Hoofdstuk 17 - Het vertrek en het briefje (verbeterd)

Bericht door **Syll** » di mar 21, 2006 2:50 pm

<img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Friemelt zenuwachtig aan de mouw van haar bloes, niet wetend wat ze nog moet denken* *Schrikt opeens op als ze een gebrom, een soort van gemompel hoort* "Neen, he..." fluistert ze wat angstig tegen zichzelf. *Duwt zichzelf uit pure reflex recht, en draait zich naar de boom* *Plaatst haar handen op een paar takken, en trekt zichzelf daaraan op, met meer moeite dan ze ooit heeft moeten doen* *Plaats vervolgens haar voeten op de tak, en klautert zo verder naar boven, maar breekt met een harde knak een tak* *Houdt zich abrupt stil, en haalt nog nauwelijks adem, hopend dat niets of niemand het heeft gehoord* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij loopt achter Lana aan, maar raakt een beetje achter. Even is hij haar kwijt, maar dan ziet hij Lana weer staan. In de verte ziet hij Milosh weglopen. "Wat is er met hem aan de hand? Net deed hij ook al zo raar." Dan ziet hij dat ze weer wegloopt en gaat er weer achteraan, tot zijn verbazing klimt ze in een boom. "Wat ga je doen?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Hoort Mike onder de boom naar haar roepen* *Vervloekt in gedachten de tak die ze per ongeluk afgebroken heeft* [denkt]Waarom laten ze me nu niet gewoon even met rust? Even maar?[/denkt] *Rolt met haar ogen terwijl ze naar een volgende tak zoekt* "Ik klim in een boom..." *Trekt zichzelf weer verder omhoog* "...En ik kom er voorlopig ook niet meer uit..." [denkt]Voor m'n eigen veiligheid...[/denkt] *Gaat op een goede, brede tak zitten en trekt een appel van een tak boven haar af, beseffend dat ze meer dan ooit honger heeft, terwijl ze misschien wat bruter zegt dan ze werkelijk bedoelt:* "En jij zou hier beter ook weggaan, voor je eigen veiligheid..." *Klemt haar toverstok stevig in haar handen, en neemt een hap van de appel* <img src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg"> Hij komt naar buiten bij de treurwilg en ziet Milosh, Lana en Mike. "Dit is mijn kans.." Stiekem sluipt hij met een omtrekkende beweging naar Milosh. Dan spreekt hij zo zacht als hij kan opnieuw imperius over hem uit. "Luister, je moet Mike de grot in lokken!" Dan gaat hij achter een bosje zitten en kijkt toe. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *hoort wat geritsel, en fronst lichtjes zijn wenkbrauwen* *kijkt even om zich heen, maar ziet niemand* *mompelt somber:* "Ik zal het me wel verbeeld hebben..." *zucht diep* "Het leven is een aaneenschakeling van gebeurtenissen die door het lot worden bepaald..." *wordt dan overvallen door de Koning der Volbloeden* *draait zich om, en zegt:* "Jij-" *voelt hoe de Imperiusvloek over hem uitgesproken wordt* *probeert zich uit alle macht te verzetten* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> "Lana, kom naar beneden! Wat ben je aan het doen?" Een beetje ongerust tuurt Mike naar boven en probeert haar beter te kunnen zien. "Lana, zeg eens iets!" <img src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg"> Hij staart verveeld voor zich uit en vraagt zich af waarom Sarah en Lauren nog steeds bewusteloos zijn. Dan hoort hij plots stemmen.. "HALLO? SNEL! IK BEN HIER!!" Wanhopig probeert hij iets te zien aan de kant waar hij de stemmen hoorde. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Neemt nog een hap van haar appel wanneer ze Mike hoort* [denkt]Hij geeft ook niet af, he?[/denkt] *Blijft koppig zitten* [denkt]Ik zei net toch al weg te gaan...