Hoofdstuk 37 - Moordenaar? (verbeterd)

Bericht door **Syll** » wo jul 05, 2006 3:24 pm

<img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Terwijl ze loopt, voelt Aisha steken in haar hoofd. Even blijft ze staan, maar als de steken verdwijnen loopt ze verder. Ze loopt verder door straten en de steken komen al die tijd niet terug. Een groene lichtflits. Geschrokken grijpt Aisha naar haar hoofd en de steken komen terug. Ze kreunt van pijn en begint tegen haar eigen hoofd te slaan, proberend de steken weg te slaan. Een groene lichtflits en Jessica Cheesemaker die op de grond valt. De steken verdwijnen weer en Aisha blijft hijgend staan. Ze kijkt omzich heen, maar er is niemand. Een groene lichtflits en een man die even lacht. Gillend grijpt Aisha weer naar haar hoofd, de pijn wegdrukkend. Maar het lukt niet en schreeuwend om hulp zakt Aisha op de grond. Ze blijft door gillen en houdt haar hoofd nog altijd vast. Een groene lichtflits en een hand die even over haar hoofdje aait. Aisha springt, haar handen nog tegen haar hoofd gedrukt, overeind en begint te rennen. Ze rent en rent en ziet in de verte een ruine. Ze rent tot ze er voor staat en kijkt hijgend naar de plek waar ooit Oliviers huis gestaan heeft. Een groene lichtflits... "OOLIVIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEER!!!!" Gilt ze, terwijl de pijn in haar hoofd bijna niet meer te dragen is. <img title="Image" alt="Image" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" border="0" /> Mara ziet Milosh opkijken en hoort wat hij zegt. Hij glimlacht even. Ze blijft nog even staan, en ziet dat hij niet heel erg vriendelijk lacht. Ze zakt langzaam door haar benen en gaat zitten. 'Waarom zit je hier? Wil je niet liever bij... Lana zijn?' vraagt ze zachtjes. Volgens mij val ik hem lastig. Mara staart naar het stille water. Dit is een van de weinige keren dat ik niet weg wordt gestuurd. Altijd maar doordat ik geen volbloed ben. 'Sorry als ik teveel praat, maar waarom is het zo van belang van welk bloedsoort je bent? Ik ben veel gewend, maar niemand maakte zich er zo druk om als de mensen hier in Sado. Wat kan ik er nu aan doen dat ik geen volbloed ben, zoals Linda of die eikel van een Olivier?' Zwijgend laat ze haar vingers door het water glijden, en kijkt naar de golfjes die kringen in het water maken. Ze veegt haar hand af aan haar broek en blijft stil zitten. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" border="0" /> Gaia kijkt een beetje verdwaasd haar zus na, ze zet haar kraag op zodat ze enkel nog met haar neus erboven uitkomt. Hoewel de zon onschuldig scheen, had ze het toch fris. "Doe geen dingen, die ik ook niet zou doen", fluisterde ze zacht en een beetje gebrekkig, dat zei haar moeder heel vaak. Als zij en haar zus buiten gingen spelen in hun oude dorp, of in het dorp verderop boodschappen moesten halen. Gaia kijkt Aïsha na en wandelt naar de appelboomgaard waar Milosh lijkt te zitten, met Mara naast hem. Gaia besluit dat Milosh rust op prijs stelt. Ze zou ook liever niet gestoord worden na zo'n groot verlies. Ze gaat een eindje verderop zitten en denkt na, verlangde eveneens naar alles wat haar vader nog te vertellen had. Wat als het allemaal leugens waren? Zoals gewoonlijk? De vogels die in de boomgaard zitten, en naar de appels azen die al op het gras zijn neergevallen, vliegen haastig weg. Verstoord kijkt Gaia op en hoort een stem die haar altijd zal bijblijven. Dan weerklinkt nog een gil, een naam. Gaia bijt op haar onderlip en staat recht, herinnert zich Oliviers beledingingen die hij andere halfbloeden verweet en loopt angstig richting het geluid. Hopend dat haar zus ongedeerd is.  <img title="Image" alt="Image" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" border="0" /> Mitch gaat op een stoel zitten en is in gedachten verzonken. Dan hoort hij wat Olivier zegt over de amuletten en zegt "in het boek stond, dat de amuletten speciale krachten hadden, dat ze iets deden met de persoon die hem bezat, wat is daar van waar, weet je dat ook." Dan hoort hij iemand keihard schreeuwen, hij staat op en loopt snel naar buiten, daar ziet hij een van de dochters(Aisha) voor de ruïne staan, hij loopt vlug naar haar toe en zegt "wat is er aan de hand ?" . <img title="Image" alt="Image" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" border="0" /> Ryan kijkt Olivier even kwaad aan, als die zegt dat hij honger heeft en mompelt "het is hier geen restaurant," en zegt dan "ik heb niets in huis." Als Olivier het verhaal doet, kijkt hij verveelt voor zich uit en let niet op wat er gezegt wordt, als hij dan iemand hoort schreeuwen, zegt hij liefjes "Olivier, een van je aanbidsters roept je" Hij hoord ook wel dat het anders klinkt, maar ook dat het Sarah niet is, dus het boeit hem niet echt, wie dat dan wel is. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij kijkt naar Mitch als die begint over zijn boek. Dat stomme boek van hem ook altijd. "Ik zou het niet weten, ik heb zelf geen amulet, dat zou je die Milosh moeten vragen," zegt hij kortaf. Als hij ineens zijn naam hoort gillen kijkt hij raar op. "Jaloers Ryan?" zegt hij plagerig, maar als grap bedoeld. Hij loopt naar buiten en ziet Aisha in de verte bij Mitch staan. Waarom roept zij mij nou weer? <img title="Image" alt="Image" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" border="0" /> *Hoort Olivier's verhaal* *Trekt een scheef gezicht* 'Oké, en waarom precies vinden de 'bloedbesmeurden' jouw opa niet zo aardig?' *Hoort dan ook dat Olivier's naam wordt geroepen* *Vindt het eigenlijk niet zo boeiend en gaat uit verveling Ryan aanstaren* <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> Hij hoort Grace's woorden en snapt dat ze het meent. "Nouja, je laat me blijkbaar geen andere keuze. Ik blijf wel," zegt hij, het enige wat hij nog kan doen en dan ook doet is haar een boze blik toewerpen. Hij loopt terug naar de kast, pakt er het stuk kaas opnieuw uit en snijdt er een flink plak af. <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Kijkt Will na als hij besluit te blijven* *Zegt nonchalant, terwijl ze even haar haar naar achter strijkt:* "Je komt d'r achter..." *Ziet dat Will de kast terug opentrekt, en er weer dat stuk kaas uithaalt* *Moppert dan verveeld:* "Kun je nog wat anders eten? Je stinkt werkelijk uit je bek door die kaas van je..." *Kijkt achterom, om Will te bekijken* "Hoelang ligt dat stuk nu al in de kast? Het zou me niets verbazen moest het momenteel voorzien zijn van groene plekjes..." <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> "Moet je je nu ook al bemoeien met wat ik eet?" Hij draait zich om en laat het stuk kaas zien. "Het is Franse schimmelkaas, speciaal geïmporteerd, en daar hoort schimmel op te zitten." <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Moet onwillekeurig lachen als Will de kaas laat zien, maar doet haar best om zich in te houden* [denkt]Zo, die zit ook al op z'n paard... Gaat lekker...[/denkt] *Probeert haar blik emotieloos te houden terwijl ze zegt:* "Ah... Vandaar, dus..." *Zegt dan wat luider:* "Wel, dat verklaart veel!" *Staat op uit de zetel en wandelt naar Will toe, waarna ze kortbij hem stopt* *Kijkt hem eerst uitdagend aan terwijl een grijns om haar lippen speelt, maar inspecteert dan de kaas die hij in z'n hand houdt* *Kijkt dan afkeurend ernaar* "Het ziet er toch niet zo gezond uit, hoor, als ik eerlijk moet zijn..." *Kijkt Will grijnzend aan terwijl ze geen voet verzet, op reactie wachtend*  <img title="Image" alt="Image" src="http://img13.imageshack.us/img13/4913/ryan0nc.jpg" border="0" /> Ryan kijkt Olivier met opgetrokken wenkbrauwen aan en denk* Waarom zou ik jarloers op hem moeten zijn. Als Linda hem aan begint te staren, kijkt hij haar geërgerd aan en zegt, "Heb ik iets van je aan ?" Hij zucht, staat dan op, loopt dan naar Olivier en zegt als hij ziet dat het Aisha is, "Waarom roept ze nu om jou ? Heb je wat met haar of zo" Hij kijkt Olivier onderzoekend aan. <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> Hij ergert zich mateloos als Grace zich toch ook nog eens met zijn kaas komt bemoeien. "Het is anders wel lekker hoor," zegt hij. "Ook een stukje?" vraagt hij op een vriendelijk toontje. <img title="Image" alt="Image" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" border="0" /> *Zit nogsteeds Ryan aan te staren als ze hoort wat hij zegt* *Grijnst* 'In dat geval zou ik je echt niet aan kunnen kijken zonder in lachen uit te barsten hoor. Trouwens, ik betwijfel of je dat zou passen.' *Verveelt zich nogsteeds* *Staat op en loopt naar de rest toe* *Zegt dan ongeinteresseert* 'He Olivier, ga er anders ff heen ofzo, weet je dat ook gelijk.' <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" border="0" /> *luistert zwijgend naar Mara* *is het gedeeltelijk met haar eens, maar op veel fronten ook oneens* *zegt uiteindelijk:* "Dat is nou het punt... je kan er niets aan doen dat je 'mudblood' bent... of halfblood... en tja... ik weet ook niet direct waarom het van belang is welke bloedsoort je bent..." *staart naar het water, takjes door midden brekend* *overdenkt zwijgend wat er de laatste paar dagen is gebeurt* *staat uiteindelijk weer op, een diepe zucht onderdrukkend* "Maar ik denk dat ik maar weer eens terug naar mijn huis ga... d- dingen regelen..." *bijt even op zijn onderlip, en zegt dan:* "In ieder geval, het was fijn je gesproken te hebben... ik zie je nog wel een keer..." *loopt de brug weer over, en langzaam richting Sado* <img title="Image" alt="Image" src="http://img150.imageshack.us/img150/245/mysterieuzeman7jr.jpg" border="0" /> Hij schuifelt langzaam voort, naast Roxan. Hij vraagt zich af waarom hij niet gewoon door gelopen is, maar de man besluit dat het geen kwaad kan. Hoopt hij, dan. Uiteindelijk komen hij en Roxan bij de rand van het dorp, en de oude man blijft stil staan. <img title="Image" alt="Image" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" border="0" /> Ze luistert zwijgend naar Milosh. Dan staat hij op, en hij loopt weg. 