Hoofdstuk 28 - De trap (verbeterd)

Hier komt de hele tekst te staan.

Moderator: Helena

Plaats reactie
Syll
Admin
Berichten: 134
Lid geworden op: di jan 24, 2006 3:40 pm

Hoofdstuk 28 - De trap (verbeterd)

Bericht door Syll » za mar 25, 2006 11:16 am

(725-747)

FINITO!! ^^ xD


<img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /><br /><br /><font color="#1e90ff">*luistert naar de ruzie* <br />*fronst zijn wenkbrauwen, en zucht weer* <br />*draait zich dan om, en begint de kamer te bestuderen* <br />*ziet een trap naar een koepel leiden, en ziet voor de trap een soort van drempel* <br />*loopt richting de trap, omdat hij zich niet met de ruzie wilt bemoeien* <br />*wilt over de drempel heenlopen, als hij er woorden ziet staan* <br />*weet met enige moeite letters te onderscheiden en leest langzaam:* <br />"</font><font color="#1e90ff"><span style="FONT-STYLE: italic">Een oorlog zal beginnen <br />degene die over de drempel stapt <br />zal verdriet laten ontkimmen <br />De gehoornde duivel hapt - <br />hij zal zijn verdorven prijs innen.</span>" <br />*fronst heel erg verontrust zijn wenkbrauwen*<br /></font><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /><br /><br /><font color="#1e90ff">*Maakt een zacht maar toch gefrustreerd geluid en haalt haar handen naar haar haar* <br />*Voelt een sterke neiging om het gewoon gaan uit te trekken, maar zucht dan en laat haar armen slap langs haar lichaam af vallen* <br />*Kijkt hopeloos naar het plafond alsof daar ineens de 'verlossing' van al de ellende uit zou komen vallen* <br />*Wandelt maar wat gefrustreerd rond en stopt naast Milosh* <br />*Wilt net tegen hem gaan klagen dat ze het hier méér dan beu is als ze hem naar de drempel ziet staren* <br />*Fronst haar wenkbrauwen en leest de boodschap, om ze erna nog eens te herlezen* <br />"<span style="FONT-STYLE: italic">Een oorlog zal beginnen?</span> Jezus, wat lopen ze hier achter... Die is al tijden bezig... En door de rest van de boodschap te lezen, heb ik een sterk vermoeden dat we dáár moeten zijn..." <br />*Knikt met het woord 'daar' de trap op* <br />*Herleest de laatste vier regels en denkt te begrijpen wat ermee bedoeld wordt* <br />*Brengt dan uit, op een manier alsof haar geest verdoofd is:* <br />"Zal ik dan maar als eerst?"<br /></font><br /><span style="COLOR: darkorange"><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> <br /><br />Mitch is nog wat versuft en gaat rustig zitten , schut even zijn hoofd , om zijn hoofd wat helderde te krijgen en staat dan langzaam op. <br /><br />Hij controleert even of hij niets gebroken heeft en haalt dan voorzichtig zijn gitaar en rugzak van zijn rug. <br /><br />Mitch kijkt even in zijn rugzak of alles heel is en controleert dan zijn gitaar. opgelucht ziet hij dat deze nog heel is en hangt alles weer op zijn rug. <br /><br />Hij klopt dan zijn kleren af en kijkt dan pas door de ruimte en ziet dan een deuropening waar hij stemmen hoort. <br /><br />Hij loopt voorzichtig door de deur en kijkt naar een groepje mensen dat staat te ruzieën. Dan ziet hij een aantal mensen bij een trap staan , loop daar naar toe en zegt "<span style="FONT-STYLE: italic">Wat is hier aan de hand ?, waarom gaan julie niet gewoon naar boven ?"</span> <br /><br />Dan ziet hij opeens de tekst die op de drempel staat en hij zegt "<span style="FONT-STYLE: italic">wacht even" </span>, hij haalt zijn rugzak van zijn rug en haalt er een boek uit , getitelt de legende van Sado . <br /><br />Hij mompelt waar staat het , <span style="FONT-STYLE: italic">"ik heb hier iets over gelezen ", </span>hij bladert door het boek en zegt dan <span style="FONT-STYLE: italic">"aaah , hier staat het."</span> <br /><br />Hij leest voor <span style="FONT-STYLE: italic">"In de kaasfabriek zullen verschillende opstakels te vinden zijn een daarvan is de trap van eternal affliction . Er zijn twee manieren om ongeschonden deze trap te beklimmen ten eerste , door degene die geen verdriet kent , ten tweede door degene die een instument bespeelt , Note hierbij , deze zal een vrolijk deuntje moeten spelen en deze moet volhouden , wat erg moelijk zal zijn . Alleen dan kan de trap ongeschonden worden betreden en zal de vloek van de trap worden opgeheven."