[/denkt] *Hoort Mike nog eens roepen* [denkt]Man, hij lijkt m'n vader wel![/denkt] *Komt dan tot de conclusie dat dat eigenlijk waar is, omdat ze het een beetje vergeten was door de gebeurtenissen net* *Zucht, klemt de half opgegeten appel tussen haar tanden, houdt haar stok stevig vast en klautert weer naar beneden* *Springt de laatste twee meter soepel naar beneden en haalt de appel uit haar mond* "Ik had nochtans gezegd dat ik voorlopig niet meer uit de boom zou komen, en dat je voor je veiligheid beter wegging... Wat is het probleem?" *Neemt nog een hap van haar appel* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *voelt een soort van druk op zich rusten, om het verzet te laten varen* *kreunt even* *voelt hoe alles wat hij heeft meegemaakt nu extra zwaar op hem rust, alsof een of andere onzichtbare macht... alsof een of andere onzichtbare macht hem dwingt daar aan te denken* *wankelt even, en voelt een soort verzengende pijn* *moet moeite doen om het niet uit te schreeuwen* *voelt hoe het zweverige gevoel hem langzaam 'besluipt'* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Wacht totdat ze enig antwoord krijgt van Mike, wanneer ze weer iets hoort; geen gemompel dit keer, maar gekreun* [denkt]Was dat net Mike dan niet?[/denkt] *Trekt onbewust Mike een beetje achter de boom* "Nou, krijg ik nog antwoord?" vraagt ze met een indringende fluistertoon. *Ziet dan een wankelende schaduw achter een andere boom komen, en grijpt haar toverstok vast, terwijl ze Mike weer wat verder meetrekt* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *struikelt bijna, maar weet blijven te staan* *probeert zich te concentreren, wat niet lukt* **Lok Mike de grot in... Lok Mike de grot in...** *mompelt:* "Waarom zou ik? Waarom zou ik dat ooit doen...?" *voelt de stem weer in zijn hoofd, ditmaal dringender* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> **"Waarom zou ik? Waarom zou ik dat ooit doen...?"** *Schrikt wat bij het gemompel dat dichterbij lijkt dan het is, en herkent de stem ook ogenblikkelijk als die van Milosh* *Kijkt Mike aan, zo in paniek -die voorlopig nog niet van haar gezicht af te lezen is- dat ze niet weet wat ze moet doen* *Voelt haar hart als een bezetene het bloed door haar hele lijf pompen, alsof ze net een harde inspanning gedaan heeft* *Houdt haar toverstok stevig vast, klaar om eventueel te verdedigen en tuurt achter de boom uit, maar plots hoort ze Milosh hard schreeuwen uit angst en frustratie en ziet ze hem zo snel lopen, dat ze geen tijd meer heeft om weg te komen en oog in oog met hem komt te staan* *Houdt met trillende hand haar toverstok op hem gericht, en kijkt hem angstig aan* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *ziet dan Lana, maar het dringt niet echt tot hem door* *fronst zijn wenkbrauwen, alsof hij iets ziet dat hem niet aanstaat* *herkent Lana een beetje vaag, maar weet niet wie ze precies is* *zegt, met een vragende toon:* "Wie-" Dan beginnen Milosh' ogen te draaien, wankelt hij, en zakt ineen. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Merkt hoe Milosh haar aanstaart, en wordt er enkel nog banger van* *Heeft haar toverstok stevig in haar hand steken, maar trilt over haar hele lijf en steekt haar stok uit verdediging nog verder uit* *Merkt dan op dat Milosh ogen opvallend dof en leeg zijn, en staart er enige tijd in, terwijl haar verstand op topsnelheid werkt* *Hoort hem dan vragend 'Wie?' uitbrengen voor hij tegen de grond kwakt* *Kijkt hoe hij daar hulpeloos op de grond ligt, en kijkt even achterom naar Mike* [denkt]Het is hem niet... Ik zag het in z'n ogen... Hij is het niet... Zo'n blik heeft hij nooit...[/denkt] *Weet opeens niet meer wat ze doet en loopt naar hem toe en knielt naast hem neer* [denkt]Wat ben ik nu aan het doen? Ik moet hier weggaan, nu het nog kan![/denkt] *Houdt haar toverstok gereed in haar handen, terwijl ze hem van top tot teen bekijkt* "Mi-Milosh?" *Schudt Milosh zachtjes dooreen en zegt af en toe z'n naam, terwijl ze zich steeds dommer en dommer gaat voelen* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij ziet tot zijn opluchting dat Lana weer uit de boom klimt en glimlacht. "Ik vond het zo vreemd dat je ineens weg liep..wil je me niet wat beter leren kennen? Dan ziet hij Milosh ineens en vraagt zich af wat er aan de hand is. Hij rent met Lana naar hem