'Bedankt, dat je met me wilde praten. En.. veel sterkte....' Ze kijkt hem even aan en ziet hoe hij wegloopt. Ze blijft zitten en staart over de rivier, naar de overkant. Het is stil, afgezien van Gaia die net langsliep is er niemand. Ze wil even opstaan en teruggaan, maar blijft toch zitten. Ik blijf hier net zo lang zitten, tot... tot... tot ik... Ik blijf hier gewoon voor eeuwig zitten. Ze gooit een steentje in de beek en ziet het water kringelen. <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Kijkt nog een keer minachtend naar de kaas die Will aan het eten is en er in haar ogen écht niet goed uit ziet* *Houdt voet bij stuk en zegt weer:* "Ja, maar gezond is het dus niet..." *Hoort dan de vraag die hij stelt* "En dan hopen dat ik erin zou stikken, zeker? Nee, dank je wel..." *Kijkt Will dan aan, en vraagt achterdochtig:* "Probeer je jezelf misschien de dood in te eten, Will? Om daarna de schuld in mijn schoenen te kunnen schuiven en te verkondigen dat ik je zou gedwongen hebben dat smerig boeltje te eten?" <img title="Image" alt="Image" src="http://img352.imageshack.us/img352/6489/roxan41mj.jpg" border="0" /> Ze loopt de hele tijd stil mee naast de oude man en vraagt zich af waarom ze in vredesnaam mee is gelopen met hem. Naarmate ze verder komen, begint ze hem wat te wantrouwen.. straks zijn ze weer aan de rand van het dorp. Denkt: Wat moet hij? Waar gaan we naar toe? Waarom? Ze ziet Milosh met Mara aan de Zilverbeek zitten. Hij moet erg veel verdriet hebben.. In de verte ziet ze Gaia voorbij lopen, iedereen lijkt z'n leven alleen door te leven, maar lijkt toch na te denken over vanalles. In de verte hoort ze iemand roepen, maar te vaag om te horen wie het is. Denkt: Er hangt precies iets van 'angst' in de lucht.. Als ze uiteindelijk aan de rand van het dorp komen, weet ze niet goed wat ze moet zeggen en staart ze naar de bergen die daar in de verte liggen en Sado omringen. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha hoort Mitch en ze kijkt hem aan, alsof ze eigelijk niet weet wie hij is. Dan beseft ze dat Mitch een fullblood is en haar gedachten werken op volle toeren, terwijl groene lichtflitsen langs blijven komen. "Waar is hij?! Waar is Olivier?!" Schreeuwt ze tegen Mitch, maar in de verte ziet ze Olivier al verschijnen. Ze kijkt even wantrouwend naar Mitch en grijpt uit haar zak haar wand. Plotseling begint ze te rennen, richting Olivier. Ze rent en rent, tot ze hem tot op een paar meter genaderd is. Haar wand heeft ze onderweg laten vallen en als ze dat opmerkt blijft ze abrupt staan. Even kijkt ze om zich heen, maar dan kijkt ze Olivier woedend aan. "Jij! Smerige..." Sist ze. Dan rent ze naar hem toe en stort ze zich boven op hem en probeert ze tegelijkertijd Olivier overal te slaan, waar ze maar kan. <img title="Image" alt="Image" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" border="0" /> Dizn is de MM en Roxan blijven volgen. Hij merkt dat er iets mis is met die man. Hij merkt dat ze zo stilaan bij de rand van het bos zijn. Daar stoppen ze. Hij zucht even, hij is lichtjes vermoeid. Hij ziet dat Roxan ook lichtjes doorgeeft dat de man eigenaardig is. Hij blijft even achter een muurtje staan en houdt het duo in de gaten. <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> Hij kijkt Grace raar aan. Hij moet haar nodig toch eens iets over kaas leren. "Doe even normaal! Deze kaas is van de beste kwaliteit!" zegt hij verontwaardigd. Hij neemt nog een hap van de kaas en zegt "Mmm", om haar te treiteren. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij fronst zijn wenkbrauwen als Aisha op hem af komt rennen en vraagt zich af wat hij nou weer heeft gedaan. "Zeg, Lana heeft zich vrijwillig opgeofferd hoor," zegt hij, maar dan wordt hij tegen de grond gesmeten. Hij probeert Aisha van zich af te duwen, maar ze verzet zich hevig. "Doe even normaal!" zegt hij kwaad. Hij probeert zijn wand te pakken, en uiteindelijk lukt hem dat. "Bombarda!" <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha voelt hoe ze naar achter gesmeten wordt en haar hoofd komt tegen de muur van Ryan's huis. Het duizelt haar even, maar al snel krabbelt ze weer overeind. Ze kijkt even rond en ziet niet ver weg haar wand liggen. Ze rent er naar toe en grijpt haar wand vast. Ze loopt op een dreigende manier naar Olivier toe. Ze richt haar wand op hem en het lijkt wel alsof ze vuur spuwt. "Jij, rat!" Roept ze hijgend, terwijl ze wat bloed van haar voorhoofd wrijft. "Je bent de meest rotte persoon die ik ooit heb gezien!" "Je zult eindigen als zij." Sist ze kwaad. "Een groene lichtflits en je bent weg." En Aisha richt haar wand op Olivier en doet haar mond open om de vloek des doods uit te schreeuwen. <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" border="0" /> Een beetje onwennig staat Sarah naar Mike te kijken na die hele ruzie met Milosh. Ze heeft geen enkel idee hoe ze hier nu weer op moet reageren. 'Ach.. nou.. het zal wel niet met zo'n vaartje lopen.. Ik eh.. Iedereen heeft het vandaag ontzettend zwaar gehad.' Dan merkt ze Lana's lichaam weer op. 'Kom we moeten Lana maar eens opbaren. Hoe wil je dat we dat doen? Ik eh.. heb dat eigenlijk nog nooit gedaan.' Schaapachtig staat ze voor zich uit te kijken. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij luistert en kijkt naar Aisha met een steeds groter wordende verbazing, hij houdt zijn toverstok strak voor zich uit. "Hohohoho..waar heb jij last van? Wat heb ik je misdaan? En wie in hemelsnaam bedoel je met 'zij'? vraagt hij haar snel, zodat ze misschien een beetje zal kalmeren. Hij kijkt even naar Ryan, Mitch en Linda, met een blik van grijp-in-als-het-nodig-is. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha sluit haar mond, als Olivier wat zegt. Dan zet ze wat stappen naar hem toe. Kwaad houdt ze haar wand op hem gericht. "Je weet het best!" Gilt ze. "Jij hebt hem gedwongen, haar te vermoorden!" Ze kijkt hem aan. "Nu zul je boeten!" Een man die een andere man dwingt onder imperio een vrouw te vermoorden... De lichtflits En weer doet ze haar mond open om de vloek des doods alsnog uit te spreken.  <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" border="0" /> *loopt langzaam door de straten van Sado, zijn gedachten op een rijtje zettend* *hoort commotie wat verder op, maar schenkt er geen aandacht aan* *staat uiteindelijk weer voor z'n huis* *zucht diep, en opent dan de deur* *gaat het huis weer binnen* <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Hoort wat Will zegt over de kaas en slaat ze voor ze het goed en wel beseft uit z'n hand* *Kijkt hoe de kaas een paar keer op de grond stuitert en dan stil blijft liggen* *Kijkt Will dan met een geïrriteerde blik aan* "Doe niet zo onnozel, en eet iets waar geen haren op staan..." [denkt]Misschien heb ik je nog ergens voor nodig...[/denkt] <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" border="0" /> Hij kijkt Sarah een beetje ongemakkelijk aan. Ze ontwijkt zijn beweringen dat hij een slechte vader zou zijn. Zou Sarah dat ook vinden? "Nou, uh, we leggen haar hier ergens neer, in een bed ofzo," zegt hij een beetje ongemakkelijk. "Jij houdt toch zo van bloemen? Misschien dat we het kunnen versieren met bloemen, dat..dat hebben we bij jullie moeder ook gedaan." Hij hoort de deur opengaan en ziet Milosh binnenkomen, hij kijkt hem expres niet aan. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij ziet dat Aisha het meent en deinst achteruit. "Waar heb je het over? Ik ken geen 'hem' die ik heb gedwongen om 'haar' te vermoorden," zegt hij, met lichte angst in zijn stem. "Heb je soms teveel schimmelkaas gegeten ofzo?" zegt hij met een rare blik op haar en de rest. <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> "Heey, blijf nou eens met je poten van m'n kaas af! Ik dacht dat dat het enige was waar ik nog zelf over mocht beslissen," zegt hij boos. Hij loopt naar de plek toe waar de kaas heen is gerold. Hij pakt hem op, blaast er een keer tegenaan en legt het terug in de kast. "M'n kaas ontneem je me niet, denk eraan!" <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Moet enorm walgen als ze Will de kaas op ziet rapen, erop blazen en terug in de kast ziet leggen* *Mompelt met een minachtende ondertoon:* "Doe me eraan denken dat ik daar nooit nog iets uitneem..." *Hoort dan wat Will zegt en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan* *Vraagt dan:* "Dus je geeft meer om die domme kaas dan...?" <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" border="0" /> Gaia versnelt haar pas en loopt gehaast door het bos, op het geschreeuw van haar zus af. Ze krijgt steken in haar zij en voelt een branderig gevoel in haar keel, omwille van het feit dat je geen conditie krijgt van thuis te zitten. "Aïsha?!" krijst ze angstig, terwijl ze radeloos door het beboste gebied holt. In de verte ziet ze Aïsha brullen tegen een persoon die ze herkent als Olivier, geschrokken merkt ze haar zus' toverstok op. "Doe dat niet!" jammert ze terwijl ze hulpeloos en bang naar haar zus toe loopt en voor haar tracht te staan, om het ergste te voorkomen. "Verlaag je niet tot papa's niveau, Aïsha, doe dat niet", fluistert ze terwijl er een traan over haar wang rolt. Gaia kijkt even trillerig naar Olivier en houdt ondertussen Aïsha's pols in haar handen geklemd. Verbaasd van het feit dat ze het woord 'papa' over haar lippen kreeg. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Voordat ze de vloek kan uitspreken, voelt Aisha iemand haar polsen pakken. Ze kijkt opzij en ziet Gaia. De woorden prikken in haar huid. "Hij heeft mama vermoordt!" Schreeuwt ze tegen haar zus, iets wat ze nog nooit echt eerder gedaan heeft. "Vermoordt! Hij dwong hem!" Aisha kijkt ongelovig van haar zus naar Olivier. "Noem hem geen papa, dat is hij het niet waard... Hij is geen vader." Zegt ze dan plots heel kalm. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij haalt opgelucht adem als Gaia Aisha een beetje doet bedaren. Als hij hoort wat Aisha zegt begint hij echter zijn geduld te verliezen. "Ik je moeder vermoord?" zegt hij verontwaardigd. "Ik ken haar niet eens!"  <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" border="0" /> *loopt de woonkamer in* *ziet Mike wegkijken, en blijft ongemakkelijk staan* *wriemelt een beetje met zijn vingers, op 't moment niet wetend wat te zeggen* *kijkt naar een random-punt op de muur, maar zegt dan, uiteindelijk:* "Nou ja - ik verloor even mijn zelfbeheersing." *zegt verder niets over wat hij gedaan heeft, of waar hij naar toe is gerend - hij vindt dat dat iets is wat hen niet aangaat*<img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" border="0" /> Gaia slaat schuldbewust haar ogen neer als Aïsha haar verwijt dat Will niet als een vaderfiguur beschouwd mag worden. Allicht had ze gelijk, maar het knagende gevoel van verlies bleef haar bij, voor altijd. Gaia drukt met haar nagels in Aïsha's onderarm, als een soort reactie om eerder zich zelf dan haar zus te doen bedaren. Even kijkt ze naar Olivier en laat dan voorzichtig Aïsha's armen los en laat haar hand dan in de hare glijden. "Aïsha, Olivier was toen nog een kind, toen-", ze slikt even bij de gedachte die haar laat terugdenken aan die vreselijke avond toen ze wist dat haar moeder nooit meer zou terugkomen. Gaia denkt even na over Aïsha's woorden en vervolgt dan zacht:  "Hij dwong hem...? Hoe bedoel je?", vragend kijkt ze haar zus aan "Wie heeft Olivier dan gedwongen?" <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Ze voelt Gaia's hand en de tranen branden in haar ooghoeken. Ze hoort wat Gaia zegt en het lijkt alsof er een baksteen in haar maag valt. Ze knijpt zachtjes in Gaia's hand en wendt zich dan van Olivier af. Ze omhelst Gaia. "Ik weet het niet Gaia. Het moet hem zijn geweest. Olivier, ik weet het zeker. Ik heb het toch gezien?" Ze kijkt Gaia bijna smekend aan. "Het..." Ze snikt. "Will... Hij... Gedwongen." Haar stem slaat over als ze dat zegt en verward leunt Aisha tegen haar zus aan. <img title="Image" alt="Image" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" border="0" /> Mara kijkt naar het water en staat dan op. Langzaam slentert ze naar de brug en gaat naar Sado. Hoe dichter ze bij Sado komt, hoe meer geluiden ze hoort. Het lijkt wel een soort ruzie. Zal ik er heen gaan? Of niet? Besluitloos blijft ze staan, en ze kijkt een straat in. Daar om de hoek gebeurt er vanalles. Ze loopt door, maar gaat dan terug. Ze loopt de straat in en kijkt om de hoek. Ze ziet een ingestort huis en Aïsha, Gaia en Olivier. Dan ziet ze ook Linda, Mitch en Ryan. Ze zet nog een stapje verder. Nieuwsgierig luistert ze naar Aïsha, maar hoort alleen de laatste zin. Aarzelend steekt ze haar hand op, in de hoop Linda's aandacht te trekken. Wat gebeurt er hier? <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> Hij begint het verhaal van Aisha steeds raarder te vinden. Zou ze hem een poets willen bakken? "Doe even normaal. Als klein kind speelde ik gewoon met de lego, ik was echt niet bezig met halfbloeden vermoorden hoor!" zegt hij kwaad. "En je vader, die kende ik niet eens voordat ik hem gisteren zag." <img title="Image" alt="Image" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" border="0" /> Als Milosh zijn verontschuldigingen aanbiedt voelt hij zich alleen maar schuldiger. "Maakt niet uit, ik liet me ook nogal gaan," zegt hij vriendelijk. "Het zal wel van de spanningen zijn." Hij kijkt even terug naar Lana, en er valt een stilte. Hij durft niet opnieuw over de begrafenis te beginnen. Hij wacht af tot Sarah of Milosh iets zal zeggen. <img title="Image" alt="Image" src="http://img391.imageshack.us/img391/8316/will9wy.jpg" border="0" /> "Ja, ik geef meer om die kaas dan om jou, ja!" zegt hij op gemene toon. "Ik dacht dat je dat ondertussen al wel wist." <img title="Image" alt="Image" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" border="0" /> Mitch ziet de blik van Aisha en mompelt ze zoeken het ook allemaal maar uit dat stomme gedoe over wie wat voor bloed heeft . Hij loopt lang de groep heen naar binnen, pakt zijn spullen en loopt weer naar buiten.als hij naar buiten loopt zijn ze nog steeds ruzie aan het maken,ziet dan, dat Myra er ook is bij gelomen, hij schut even het hoofd en loopt dan naar het plein, omdat hij de boom wel eens wil zien. Daar aangekomen gaat hij op de grond zitten, pakt zijn teken spullen en begint de boom te tekenen, elk deel wordt nauwkeurig en gedetailleerd getekend. Als hij klaar is, bergt hij zijn spullen weer op en loopt naar de rand van de afgrond en kijkt naar beneden, hij pakt een steen die op de rand ligt en gooit deze naar beneden hij hoort hoe deze meters verder vallen en hoort dan een zachte plons. Zijn ogen beginnen te schitteren en denkt, ik ga eens kijken of daar nog iets te vinden is, heb ik ook wat te doen. Hij rommelt in zijn rugzak en haalt daar een lange touw en andere bergbeklimming artikelen uit, Hij bind het uiteinde van de touw stevig vast aan een haak die hij diep de grond in slaat. Dan begint hij langzaam aan de afdaling steeds goed kijkend of hij voldoende steun vindt, als hij dan beneden is ziet hij dat het water niet er diep is en laat het touw los. Hij kijkt even om zich heen en dan naar boven en denkt* wat een eind. Hij ziet dan aan beide zijden van de ´diepte`, recht tegen over elkaar, een soort houten deur zitten met de afbeelding van drie amuletten . Hij loopt voorzichtig naar de deuren toe en aarzelt even en