</span> <br /><br />Hier stopt hij , kijkt hun aan en zegt <span style="FONT-STYLE: italic">"ik heb een instument , zal ik het dan maar proberen ?"<br /></span></span><br /><img alt="" src="http://img235.imageshack.us/img235/6074/roxan39hg.jpg" /><br /><br /><span style="COLOR: dodgerblue"><font color="#cc6666">Als je de ruzie zo ongeveer beëndigt is, zucht opgelucht. Ze wil naar de trap lopen, maar Mara die naast haar staat is dat blijkbaar niet van plan voor de alles weet wat er te vertellen valt. Dan zal ze het wel even uitleggen. <br /><br />'<span style="FONT-STYLE: italic">Hij</span>, als je daar zo benieuwd naar bent - wat ik niet snap, is <span style="FONT-STYLE: italic">Olivier</span>' <br />'.. <span style="FONT-STYLE: italic">fullblood</span>' sist ze erachteraan. <br /><br />'<span style="FONT-STYLE: italic">Wij</span> zijn dat niet - op een paar na, en wij zijn op zoek naar de amuletten. Het zijn er 3, en voor elke familie is er een. Als ze niet gevonden worden, komt de koning der volbloeden terug. Maar dat verhaal is te lang om je <span style="FONT-STYLE: italic">hier</span> op <span style="FONT-STYLE: italic">deze</span> plek te vertellen' <br /><br />'Dus het komt er op neer, dat fullbloods en wij zo ongeveer samen moeten werken..' <br />'.. voor zover dat <span style="FONT-STYLE: italic">lukt</span>' <br /><br />'Maar er is grote haat tegen elkaar.. zoals je vast en zeker al gemerkt hebt' <br /><br />'Dus.. zo zit het.. en jij? Wat ben jij?' <br /><br />Ze vindt het wel genoeg verhaal en begint naar de trap te lopen. Ze is er nog niet, maar ze hoort al stemmen bezig over ene trap van Eternal Affication. <br /><br />Denkt: </font><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#cc6666">Wat nu weer.. houdt het dan nooit op?</font><br /></span></span><br /><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/312/olivier20cc.jpg" /> <br /><br /><span style="COLOR: darkorange">Hij luistert naar wat Mitch zegt en kijkt bedenkelijk naar de trap. <span style="FONT-STYLE: italic">Dat boek is nog best waardevol.</span> <br /><br />"Nee, we kunnen beter één van de bloedbesmeurden laten gaan, lijkt me? Lana, wil jij je niet opofferen?" zegt hij gemeen. <br /><br />"Jij - hij kijkt naar Mitch - bent tot nu toe al van meer waarde geweest als wie dan ook. - hij kijkt even naar Lana - Dat boek van je is echt handig."</span><br /><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /><br /><br /><font color="#1e90ff">*kijkt sceptisch naar Mitch, aangezien het wel erg toevallig is dat hij dat zomaar weet* <br />*hoort dan Olivier, en begint zo langzamerhand wel erg geirriteerd te raken* <br />*denkt: "Eerst loopt hij op hen te zeuren omdat ze van de amuletten weten, en nu zijn ze opeens helden? Wat tegenstrijdig, zeg..."* <br />*neemt dan een besluit en zegt geirriteerd:* <br />"Oke, als ik toch <span style="FONT-STYLE: italic">nutteloos</span> ben, kan ik net zo goed gaan." <br />*loopt naar Mitch toe en neemt zonder verder op hem te letten zijn gitaar, aangezien hij enkele jaren geleden graag muziek speelde* <br />*tokkelt even op de snaren om het gevoel weer in zijn vingers te krijgen, en loopt dan weer naar de drempel* <br />*blijft voor de drempel staan, toch aarzelend* <br />*weet zich uiteindelijk te dwingen om over de drempel te stappen, ondertussen een zacht maar vrolijk wijsje spelend* <br />*hoort de snaren van de gitaar knappen eens hij over de drempel stapt, hoewel het wijsje na echo'd* <br />*probeert angst niet de overhand te laten krijgen, en gooit de gitaar weg* <br />*loopt langzaam de trap op*<br /><br /><span style="COLOR: dodgerblue"><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg" /> <br /><br />Hij is nog steeds in St. Holisto's en het gaat al stukken beter met hem. Daarnet heeft hij even een stukje gelopen met hulp van de Helers en dat ging al vrij aardig. Het was wel vermoeiend en al gauw valt hij in slaap.. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Hij ziet een groep mensen een trap oplopen en probeert hen tegen te houden. <br /><br />"Nee, niet doen! Niet doen!" schreeuwt hij. Het lijkt echter alsof ze hem niet horen. Hij weet dat ze niet de trap op moeten gaan. Er heerst daar duistere magie! Het gaat fout aflopen. <br /><br />Hij gaat voor Lana staan, maar die loopt gewoon door hem heen. Dan hoort hij gegil en gekrijs, een stomp...</span> <br /><br />Hij wordt opnieuw badend in het zweet wakker. Deze droom leek nog echter als de vorige. Wat gebeurd er in hemelsnaam in Sado? Het liefst wil hij nu vertrekken, maar zijn benen kunnen hem niet dragen.</span><font color="#000000">&nbsp;<br /><br /><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img151.imageshack.us/img151/4631/sarah8cc.jpg" /> <br /><br /><span style="COLOR: darkorange">Sarah kijkt verbaasd naar Olivier die alwéér uithaalt naar Lana. Ze wordt boos en besluit niet langer in deze ruimte te blijven. Kwaad marcheert ze naar de trap toe en werpt nog een laatste blik op de gitaar die nu nutteloos op de grond ligt. Dan stampt ze over de drempel heen. <br /><br />Een koude wind neemt Sarah in haar greep. Sarah vergeet adem te halen als ze Lauren op de grond ziet liggen. Bloed op de muren. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Lauren..</span> <br /><br />Angst heeft de controle over Sarah genomen. Lauren verdwijnt en de KVD doemt op. Even lijkt het alsof Sarah besluit op te geven, maar dan vermaant ze zich en ze stapt door. De KVD is dood en die kan haar voorlopig niets meer maken. Voorlopig.. <br /><br />Dan verdwijnt ook de KVD en de amuletten verschijnen. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Oh nee! De amuletten! Er is bijna geen tijd meer!</span> <br /><br />Met een schok komt ze weer terug in de realiteit en de moed zinkt haar in de schoenen. Ze leunt tegen de muur aan en zakt langzaam naar beneden. <br /><br />Sarah is de wanhoop nabij en denkt terug aan Lauren die haar vertelde dat ze de amuletten moet gaan zoeken. Er zijn nog maar twee weken over en er is nog geen enkel amulet gevonden. <br />Tranen lopen over haar gezicht als ze beseft dat er bijna geen kans meer is om de opdracht tot een goed einde te brengen. <br /><br />Gefaald. Dat woord spookt door haar hoofd. <br /><br />Dan neemt Sarah een besluit. Met moeite staat ze weer op en loopt verder. Bovenaan de trap ziet ze een streepje licht. Vermoeid brengt ze haar arm omhoog. Met haar hand probeert ze het licht 'aan te raken' maar in plaats daarvan ziet ze haar bloementuin. <br />Maar het is niet háár bloementuin. Er is iets vreemds aan. Plotseling dringt het tot haar door. Dit is wel haar tuintje, maar dan anders. Totaal verwoest. Overal liggen afgerukte bloemen. Struiken liggen ondersteboven in haar tuin. De wortels steken als verkoolde vingers in de lucht. Wanhopig smekend om water en aarde. <br /><br />Dan verdwijnt ook het laatste angstbeeld. Eindelijk komt Sarah bovenaan de trap. Vermoeid en met de weinige energie die ze nog over heeft sleept ze zich over de drempel heen. Haar angsten voor goed achter zich latend. <br /><br />Driftig knippert ze tegen het felle licht. Verlost van de kwellingen van de trap loopt ze naar de rand van het gebouw. Daar gaat ze op de rand van het gebouw staan en kijkt naar beneden. <br />Ze schudt haar hoofd en spreidt haar armen. Sarah sluit haar ogen en voor de laatste keer ziet ze Olivier en Ryan. Glimlachend en elkaars als broeders vriendelijk op de rug kloppend. <br /><br />Sarah haalt nog een keer diep adem voordat ze wil gaan springen. Daar beneden wacht de rust. Als ze springt is ze bij Lauren. Dan is ze van alles verlost. Maar dan ziet ze het amulet. In haar kleine kinderhand. Mike. Hij heeft het! <br /><br />Met een schok komt ze terug in Sado en zet een stap achteruit. Ze weet waar het amulet gebleven is...</span>&nbsp;<br /><br /><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/312/olivier20cc.jpg" /> <br /><br /><span style="COLOR: darkorange">Hij ziet Sarah plots de trap oplopen en kijkt haar verbaasd aan. <br /><br />"Sarah, nee niet doen!" Een angstig gevoel bekruipt hem en hij rent haar achterna. Zo gauw hij de trap oploopt bevangt hem een nog verschrikkelijker gevoel. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Hij wil iets zeggen..hij wil iets schreeuwen..maar hij bijt zijn tanden op elkaar. Hij mag het niet zeggen! Dat mag niet!</span> <br /><br />Hij rent steeds verder de trap op maar een onzichtbare kracht vertraagd hem. Als hij eindelijk bovenkomt ziet hij Sarah aan de rand staan. <br /><br />"NEE, SARAH, NEE!" Er rolt een traan over zijn wang, wat bezielt Sarah? <br /><br />"Sarah..alsjeblieft.." fluistert hij tegen haar. "Alsjeblief..." <br /><br />"Je kunt Ryan en mij, en je vader en je zusje hier toch niet achterlaten?" zegt hij voorzichtig. <br /><br />Als ze vervolgens een stap achteruit doet haalt hij opgelucht adem en loopt langzaam naar haar toe. Hij slaat een arm om haar heen.<br /><br /><font color="#000000"><img alt="" src="http://img235.imageshack.us/img235/6074/roxan39hg.jpg" /><br /><br /></font><span style="COLOR: dodgerblue"><font color="#cc6666">Ze kijkt naar wat er geschreven staat en ze ziet de eerste mensen de drempel overlopen. Ze lijken allemaal ingenomen te worden door angst. Wat bezielt deze fabriek? Waarom moeten ze deze trap op? <br /><br />'Lana offer je niet op.. doe het <span style="FONT-STYLE: italic">niet</span>.. Ik zal naar boven gaan.. Kom me alsjeblieft <span style="FONT-STYLE: italic">niet</span> achterna als je ziet dat er iets niet pluis zit..' zegt ze, nadat Olivier gezegd heeft dat ze zich moet opofferen. <br /><br />Twijfelend zet ze haar eerste voet op de trap en wordt in de greep van de angst genomen. Ze ziet allerlei mensen, erg veel. Ze kijken naar haar, maar zeggen niets. Ze staren. Staren. Roxan kijkt rond en herkent ze ineens. Ze had het nooit mogen doen, nooit. Maar ze heeft het gedaan. <br /><br />'Nee.. nee.. ik.. -' <br /><br />Ze kan het niet uitspreken. Niemand mag het weten. Behalve een iemand. Een iemand. Onder aan de trap. Met moeite draait ze zich om, zodat ze hem nog een keer kan zien, voor het te laat is. Als ze zich omgedraait heeft, ziet ze hem. Maar niet gewoon. Er is iets met zijn gezicht. Een grote wonde op zijn wang. Verminkt, helemaal. Steeds erger. <br /><br />'Nee.. niet nu.. nu.. nu ik-' <br /><br />Ze moet verder. Ze moet boven komen. Dit mag niet gebeuren. Niet met hem. Met de grootste moeite draait ze zich terug om. Maar daar ziet ze haar huis. Haar oude huis. Door het raam kijkt iemand. Een jongen, dezelfde jongen als ze daarnet zag. Hij huilt, omdat zij het pad afloopt en het huis voor altijd de rug toekeert. <br /><br />Met de grootste moeite loopt ze verder. Ze moet naar boven. Steeds meer beelden van de afgelopen 6 jaar krijgt ze te zien. <span style="FONT-STYLE: italic">Het achterlaten. Hem achterlaten. De burgemeester verkiezeingen. Lieke. Isa. Sio. De koning der Volbloeden. Een beeld van een amulet. Mike die naar beneden valt. De brand in het café. De kaasfabriek. De codes. De trap. Haarzelf.</span> <br /><br />Maar dan hoort ze een dreuntje. Muziek. Iemand schijnt iets te fluiten. Een herinnering, iets van heel lang geleden. Een paar stappen verder. Licht. Nog een stap. Het laatste beeld. Weer het huis met het huilende jongetje. Zelf voelt ze ook een traan over haar wang lopen. Ze had hem niet achter mogen laten. Alleen, met <span style="FONT-STYLE: italic">hen</span>. <br /><br />Wazig ziet ze het beeld van het huis verdwijnen en ziet Olivier en Sarah. Ze moet boven zijn. Ze gaat zitten en staart in de verte, richting <span style="FONT-STYLE: italic">het huis</span>.<br /><br /><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img13.imageshack.us/img13/312/olivier20cc.jpg" /><font color="#000000"> <br /><br /></font><span style="COLOR: darkorange">Nu hij weer tot rust is gekomen realiseert hij zich pas wat hij al de hele tijd zag. <span style="FONT-STYLE: italic">Schimmen. Schimmen van mensen. Hij ruikt ook de lucht van kaas, sterker als in de rest van de fabriek. Hij ziet twee gestaltes staan, ze zwaaien naar hem. Ze staan voor een huis. Er langs staan nog twee huizen. Het zijn zijn ouders. Zijn ouders in de laatste dagen van hun leven. </span><br /><br />Dan vervaagd het beeld en ziet hij opnieuw gestaltes staan. <span style="FONT-STYLE: italic">Dit keer zijn het er vier, twee grote, twee kleine. Hij krijgt de neiging om ze te roepen. Maar hij weet dat hij dat niet mag doen. Dat kan niet.