama vermoord" hoort ze hem zeggen. Pijnlijkerwijs moet ze hem gelijkgeven. Hij zegt het, dus het zal wel waar zijn. Denkt: Jij hebt haar vermoord, jij hebt het gedaan, jij hebt erin gefaald Zo bonkt het nog een tijdje door in haar hoofd, zonder dat ze beseft dat ze het eigenlijk helemaal niet heeft gedaan. Er lijkt een waas voor haar ogen te hangen, waardoor ze alles niet duidelijk ziet. 'Ja.. ik vermoordde haar,' brengt ze er uiteindelijk uit, zich er niet van bewust dat het eigenlijk niet zo is omdat ze onder Imperio is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Dizn weet wat er gaat gebeuren. Een dierbaar iemand. Binnenkort. Daarmee bedoelt hij 'mij'. Dizn schrikt. 'Nee.. Dat kan je niet maken' zegt hij bijna geluidsloos. Hij ziet dat Roxan binnenin pijn lijdt. Dizn richt dan z'n wand op Elmaz. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img90.imageshack.us/img90/5127/elmaz1fn.jpg" /> 'Nou, dat kan ik wel. Daar ben ik nu volop mee bezig.' zegt hij. Hij onderdrukt een hevige lach. Straks zal hij weer die groene lichftflits zien, die hem wel zal kwellen. Hij wil het doorstaan. 'Avada Kedavra' roept hij naar Roxan zodat zij weet dat ze die moet gebruiken. Nu. Meteen. Op Dizn. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> "Avada kedavra" hoort ze hem zeggen. Het moment is dus aangebroken, ze zal Dizn moeten vermoorden. Vermoord hem! .. maar het is m'n broer. Elmaz is ook je broer! .. maar toch. Doe het dan! Ja, maar- NU! ... Zo gaat het nog even door, ze kan er niet onderuit. Ze richt haar wand langzaam op Dizn. 'Avada kedavra,' zegt ze, de wand recht op z'n borst richtend. Ze voelt niets, geen gevoel van spijt, maar ook niets van overwinning. Haar ogen lijken door Dizn heen te kijken, alsof hij voor haar even niet meer bestaat.  <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> Er gaat een lichte shok door het lichaam van Dizn als hij hoort dat Roxan de Avada moet uitspreken. Op het moment dat ze de eerste letters zegt, roept Dizn luid: 'Expelliarmus' Er ontstaat een felle, gouden lijn die de toverstokken met elkaar verbind. Dizn weet wat er gebeurd. De toverstokken hebben nu een strijd, aangezien ze dezelfde kern hebben. Hij moet zich sterk houden, want als die van Roxan doorbreekt... 'Roxan. Denk aan Lana' zegt hij. Hij moet haar zwakker krijgen, anders gaat hij eraan. Plots ontstaat er een boog rondom hen. Een zilvergrijze boog. Dit is een teken dat een toverstok verliest. Er komen spreuken uit die van Roxan. Verschillende spreuken die ze ooit in haar leven heeft gebruikt. 'Kijk goed, Elmaz, Imperio zal hier niet tevoorschijn komen' zegt Dizn, redelijk vermoeid. De boog verdwijnt en Roxan wordt geraakt door de Expelliarmus. Ze valt op de grond en op het moment dat ze de grond raakt, ontwaakt ze uit de Imperio. Dizn loopt naar haar toe en vraagt of alles oke is. Hij wil zich nog tot Elmaz richten, maar als Dizn zich omdraait ziet hij dat hij weg is... <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> "Je doet toch wat je zelf wilt, dus ik zeg niets," snauwt hij tegen Grace. Hij zucht. Over 40 uur zal de tijdslimiet verstreken zijn. Voor die tijd moet hij hier uit zijn. Hij moet voorkomen dat zijn dochter voor niets gestorven is. "Laat me gaan en geef me het amulet!" zegt hij plots. "Anders wordt je toch vermoord door de Koning der Volbloeden, nu kun je jezelf nog redden!" Hij gelooft niet dat zijn slappe redenen indruk zullen maken op Grace, maar hij moet iets doen. Hij kan hier niet stil zitten en afwachten tot de 40 uur voorbij zijn. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" /> Ze ziet dat Dizn ook een spreuk afvuurt en er Priori Incantatem ontstaat. Dit was niet verwacht. Langzaam verdwijnt de waas voor haar ogen omdat de Imperio 'niet tevoorschijnt komt'. Dan ziet ze wat ze heeft aangericht. Ze staat met een groene straal in haar hand met Dizn aan de andere kant. 'Nee!' Lana, dat is waar. Denk aan Lana. De straal verzwakt en ze ziet allerlei spreuken uit haar stok vliegen... Wanneer de straal nog sterker verzwakt, wordt ze door de Expelliarmus geraakt en vliegt ze achteruit, terwijl haar stok uit haar hand valt. Ze valt op de grond neer, staat bijna gelijk weer recht om iets heel lelijks tegen Elmaz te roepen, maar ze hoort weer geritsel in de bosjes. Hij loopt weg. De lafaard. Ze kijkt op en ziet Dizn boven haar. 'Ooh Dizn! Sorry! Ik had beter moeten weten.. Ik euh.. Elmaz! Waar is hij? Ik moet hem pakken. Hij-,' ratelt ze allemaal achter elkaar, wetend dat ze Elmaz deze keer niet te pakken zal krijgen. Deze keer niet.. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /> 'Nee. Je kan hem niet meer pakken. Hij is laf. We mogen hem niet wreken voor iets wat hij denkt wat wij gedaan hebben ' zegt Dizn, medelevend met Roxan. Dizn wou Elmaz ook te grazen nemen. Voor dit alles wat gebeurd is. Voor Roxan. Voor zichzelf. Dan legt hij een schouder rond Roxan en laat haar bedaren. 'Je wist het niet. Je stond onder Imperio, dan doe je zo'n dingen. Laat nu maar' zegt hij. 'Sta op. Laten we naar huis gaan, dit is geen goede plek om alles op een rijtje te zetten' Weeral. Weeral moesten ze alles hervatten, zo veel was er gebeurd, in zo'n korte tijd. Wat gebeurder er toch. Dizn weet dat er dingen gaan gebeuren. Dat weet heel Sado. Ze hebben niet lang meer voor die amuletten. Nu hij eraan dacht. Waar waren de anderen. Zouden ze nog op de plaats van de begravenis zijn? <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /> *ziet dat verscheidene mensen al weglopen* *kijkt nog even naar de plek waar Lana is begraven, wetende dat daar morgen een nieuwe grafsteen zal staan als hij hier weer terug zal komen* *draait zich dan om, kijkt naar het water van de zilverbeek, en loopt dan richting de brug* *loopt de brug over, naar Sado* *ziet enkele mensen voor hem uitlopen, maar negeert ze* <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" /> Als de kist van Lana in de grond is gezakt en verschillende mensen terug naar huis lopen, kijkt hij Sarah en Ryan even aan. "Zullen we ook maar gaan?" zegt hij. Als ze knikken loopt hij langzaam terug richting het dorp. Hij vraagt zich nog steeds af wat er met Mike aan de hand is en hoopt dat hij dadelijk gewoon bij Sarah thuis is. <img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> Mitch stopt met spelen en veegt snel de tranen van zijn wangen. Hij staat langzaam op en veegt zijn kleren af, hij kijkt op en ziet Olivier en de rest aan komen. Hij blijft staan, doet zijn gitaar op zijn rug en wacht tot ze bij hen zijn, hij denkt* de begrafenis is dus afgelopen, Ik zal het ze toch een keer moeten vertellen, maar nu is niet het juiste moment. Hij weet dat dit te moeilijk is om te vertellen, je kan toch niet naar iemand toestappen en hem dat mede te delen en vooral niet op z´n dag.