opent dan de eerste deur voorzichtig, Hij kijkt naar binnen en ziet eerst niets, alleen een lege ruimte. Hij loopt de ruimte uit en loopt dan naar de andere deur, daar ziet hij precies het zelfde, als hij de ruimte weer uit loopt om te kijken wat hij nu moet doen, klinkt er opeens een doordringende, jammerlijke gil uit beide kamers, net of iemand veel pijn heeft. <img title="Image" alt="Image" src="http://img54.imageshack.us/img54/7939/nischa20lw.jpg" border="0" /> Nischa loopt nog steeds verslagen door Lana's dood naar haar winkel, steeds meer vraagt ze zich af waarom ze hierheen was gekomen en steeds meer overweegt ze om hier weg te gaan. Spijtig genoeg gaat dat niet door haar winkel die een heel deel van haar geld in beslag had genomen. "Achja, als ik genoeg geld heb kan ik hier misschien terug weg..." mompelt ze. Ze opent de winkel, eigenlijk hoorde de winkel al lang open te zijn. "Nu nog hopen dat ik personeel vind..." Ze kijkt naar het papiertje dat tegen de deur hangt en pakt haar wand, ze richt haar wand op het papiertje en maakt het groter zodat het meer opvalt.  <img title="Image" alt="Image" src="http://img487.imageshack.us/img487/5549/duisterpersoon6ul.jpg" border="0" /> *Zucht als Will opeens over haar begint* "Ik had het helemaal niet over mij, lompe boer... Dat had ik inderdaad al langer door..." *Kijkt Will aan, maar schudt dan ongelovig en lachend haar hoofd* "Dat je zo stom kan zijn..." Onbekende man: Hij loopt door het dorp, terwijl hij nadenkt over het briefje dat hij in zijn hand houdt. Hij moet het op een plek plaatsen zodat heel Sado het binnen de kortste keren gezien zou hebben. De amuletten opdracht is voor het grootste deel voorbij, de inwoners hebben nog een paar dagen om ze te vinden. Nadat hij het briefje had gelezen, vormde zijn mond een glimlach, het was dus eindelijk tijd geworden.. De man loopt naar het huis/puin van Olivier, dat ziet er wel zodanig uit dat veel mensen daar zullen blijven kijken en het briefje zullen zien. Hij tovert het briefje vast op een stukje muur dat nog overeind staat. Nadat hij dat heeft gedaan, verdwijnt hij weer. Men kreeg 30 dagen tijd Die langzaam zou rijpen Waarin men geacht werd Verscheidene amuletten te grijpen Deze tijd is nu reeds bijna voorbij Slechts een paar dagen resten u nu nog Waarin u meerdere dingen behoort te vinden, toch? Indien uw opdracht niet slaagt Zal angst u doen schrikken Zij, die door eigen stand werd vermoord Zal terug verschijnen, wanneer anderen voor haar zullen wijken Hij, vermoord door zusters Zal terug herrijzen en haar in de ogen kijken Wanneer zij daar zullen staan In een halve kring Zal de rest van de stand komen Het begin van de hereniging <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" border="0" /> Gaia slaat haar armen moederlijk rond Aïsha heen en legt haar hoofd op diens schouder, terwijl ze aan een van haar haarlokken prutst. Op het moment kon het haar niets meer schelen, zolang haar zus maar kalmeert. "Lego, Olivier?" vragend trekt ze een wenkbrauw op. "Ik had nooit gedacht dat een volbloed, met een afkeer tegen alles wat dreuzels te maken heeft, vroeger met dreuzelspeelgoed speelde?" Dan richt ze zich terug tot haar zus, terwijl ze met een rilling naar de schachten van de kaasfabriek oogt, die tussen de bomen te zien zijn. "Er is maar één moordenaar", fluistert ze zacht in Aïsha's oor. "Daar waren we zelfs getuigen van. Hij heeft zelfs onze halfbroer vermoord." Halfbroer zegt ze op een andere toon, ze kan en wil het niet beseffen dat ze nog een broer had. Gaia kijkt over Aïsha heen naar Olivier, met een blik dat hij het niet kwalijk moet nemen, je zou voor minder overstuur zijn. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha kijkt even verstomd naar Gaia. Haar worden duiken tot diep in haar hart en Aisha kijkt even naar Olivier. Ze schudt haar hoofd zachtjes. "Ik weet het zeker, Gaia." Zegt ze zachtjes. "Er was iemand bij en diegene leek verdacht veel op Olivier hier. Dus tenzij Oliedom hier dat kan uitleggen, zal ik hem moeten vermoorden." Haar stem klinkt kil en kwaad. "Ik heb gezegt dat ik dat nooit zou doen, maar die belofte kan ik niet houden. Er is geen andere keus, mama mag niet gestorven zijn en haar dader mag zeker niet vrij daar vanaf komen." Ze kijkt met een droevige blik naar haar zus. Ze kijkt even naar de andere mensen en dan naar Olivier. Ze zucht eventjes, maar zet dan weer een stap naar hem toe. "Legopoppetje, leg dit alsjeblieft uit!" Sist ze. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> "Het was toevallig wel Magische Lego hoor, niet dat slappe aftreksel van de dreuzels," zegt hij beledigd. Dan hoort hij wat Aisha zegt en spert zijn ogen open. "Iemand die op mij leek? Nouja zeg, persoonlijk weet ik niet zoveel van toen ik zo klein was!" zegt hij kwaad. "Relax even, je wilt heus geen moord plegen. Dat weet je zelf ook," zegt hij, niet helemaal zeker van zijn zaak. <img title="Image" alt="Image" src="http://img370.imageshack.us/img370/3658/marabanner3mk.jpg" border="0" /> Mara hoort half wat ze allemaal zeggen. Magische Lego? Bestaat dat? Ze scheurt haar ogen los van wat er gebeurd en draait zich om. Het gaat me geen bal aan. Ze slentert verder door de straten, als ze ineens languit op de grond valt. 