</span> <br /><br />Hij kijkt naar Sarah en vraagt zich af of hij haar weer kan loslaten. Maar dan ziet hij Ryan in een waas aankomen. Hij rent op Sarah af en glimlacht. Hij kust haar. Olivier doet een paar stappen achteruit. Weg bij hen vandaan. Hij wil hier weg..hij wil hier weg.. <br /><br />Langzaam ziet hij ook de andere mensen de trap opkomen, helemaal achteraan ziet hij Ryan ook nog staan. Hij kijkt terug naar Sarah. Geen Ryan bij Sarah...allemaal de schuld van die stomme trap..</span><font color="#000000">&nbsp;<br /><br /><img alt="" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /><br /><br /><font color="#ff8c00">*ziet verscheidene mensen de trap oplopen* <br />*wordt om de een of andere reden wat zekerder van zichzelf* <br />*stapt over de drempel heen, de trap op* <br />*ziet enkele beelden voor zijn ogen langsflitsen, maar blijft doorlopen*</font> <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#ffffff">Thorn ziet verscheidene dorpen voorbijflitsen. Mensen huilen, en hij ziet bloed. Hij wordt duizelig, en ziet dan een normaal huis. Een klein jongensgezicht kijkt naar buiten, maar wordt dan van het raam weggetrokken door zijn moeder.</font></span> <br /><br /><span style="COLOR: darkorange">*haalt diep adem, en loopt verder* <br />*ziet dat hij bijna boven is*</span> <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#ffffff">Thorn ziet zijn familie, die dan langzaam vervaagd. Het lijkt wel alsof hij in een enorme wervelstorm zit en er niet uit kan komen. Dan ziet hij een niet al te grote kamer, met houten muren. Een vrouw zit op een stoel, en kijkt hem vreemd aan. Weer vervaagd alles, en dan merkt Thorn dat hij boven aan de trap staat.</font></span> <br /><br /><span style="COLOR: darkorange">*haalt nogal trillerig adem* <br />*loopt dan naar de anderen toe, terwijl er van zijn vertrouwen niets meer over is*<br /><br /><span style="COLOR: dodgerblue"><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg" /> <br /><br />Ook Aisha stapt over de drempel, als de andere dat ook doen. De eerste stappen gaan heel gemakkelijk en Aisha snapt de vreemde reacties van de anderen dan ook niet zo goed. Maar dan... <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Vaag zijn er twee mensen te zien, ze lijken ruzie met elkaar te maken. De vrouw heeft iets in haar hand en lijkt er ontevreden over te zijn. Ze schreeuwt naar de man.</span> <br /><br />"De amulet!" Schiet het op een helder moment door Aisha's hoofd. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Aisha ziet hoe haar vader naar haar toe komt in de fabriek en hoe hij haar weg probeert te jagen.</span> <br /><br />Een nieuwe herrinering aan dat voorval komt bovendrijven. In zijn linkerhand had de man het amulet dat ze eerder gezien vastgehouden! Aisha probeert wat te zeggen, maar wordt al weer bedwelmd door een nieuw beeld. <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Op de grond ligt een gedaante, levenloos. Een gil ontsnapt haar, als ze ziet wie het is.</span> <br /><br />Traag komt Aisha bovenaan de trap en het waanbeeld van haar dode zus verdwijnt langzaam.<br /><br /><font color="#000000"><img alt="" src="http://img234.imageshack.us/img234/1996/dizn23zt.jpg" /><br /><br /></font><span style="COLOR: dodgerblue"><font color="#cc6666">Dizn ziet verschillende mensen de trap oplopen en gaat er ook maar achterna. Hij kan moeilijk alleen achterblijven en hij zal toch op een of andere manier naar boven moeten. Hij stapt de trap op.. <br /><br />Meteen ziet hij zijn oude huis en z'n ouders. Ze lijken ruzie te maken. 'Ze is weg.. WEG hoor je! WEG!' 