toe. "Wat moeten we doen? Wat kunnen we doen?" <img src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg"> Hij kijkt van een afstandje toe en vloekt. "Zwak schepsel dat hij is.." <img src="http://img213.imageshack.us/img213/2947/mirella4uu.jpg"> *Arriveert terug in haar huis en gooit haar koffers neer* "Familie...bah..ik moet er niets van hebben...en dat ook nog die broer van me...getrouwd met een halfbloed! Een HALFBLOED!" *Gaat geërgerd naar buiten voor een ommetje* "Kijken of hier wat te beleven valt." *Loopt het dorp door en komt niemand tegen* "Vreemd..." *Komt bij de wilg aan en ziet Lana, Milosh en Mike staan* "What the-" *Loopt voorzichtig richting de wilg* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *wordt enige tijd door een geschud door Lana* *kreunt even, en opent langzaam zijn ogen* *schrikt als hij Lana ziet, niet omdat hij er bang voor is om naar Azkaban gestuurd te worden, maar vanwege het gevoel dat er een enorme schuld op hem drukt* *wordt heel erg bleek* *probeert op te staan, wat niet lukt* *probeert Lana's blik te ontwijken* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Hoort Mike* "H'm eerst bij z'n positieven brengen en dan uitvogelen wat er allemaal aan de hand is..." *Merkt dat Milosh enorm bang is, en haar blik probeert te ontwijken* [denkt]Hij werd gedwongen...[/denkt] *Bijt even op haar lip* "Milosh... Milosh, kijk me aan! Kijk me aan, alsjeblieft!" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *ontwijkt nog steeds Lana's blik, zwijgend* *denkt: "Ik kan haar niet aankijken... Ik kan het gewoon niet..."* *denkt dan, met een nog erger schuldgevoel: "Ik had het moeten weerstaan... Ik had het moeten kunnen weerstaan... Maar je kon het niet, net als enkele jaren geleden... Je kon het niet, he? Ik kon er niets aan doen... Ze overvielen me, en- Je bent altijd al laf geweest, en dat ben je nu nog steeds! Je bent niet sterk, en niet meer waard dan... Dan modder!"* *sluit zijn ogen - Lana negerend -, en probeert de stem van zijn vader uit zijn geest te bannen* Je voelt je schuldig, he? Ja, natuurlijk voel ik me- Wees trots! Je hebt ons verlost van een onderkruipsel, zoals je zelf bent! Ik ben geen onderkruipsel... Dat denk jij alleen maar! Ha! Al die mudbloods en halfbloods zijn vuil, en dienen verwijderd te worden! Je bent net als je moeder, Milosh, en niets waard... Je bent laf, je hebt geen moed! Je werkt niet hard, zoals ik dat deed, je hebt geen vaardigheden. Zie het nu eindelijk eens onder ogen, Milosh, in plaats van het te verdringen! Zie het nu eens eindelijk onder ogen!* *aarzelt even, maar draait zijn hoofd dan eindelijk richting Lana, om alles wat hij heeft meegemaakt onder ogen te zien* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Fronst vragend haar wenkbrauwen en bijt op haar lip wanneer Milosh haar steeds negeert* *Voelt het schuldige gevoel dat Milosh afgeeft op zich stralen, net als de stralen van de warme zon en ziet dat hij het enorm moeilijk heeft* *Ziet dat Milosh haar dan eindelijk terug durft aankijken* *Bemerkt z'n blik die overloopt van schuld* *Weet niet direct wat te zeggen, en helpt hem overeind te zitten* *Kijkt Milosh dan indringend aan* "Je... Je moet je niet schuldig voelen, Milosh. Je kan er niets aan doen, als ze je... ja... dwingen... Je kan er niets aan doen..." *Vindt van zichzelf dat ze enorm stom klinkt en kucht even* "So-sorry dat ik je... ja, je... wantrouwde. Ik had het niet mogen doen... Het spijt me enorm..." *Voegt dan meer zelfzeker toe:* "Maar je hebt absoluut geen schuld!" *Kijkt hem recht in z'n ogen aan en merkt z'n blik op en vraagt dan zacht:* "Er zit je nog iets dwars, he?" *Bemerkt Milosh z'n vragende blik, die een ander niet zo fel zou opvallen* "Milosh, ik ken je langer dan alleen vandaag en ik zie het aan je..." zegt ze zacht. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *kijkt Lana even zwijgend aan, maar zegt dan zacht:* "Mij langer kennen dan vandaag? Ja, dat wel... Maar mij echt kennen? Nee, dat doe je niet..." *staart even voor zich uit* *begint dan opeens met vertellen, alsof hij iets kwijt moet:* "Toen ik 21 jaar geleden het levenslicht zag, kon niemand vermoeden dat... Wat voor dingen er in mijn leven zouden gebeuren. De eerste 5 jaar van mijn leven verliepen rustig, totdat mijn vader er achter kwam dat mijn moeder en zijn vrouw een ‘mudblood’ was..." *hij krijgt even een pijnlijke blik in zijn ogen, maar gaat dan verder:* "...en mijn moeder door een plotseling ongeval stierf. De daar op volgende 6 jaar waren een aaneenschakeling van dingen... Die mijn vader deed. Hij haatte me, omdat ik een halfblood was… En ik haatte hem net zo veel, misschien nog wel meer." *hij is even stil* "Toen ik een brief van Hogwarts kreeg, wist ik werkelijk niet beter dan dat iedereen zo deed. Ik werd in de trein al gemeden, vanwege de blik in mijn ogen, volgens mij, en in het halletje voor dat we gesorteerd zouden worden door de Sorting Hat was mijn gedrag als van een Slytherin, een pureblood... Ik werd echter zonder aarzelen van de Sorting Hat in Ravenclaw geplaatst... Ik vraag me nog steeds af waarom. Dat eerste jaar maakte ik geen vrienden, omdat... Nou ja... Ik kon mijn gevoelens - en dan vooral woede - niet echt in controle houden, wat er voor zorgde dat ik nou niet bepaald geliefd werd. Ik begon Hogwarts te waarderen, de lessen, de leraren… Ik leerde mijn gevoelens in toom te houden. In m'n derde jaar stierf mijn vader. Misschien klinkt het bruut, maar ik rouwde er weinig om. Na de dag dat mijn vader stief, hoorde - en hoor ik - echter wel... hoe gek het ook klinkt... je zult me wel voor gek verslijten... zijn stem – soms – die me telkens opnieuw herinnert dat ik slechts een stuk vuil ben." *is even stil, en gaat dan opeens naar het einde van zijn jaren op Hogwarts, alsof hij een stuk overslaat* "Ik studeerde af, en besloot bij het Ministry te gaan werken. Na een aantal jaar hield ik het voor gezien, en besloot me te vestigen in Sado. Dat was kort voordat de houding van de fullbloods tegenover de halfbloods en mudbloods uit de hand begon te lopen..." *staart voor zich uit, en zegt dan treurig:* "Ja, en de rest ken je... Of niet..." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Luistert aandachtig naar het verhaal van Milosh en moet moeite doen om de afschuw op sommige momenten van haar gezicht te houden* [denkt]Wel, dan heb je evenveel aan je vader gehad als ik aan de mijne... En ik begrijp heel goed waarom je niet om hem zou rouwen...[/denkt] *Schudt lichtjes haar hoofd bij haar eerste gedachte en focust zich weer op Milosh verhaal* *Weet niet direct wat te zeggen na Milosh' verhaal en kijkt hem zwijgend aan* "De rest ken ik, ja... Wel... Dat wist ik nog niet..." zegt ze nogal dom, om maar iets te zeggen als eerste reactie. "En dat allemaal omdat je geen 'zuiver bloed' hebt..." *Zwijgt eventjes, waarin ze hem aankijkt en dan vervolgt:* "Ik zie niet in waarom ik je als gek zou bestempelen. Als ik m'n hele leven zo geterroriseerd zou worden, zou ik niet anders doen..." *Kijkt hem dan recht aan en zegt:* "Je bent absoluut geen vuil, dat mag je niet denken. Niemand is vuil. Daar heb je mij al zo vaak van overtuigd als ik het moeilijk had, dat heb je de anderen al zo vaak verteld, zelfs die Fullbloods, dat weet je zelf. Jij bent ook geen vuil en daar ga ik op mijn beurt jou nu van overtuigen. Vergeet wat je vader zei... Je bent geen vuil! Hoe vaak heb je dat al gezegd? Zeg het nu weer, maar voor jezelf..." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij hoort het verhaal van Milosh en besluit op een afstandje te blijven - dit is iets tussen hen twee. Dan ziet hij dat Mirella aan komt lopen en begroet haar vriendelijk, zonder te weten dat ze een Fullblood is. "Heey.. Woon je hier ook? Blijf maar even bij hen uit de buurt..ze moeten wat bespreken geloof ik." <img src="http://img518.imageshack.us/img518/3138/kdv5vf.jpg"> Hij vloekt als hij ziet dat het steeds drukker wordt bij de treurwilg. Weer een Fullblood die zijn plannetjes verstoord. Snel loopt hij naar het dorp en gaat naar een winkeltje waar je brieven kunt laten versturen. Hij pakt een briefje en schrijft het volgende op: "Luister goed Half-Bloods. Als jullie het dorp niet binnen 24 uur verlaten zullen jullie wat meemaken.. er zal geen Half-Blood meer overblijven! Ik verklaar jullie de oorlog als Sado niet binnen 24 uur Half-Blood en Mud-Blood vrij is!" Dan vermenigvuldigd hij het briefje met een tik van zijn wand en schrijft er de namen van Milosh, Lana, Mike, Roxan en de Cheesemakers op. "Zo, ik heb jullie vaak genoeg gewaarschuwd!" Een verschrikkelijke lach galmt over het verlaten plein van Sado. <img src="http://img486.imageshack.us/img486/1774/sarahmclain7wa.jpg"> *wordt wakker* *trekt een oog open en doet hem gelijk weer dicht* 'Eh.. pijn.. hoofd.. zeer.. verschrikkelijk..' *tilt met veel moeite haar arm op en voelt aan haar hoofd* 'Bah.. een bult.. dat kan er ook nog wel bij.' *opent nu allebei haar ogen en knippert eens flink* 'Eh, wat is hier gebeurd?' *tilt haar hoofd op* 'Ollie?' <img src="http://img350.imageshack.us/img350/431/olivier24bd.jpg"> Hij kijkt nog steeds naar de kant waar hij de stemmen horen en heeft dus eerst niet in de gaten dat Sarah wakker wordt. Dan hoort hij haar en draait zich om. "Aah..Sarah! Eindelijk! We zijn hier opgesloten..maar ik hoor stemmen..ik denk dat ze ons komen redden!" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *staart voor zich uit* *zegt dan, met een bittere ondertoon in zijn stem:* "Ach... het is zo makkelijk... om anderen te troosten... terwijl je diep in je even treurig bent..." *is even stil* "Denk je dat ik er echt in geloofde? In wat ik zei...? Vroeger deed ik het, maar nu niet meer...” *staat moeizaam op* "Mijn geloof is vervlogen met de wind, Lana..." *zucht diep, en gaat dan verder:* "Ik denk dat het het beste is als ik verdwijn uit Sado... Voor iedereen." *maakt aanstalten om weg te lopen, maar herinnert zich dan iets*
"Je mag mijn huis hebben... Ik heb er toch niets meer aan." *keert Lana dan de rug toe, en loopt snel naar de uitgang van de boomgaard* <img src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg"> Langzaam veegt ze wat stof van de tafel die wat verder van de geïmproviseerde keuken staat. Ze gaat even op afstand staan en kijkt even keurend door het kleine huis. 'Dat ziet er al wat beter uit, ons vorige huis was wel mooier, maar toch'. Goedkeurend schuift ze met een gebaar van haar toverstok de stoelen weer onder de tafel. Gaia zet haar handen even in haar zij, terwijl ze even de kamer in zich opneemt. Ze wordt verstoord door een langzaam, maar luid getik. Vragend draait ze zich om en merkt op dat er een uil met een brief op het raamkozijn zit. Gaia blijft even staan en kijkt argwanend naar het raam. Ze vraagt zich af wie er post heeft gestuurd, aangezien ze geen verdere familieleden heeft buiten haar zus. Ze slentert naar het raam, neem het briefje een kijkt de uil even na als hij meteen weer kraaiend wegvliegt. Gaia gaat even zitten op de vensterbank en laat haar ogen glijden over het kleine papiertje. […] Vol afschuw laat ze het vallen en kijkt verslagen voor zich uit. Ze bijt op haar onderlip en sluit haar ogen. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> "Maar, Milosh..." *Ziet hem de boomgaard uitlopen* *Drukt zichzelf recht en loopt achter Milosh aan* "Milosh, wacht nu even!" *Haalt hem uiteindelijk bij, legt haar hand op z'n schouder, draait hem om en zegt een beetje kwaad:* "Dus alles wat je ons gezegd hebt toen wij het moeilijk hadden was zomaar? Dat meende je dan niet? Ik herinner me dat je gezegd hebt dat Sado je thuis was, en dat je ervoor zou vechten, en dat er niets is wat je hier zou wegdrijven. En nu loop je weg? Juist nu de strijd gaat beginnen, juist nu we allemaal moeten samenwerken en een team vormen, ga je ons