'Au!' Ze draait zich om en gaat zitten. Ze ziet geen scheve straatstenen ofzo... Ze kijkt naar haar handpalmen, die geschaafd zijn. Dan valt haar blik om haar knie. Haar spijkerbroek is gescheurd en er komt langzaam een steeds grotere bloedvlek op. Ze vloekt en stroopt voorzichtig haar broekspijp op. Ineens slaat iemand met een zwarte handschoen aan een hand voor haar mond. Ze schrikt en probeert iets te zeggen, maar ze wordt naar achteren gesleurd. Ze tast naar haar staf, maar kan er niet bij. Een andere hand bedekt haar ogen. Ze ziet dat het licht tussen de kiertjes verdwijnt en ze hoort een deur dichtgaan. Ze wordt een heel eind over de grond gesleept en uiteindelijk ruw ergens naar binnen geduwt. Het is donker en als haar ogen een beetje aan het donker gewend zijn, ziet ze dat er niemand meer is. Ze pakt haar staf en fluistert: 'Lumos!' Ze schijnt rond en ziet een donkere kamer. Bovenin is een kiertje licht, voor de rest is het donker. Ze loopt naar de deur en wijst met haar staf naar het slot. 'Alohomora!' Er gebeurt niets. Ze vloekt. Waarom heb IK dit nu weer? Hoe kom ik hier uit? Vertwijfeld kijkt ze om zich heen. Het kan wel even gaan duren voordat ik hier uit ben... <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha kijkt Olivier spottend aan. Zijn domme gedoe de hele tijd maakt haar alleen maar kwader. Ze heft haar wand weer op. "Denk je dat? Denk je dat? Misschien lijk ik wel op mijn vader." Haar stem slaat even over, maar ze blijft Olivier aankijken. "En hou me niet voor de gek, je weet wel wie er op jou lijkt! Je weet het wel!" Aisha kijkt even kort naar Gaia, maar dan draait ze zich weer naar Olivier. Vanuit haar ooghoeken ziet ze Mara wel weglopen, maar ze besteedt er nu geen aandacht aan. "Het was je pappie, niet waar? Jou pappie heeft Will onder imperio gedwongen zijn eigen vrouw te vermoorden. Zeg niet dat het niet zo is, ik heb het gezien Olivier!" Ze zet een stap naar Olivier toe, haar vader vader noemen lukt haar niet. " En jij trad in zijn voetsporen toen je Isa doodde, denk je dat ik daar niet van heb gehoord? Je opa, je vader, jij. Je moet dood, een moord is genoeg om dit alles te stoppen." Aisha's hand trilt even, feitelijk is ze niet in staat deze moord te plegen. Maar haar gevoel zegt dat ze het moet doen, hem vermoorden zou het rustiger maken en de kans zou ontstaan dat er minder nieuwe mudbloodhaters geboren worden. Ze kijkt Olivier nogmaals aan en daarna weer even naar Gaia. Aisha schudt even zachtjes haar hoofd, maar richt haar aandacht dan weer op haar wand en op Olivier. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> "MIJN VADER?" roept hij verbaasd uit. "Stel dat het zo is, hoe kun je dat dan in hemelsnaam weten?" Hij kijkt Aisha raar aan en begint na te denken. Het zou best zo kunnen zijn dat zijn vader Will's vrouw heeft vermoord. "Rot toch ook op, ga je frustratie op iemand anders africhten!" schreeuwt hij plots. "Paralitis!" <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha kan de spreuk nog net ontwijken en voor het eerst sinds een tijd verschijnt er een lach op haar gezicht. Ze kijkt Olivier spottend aan. "Moeilijk te verdragen, Olivier? Dat je het kill-kunstje van je pappie geerfd hebt? Tja... Het spijt me Olivier, de waarheid wordt hier al genoeg ontlopen. Ik kon dit toch niet verborgen houden, zeker niet na alles. Zo zielig is die arme Olivier dus toch niet, zijn ouders vermoordt... Maar zelf ook moordenaars. Ik heb medelijden met je hoor." Ze kijkt Olivier aan en verwacht min of meer een tweede aanval. <img title="Image" alt="Image" src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg" border="0" /> "Als iemand een bloedbesmeurde opruimt vind ik dat geen moordenaar, eerder een vuilnisman," zegt hij kil. Hij trekt zich niets aan van iedereen die staat te kijken en loopt richting de deur van Ryan's huis. Hij gaat naar binnen en ploft neer op de bank. "Ze zou eens moeten weten.." denkt hij. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Ze grinnikt om de woorden van Olivier. "Toch bang dat hij vermoordt zou worden?" Mompeld ze en Aisha kijkt even naar Gaia, maar dan weer naar het huis van Ryan. "Een vuilnisman, ik vraag me af hoe bloedzuiver Olivier is. Lego, vuilnismannen." Zegt ze tegen niemand in het bijzonder en ze draait zich om. "Gaia, ga je mee naar huis?" En Aisha begint zich richting hun huis te begeven. Weer volkomen rustig. <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg" border="0" /> Gaia stond er bij, keek er naar. En deed in de tussentijd niets, ze luisterde naar de woordenaanval van Aïsha en naar alles wat ze Olivier verwijt. Met een weermoedige blik staart ze naar de plek waar ooit Oliviers huis heeft gestaan en dan weer naar de schachten van de fabriek. Als er een flits langs Gaia voorbij schiet, en duidelijk voor Aïsha bedoeld was, trekt ze automatisch haar staf boven en richt die kil op Olivier. "Durf haar niet aan te raken", sist