'Maar toch.. het had toch niet zo gemoet-' 'STIL! Ik wil er niets meer over horen! NIETS!' Dizn loopt weg van het geruzie van z'n ouders en gaat terug voor het raam zitten. Met een kracht die hem tegenwerkt, probeert hij verder te lopen. <br /><br />Het beeld vervaagd en hij ziet het volgende beeld. Een meisje. Maar ze lijkt niet te bewegen. Een vlek bloed ligt ernaast. De ruimte is donker. <br /><br />'Mijn schuld. Het is mijn schuld..' <br /><br />Alsof het lijkt dat hij elk moment terug naar beneden kan vallen, probeert hij toch verder te lopen. Op de grond ziet hij nu een boek. <span style="FONT-STYLE: italic">Encyclopodie van Groot-Brittannië</span>. Het hangt uit elkaar, met daarnaast een uitgescheurde bladzijde. <span style="FONT-STYLE: italic">Sado</span>. Onderaan de bladzijde staat een een snel maar net handschrift gekrabbeld: <span style="FONT-STYLE: italic">200 miles. Nothing to lose. I'll be there</span> <br /><br />Dat was het laatste beeld. Zwaar vermoeid komt Dizn boven. Boven ziet hij Roxan zitten en hij loopt er naartoe. <br /><br />'Je leeft nog.. je bent er dus doorheen gekomen'<br /><br /><span style="COLOR: darkorange"><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/6392/mitch2hu.jpg" /> <br /><br />Mitch kijkt Oliver wantrouwig aan als hij zegt dat hij meer waarde heeft als een ander , hij denkt *hem moet ik scherp in de gaten houden , ik vertrouw hem niet helemaal. <br /><br />Dan wordt zijn gitaar uit zijn handen gepakt , en ziet dat de jongen die hem gepakt heeft een deuntje spelen , maar dat de snaren kapot gaan, en dat zijn gitaar opzij wordt gegooit. <br /><br />Hij pakt zijn gitaar op , pakt zijn wand en repareert hem en hangt hem weer op zijn rug en denkt , Hmmm mischien had ik de andere waarschuwing ook nog moeten vertellen , nou ja daar is het nu toch te laat voor. <br /><br />Als meerdere mensen de trap beklimmen besluit hij om dat ook maar te doen en hij stapt over de drempel . <br /><br />Onmiddelijk ziet hij zijn ouders en is even verbaast dan ziet hij hoe de vrachtwagen hun huis ramt en hou zijn ouders worden bedolven onder de puin en de vrachtwagen en ziet hun vervrongen lichamen. Hij blijft even staan schut zijn hoofd. <br /><br />Dan ziet hij ineens de piramide van Jagarassy voor zich en hij ziet zijn verloofde vrolijk voor hem uitlopen , dan ziet en hoort hij de inslag van de mortier granaat weer , die inslaat op de plek waar zijn verloofde loopt , hij ziet weer de schoen liggen . <br /><br />Dan vervaagt het beeld en ziet degene die voor hem naar boven liepen , hij is spier wit en trilt over zijn hele lichaam .<br /><br /><img title="Image" alt="Image" border="0" src="http://img74.imageshack.us/img74/2761/linda2vh.jpg" /><font color="#000000"> <br /><br /></font><span style="COLOR: darkorange">*Ziet iedereen één voor één naar boven gaan en beseft dat ze niet achter kan blijven* <br /><br />*Haalt een keer diep adem en loopt dan ook de trap op* <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic">Haar ouders die haar doodleuk vertellen dat ze gaan scheiden... Het beeld vervaagt en maakt plaats voor een beeld waar haar moeder op bed ligt. Dood. En ze heeft het nooit meer goed kunnen maken en nu is het te laat... Te laat... Haar vader en haar broertje die kwaad op haar zijn en haar beschuldigen van de dood van haar moeder, omdat zij weg is gegaan en niets meer van zich heeft laten horen. Haar schuld... En nu is het te laat.</span> <br /><br />*Ziet het beeld weer vervagen en beseft dat het niet echt was* <br /><br />*Denkt* Stomme trap. Wie maakt er nou zo'n trap? <br /><br />*Komt aan het einde van de trap waar al meer mensen staan, sommigen zien een beetje bleekjes*<br /><br /><span style="COLOR: dodgerblue"><img alt="" src="http://img301.imageshack.us/img301/3641/mara29nb.jpg" /><br /><br /><font color="#cc6666">Mara hoort de uitleg van het meisje en kijkt haar verbaasd aan. Iedereen gaat de trap op die tevoorschijn is gekomen na haar spreuk... Ze volgt hen. Ze hoort dingen over angsten. Ze stapt de trap op en ziet dingen voorbij flitsen. Vlug sluit ze haar ogen, voordat ze de beelden goed kan zien. Ze loopt langzaam, op de tast, de trap op en voelt ineens geen treden meer. Ze loopt rechtdoor en opent haar ogen. Ze is boven! Ze ziet het meisje dat beneden was ook staan. Ze heeft, net als alle anderen, een lijkbleek gezicht. Mara stapt op haar af en zegt: <span style="FONT-STYLE: italic">'Wat is er gebeurd? En trouwens, ik ben een halfbloed. Ik begrijp niet wat er mis is met volbloeden.... En hoe heet je nou?'</span> Ze kijkt het meisje doordringend aan.<br /><br />&nbsp;<img alt="" src="http://img235.imageshack.us/img235/6074/roxan39hg.jpg" /><br /><br /></font><span style="COLOR: dodgerblue"><font color="#cc6666">Nog verbaasd van alles wat ze gezien heeft en zich afvragend of ze het moet vertellen en mag vertellen, ziet ze Mara aankomen vanuit een ooghoek. Ze wil weer antwoorden weten. <br /><br />'Wat er gebeurd is.. eh.. veel.. beelden..' zegt ze erg langzaam pratend 'Heb je het zelf niet gezien?' <br /><br />Ze merkt dat ze wankelt en haar handen trillen en ze gaat zitten. Ze wil eigenlijk helemaal niet zeggen wat er gebeurd is.. niemand hoeft het te weten, behalve een iemand dan misschien. Gelukkig is Mara wel een halfblood. <br /><br />'Aah, halfblood.. oke.. Wat er mis is met fullbloods? Tja, wat zal ik zeggen.. oorlog? Dat is misschien niet het juiste woord. Je hebt het toch gemerkt daarnet? Zodra een van ons iets zegt gaat een fullblood ertegenin enzovoort.' <br /><br />'Oja, ik ben Roxan, Roxan eh.. - .. en wie ben jij?'</font><br /><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /><br /><br />*Hoort Oliviers opmerking, maar doet zich de moeite niet om er nog op te reageren, in plaats daarvan blijft ze naar de boodschap op de drempel staren* <br />*Ziet Milosh de trap oplopen, maar om hem tegen te houden is het al te laat* <br />*Bijt angstig op haar lip terwijl ze Milosh nakijkt en hoort erna wat Roxan zegt, waarna ze antwoordt:* <br />"Nee, ik ga ook!" <br />*Ademt diep in, en zet dan haar voet op de eerste trede* <br />*Haalt geschokt adem wanneer haar voet contact maakt met de trede en tegelijkertijd allerlei verschrikkelijke beelden uit het verleden voor haar ogen flitsen* <br />"Nee..." <br />*Probeert haar pas te versnellen terwijl ze steeds sneller ademhaalt en de beelden steeds erger worden* <br />*Begint onbewust sneller de trap op te lopen, maar hoe hoger ze komt, hoe verschrikkelijker de beelden worden* <br />*Zet haar voet op de bovenste trede en ziet op dat moment geen beeld uit het verleden, maar iets wat in de toekomst mogelijk zou zijn* <br />"NEEEEEEE!!!!" <br />*Zakt uitgeput, trillend en nog steeds snel ademend neer op de grond en slaat haar armen over haar hoofd* <br />*Snikt en voelt een paar tranen over haar wangen rollen*<br /><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /><br /><br />*ziet Lana boven komen* <br />*kijkt haar erg bezorgd aan* <br />*wilt naar haar toelopen, maar ziet dan Thorn op haar aflopen* <br />*blijft stil staan, terwijl een dreigend voorgevoel zich van hem meester maakt*<font color="#000000">&nbsp;</font><br /><br /><img alt="" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /><br /><br /><font color="#ff8c00">*pakt de snikkende Lana ruw vast* <br />*maakt gebruik van de verwarring, en sleurt Lana naar de rand van het dak* <br />*kan Lana's nek zo breken als hij wil, of haar van het dak af gooien* <br />*schreeuwt dusdanig hard dat iedereen het kan horen:* <br />"UIT DE WEG! EEN VERGISSING VAN JULLIE KANT EN ZE IS DOOD!" <br />*haalt trillerig adem, maar grijnst desondanks met een soort duivelse manier naar Milosh*<br /><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg" /><br /><br /></font><font color="#1e90ff">*Schreeuwt omdat Thorn haar zo hardhandig vastpakt en naar de rand van het gebouw sleurt* <br />"Laat me los! LAAT ME LOS!" <br />*Probeer tegen te stribbelen om uit Thorns greep te raken, maar Thorn is gewoon te sterk* <br />*Hoort Thorns dreigende stem door de hele ruimte galmen* <br />*Kijkt iedereen in haar gezichtsveld bang aan en merkt hoe ze geen enkel spiertje meer kan bewegen van angst*<br /><br /><span style="COLOR: darkorange"><img alt="" src="http://img354.imageshack.us/img354/2953/thorn4wr.jpg" /><br /><br />*lacht op een soort blaffende manier als Lana zich los probeert te rukken* <br />*kijkt dan Milosh aan, en de lach verdwijnt van zijn gezicht* <br />*schreeuwt, hoewel het alleen voor Milosh bedoelt is:* <br />"VERTEL HET, MILOSH! JE DACHT HET VOOR JE KUNNEN TE HOUDEN, HE? MAAR DAT KAN NIET! DAT MAG NIET!" <br />*lijkt door het dolle heen te zijn* <br />"VERTEL HET, OF ZIJ ZAL STERVEN!"