ze, onrechtstreeks denkt ze aan haar vaders woorden, het zou haar niet verbazen dat Will per direct een klopjacht zou oprichten in Sado, mocht er iets met zijn dochters gebeuren. Dan denkt ze weer aan Thorn, die koelbloedig gedood werd en laat haar staf zakken. Verbaasd en ongelovig kijkt ze haar zus aan, als die volledig gekalmeerd weer naar huis wil gaan, een schril contrast tegenover haar hysterie van een paar minuten geleden. "Misschien had ik hem beter laten liggen, tijdens die cafébrand. Maar zo zit ben ik helaas niet ingesteld, mensen aan hun lot overlaten", zegt ze ijzig. Gaia draait zich om en bijt op haar onderlip. "Als zijn vader mama heeft vermoordt..." fluistert ze met een nietszeggende blik naar Aïsha. "Zou jij dan in staat zijn om hem te vermoorden? Olivier? Voor iets wat eigenlijk zijn vader veroorzaakt heeft?" <img title="Image" alt="Image" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" border="0" /> Dan hoort Mitch dat zijn naam geroepen wordt “Mitch….Mitch … de verloren zoon is weer terug gekeerd”. Dan ziet hij een beeld voor zijn ogen verschijnen waar hij een drie maanden ouden jochie, overhandigt ziet worden aan zijn ouders, het kind is gewikkeld in een deken met een embleem er op. Die hij eerder gezien heeft Dan vervaagt het beeld en ziet hij drie mannen aan een tafel zitten en voor hun liggen drie amuletten. De drie mannen kijken elkaar serieus aan en de ene zegt,” als we dit goed aan pakken dan is er voor altijd vrede in dit dorp, want zolang de amuletten samen zullen zijn , zal er vrede en voorspoed heersen, zodra ze uit elkaar worden gehaald zal er hel en verdoemenis over het dorp waren.” “Moeten we niet iets bedenken dat zodra ze de amuletten, uit elkaar zijn. Degene die een afzonderlijke amulet in handen heeft daar voor gestraft worden.” De derde man kijkt de andere twee aan en zegt,” we kunnen zorgen dat degene zich erg machtig voelt, zodat hij zich in zichzelf verliest en er dan voor zorgen dat hij geen geluk meer vindt voordat de amuletten weer samen zijn.” Dan kijkt de eerste man de beide anderen weer aan en zegt “mocht er iemand van één van de families, iemand van de andere familie vermoorden, dan hebben ze een maand de tijd om de amuletten weer bij een te brengen, gebeurt dit niet, dan zal de dode weer herrijzen, dan hebben ze dus de keuze, als het een ongeluk was hoeven ze niets te doen, dan zal die persoon na een maand weer herijzen, moet deze dood blijven, dan zullen ze met zijn allen moeten samen werken, zodat deze niet weer herrijst Hij kijkt dan naar de anderen en zegt “als er verder geen vragen zijn, zullen we dan nu de spreuk uit spreken.” “Drie amuletten voor altijd verbonden door verschillende bloedvormen, Jullie zullen altijd verbonden blijven, worden jullie uiteen gehaald, dan zal er, hel en verdoemenis over dit dorp uitbarsten, totdat jullie weer tezamen zijn. Degene die één van jullie afzonderlijk in de handen heeft, zal alleen daarna nog maar ellende en verdriet kennen, totdat jullie weer samen zijn…........” Dan vervaagt het beeld en ziet hij de rotsen weer voor zich en hij hoort de de stem zeggen,” jullie moeten samen werken om de laatste te vinden, dan en dan alleen zullen jullie het redden. Werken jullie elkaar tegen en de moordenaar zal weer leven.” Dan hoort hij een donderend geraas en twee klappen, hij ziet dat beide deuren dicht slaan en een muur van water op zich af komen. Hij rent naar het touw, zekert zich en begint snel te klimmen , maar wordt toch overspoelt door een golf water, doorweekt weet hij uiteindelijk de rand van de afgrond te bereiken en blijft daar even aan het touw hangen, te uitgeput om zich over de rand te trekken.  <img title="Image" alt="Image" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" border="0" /> Aisha kijkt even opzij naar haar zus, maar blijft doorlopen. Ze zwijgt even en kijkt naar de weg onder haar voeten. Ze denkt even na en kijkt dan opzij. "Zijn vader forceerde Will mama te vermoorden, hij heeft het niet eens zelf gedaan." Mompeld ze. "En ja, dat zou ik zij

Helena · Bericht door **Helena** » vr jul 07, 2006 11:36 am

n. Olivier komt uit een familielijn vol moordenaars en hoewel ik dan zelf een moordenaar zou zijn, ik laat de wereld achter met de wetenschap dat er nooit iemand met Oliviers familie genen in zijn voetsporen zal treden." Aisha stapt door, de straten door en in de verte kan ze hun huis al zien. Ze zucht eventjes en kijkt weer opzij naar Gaia. "Je vindt me nu vast stom, maar Gaia... Ik zal onze vader niet vergeven, mezelf niet omdat ik zijn dochter ben, Oliviers vader niet om wat hij gedaan heeft en Olivier omdat hij de zoon van zijn vader is. De enige die ik vergeven zal ben jij, simpelweg omdat je de enige persoon bent op aarde waar ik van hou." Ondertussen opent ze de deur van hun huis en Aisha kijkt even rond, het ziet er nog hetzelfde uit als eerst. Slechts een verandering... Verbaasd kijkt Aisha dan ook naar het grote stuk kaas ( <img alt="Razz" src="http://www.harrypotterforum.nl/images/smiles/icon_razz.gif" border="0" /> ) dat op het kastje in het gangetje ligt.