</span><font color="#000000"> <br /><br /><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#ffffff">Een oorlog zal beginnen.</font></span> <br /><br /></font><span style="COLOR: darkorange">*kijkt Milosh afwachtend aan, met een zeer maniakale schittering in zijn ogen* <br />*zegt, nu op een nog dreigerende toon, maar niet schreeuwend:* <br />"Vertel het... of ze zal vallen, vallen... vallen tot de dood." <br />*ziet Milosh enigszins berustend en immens verdrietig kijken, maar ook verbaasd, alsof hij het nog niet helemaal begrijpt* <br />"WAT JE OUDERS HEBBEN GEDAAN! WAT <span style="FONT-STYLE: italic">JIJ</span> HEBT GEDAAN!"</span><font color="#000000"> <br /><br /></font><font color="#000000"><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#ffffff">Degene die over de drempel stapt <br />zal verdriet laten ontkimmen.</font></span>&nbsp;<br /><br /><img alt="" src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg" /><br /><br /></font><span style="COLOR: dodgerblue">Milosh kijkt triest naar Thorn, maar bovenal naar Lana. Hij voelt allerlei gevoelens door zich heen schieten. Begrip, verdriet, pijn, woede, maar bovenal - spijt. Diepe, diepe spijt. <br />Milosh blijft daar maar staan, hoewel hij het liefst naar Lana toe zou willen rennen om haar te redden, om haar te helpen - om Thorn te pijnigen. Maar hij weet dat het niet kan... er zit gewoonweg te veel risico aanverbonden. <br />En terwijl hij weet dat hij het moet gaan zeggen, dat hij het moet gaan vertellen, en weet dat Lana hem waarschijnlijk nooit meer zal willen zien, rolt er een eenzame traan over zijn wang. Gevolgd door nog een, en nog een. <br />Milosh ziet Thorn grijnzen alsof hij een overwinning heeft behaald, en hij beseft dat dat ook zo is... en dat hij, Milosh, de verliezer is. Die niet alleen zijn ouders, zijn vrienden, zijn geliefde, maar ook zijn onschuld verloren is. En langzaam, zich er tot moeten aanzettend, begint Milosh te praten, hoewel hij amper verstaanbaar is. <br />"Ik heb gelogen. Ik heb..." Milosh haalt even diep adem, niet in staat verder te gaan, maar dan ziet hij Thorns blik. Moeizaam gaat hij verder. <br />"Lana, je zei dat je alleen van Olivier zou verwachten dat hij een amulet zou vervreemden. Maar-" Milosh slikt even. "je zat fout. Ik heb de Mudblood-amulet." De tranen beginnen nu vrijelijk te stromen, en Milosh wil stoppen nu het nog kan - maar de duivel heeft nog niet genoeg... hij wil meer pijn, meer leed. <br />"Mijn ouders... ik zag ze toen ik dood was. Want ik was echt dood. En ik weet dat ik zal sterven en de Koning der Volbloeden zal opstaan als de amuletten niet op tijd bijeengebracht worden." Hij fluistert, voor niemand hoorbaar dan zichzelf: "Sterven..." <br />Milosh komt weer enigszins bij zijn positieven, en gaat verder. "En... ze praatten tegen mij. Het was mijn tijd nog niet. Ik moest hier zijn... bij jou... dacht ik. Maar het bleek hen gewoon om de amuletten te gaan, meer niet. Zij hadden een van de amuletten. En ze vertelden mij waar ik die kon vinden. En... en ik was bang. Bang..." Milosh sluit zijn ogen, alsof hij daardoor zijn daden kan vergeten. Hij voelt zijn benen enigszins slap worden, maar blijft - zij het moeizaam - staan. <br />"En..." Milosh ziet Thorn weer grijzen, die buitengewoon lijkt te genieten van het opbiechten van zijn zonden, "en mijn ouders hebben Oliviers ouders vermoord." <br />En na die woorden, zakt Milosh op zijn knieen als om vergeving te smeken, terwijl de tranen stil over zijn wangen glijden.</span><font color="#000000"> <br /><br /></font></font><span style="FONT-STYLE: italic"><font color="#ffffff">De gehoornde duivel hapt - <br />hij zal zijn verdorven prijs innen.</font></span></span></span></span></span></font></span></span></span></font></font></span></span></font></font>

Plaats reactie