in de steek laten? Juist nu moet je blijven!" *Zwijgt dan even en zegt dan kalmer:* "Ik begrijp waarom je zo overstuur bent, maar..." *Kan niet meer uit haar woorden komen en zucht* *Denkt dan even terug aan Milosh die z'n beste vriend vermoordde* *Fluistert dan indringend, uit schrik dat er mensen in de buurt staan die het niet mogen horen:* "Ik ben de enige die je gezien heeft daar, en ik ga je heus niet verlinken hoor, als dat ook een reden moest zijn waarom je zou gaan!" <img src="http://img81.imageshack.us/img81/8760/lauren8xo.jpg"> Door het geschreeuw van Olivier en Sarah wordt ze wakker. Het duurt even voor ze beseft waar ze is en ziet nog een beetje zwart. "Saar? Ollie? Waar zijn we?" Ze wil opstaan, maar merkt dan dat ze vastgebonden zit. "Zeg..hebben jullie geen wand ofzo? Dit zit niet echt fijn.." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/8896/milosh6qj.jpg"> *staart Lana even aan, maar zegt dan:* "Misschien moet ik blijven ja. Misschien moet ik weer mensen moed inspreken, troosten, terwijl ik het niet meen. Misschien... misschien... ach, misschien... daar heb je op het moment niets aan..." *zucht diep, voor de zoveelste keer*
"Lana, begrijp je het dan niet? Ik ben er niet bang voor dat ik gestraft word voor wat ik heb gedaan, naar Azkaban gestuurd of iets anders...Denk je echt dat ik er mee zou kunnen leven dat ik mijn beste vriend vermoord heb? Ook al was dat onder dwang? Nee, Lana, dat kan ik niet. Schuld overstelpt me, en ik weet dat ik dat verdien... Lana..." *stopt dan abrupt, en zegt dan alleen maar:* "Vaarwel, Lana." *loopt door, vastbesloten zich door niets of niemand tegen te laten houden* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Ziet dat Milosh terug doorloopt, maar loopt er niet meer achteraan; in plaats daarvan blijft ze als aan de grond genageld staan en kijkt ze hem na tot hij uit het zicht is* *Grijpt met haar handen naar haar haar, en blijft even hopeloos zo staan* [denkt]Loop dan maar weg...[/denkt] *Laat dan haar armen nutteloos naar beneden zakken, met gemengde gevoelens van wanhoop en woede* "Argh! Koppigaard!" *Zucht en staart naar de grond, maar hoort dan het geruis van een vliegende uil* *Kijkt vol verbazing naar het dier wanneer hij vlak voor haar land en haar poot uitsteekt* *Knielt na enige tijd, en haalt het briefje van z'n poot terwijl hij ongeduldig wacht om terug op te vliegen* *Ziet een andere uil met nog een boodschap passeren, maar die vliegt een paar meter verder, en land dan op de plaats waar Mike staat* *Ze fronst haar wenkbrauwen, vouwt het briefje open en leest de boodschap terwijl ze geluidloos en geïrriteerd met haar lippen de woorden meespreekt* *Denkt terug aan Milosh die al weg is, terwijl er van opborrelende woede tranen in haar ogen komen te staan* "Ja, dan is hij al goed bezig..." *Frommelt kwaad het briefje op en steekt het in haar broekzak* *Stapt terug naar Mike toe en zegt dan woedend:* "Hij is weggevlucht, voorgoed. Hij laat ons achter terwijl we hem nu, in deze situatie nodig hebben." *Zwijgt even, maar vervolgt dan even woedend, als ze het dan toch over weglopen hebben:* "En waarom ben jij vroeger ook zomaar gaan lopen van me? Waarom heb je de ouders van Olivier vermoord?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij ziet het tafereel tussen Lana en Milosh en is zeer verbaasd als Milosh weggaat. Hij vraagt zich af wat er in hemelsnaam allemaal aan de hand is in dit dorp..moorden..moorden..moorden..wraak..schuld. Mike vraagt zich af of hij er goed aan heeft gedaan om terug te komen. Dan hoort hij wat Lana vraagt. De vraag die hij het meest vreesde. "Dat kan ik je allemaal uitleggen..maar ik denk dat we dat beter niet hier kunnen doen. Kun je ook niet beter achter je vriend aan gaan?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Hoort wat Mike zegt en reageert dan kortaf en kwaad:* "Al geprobeerd... Hij komt niet terug en het heeft geen nut om nog moeite te doen..." *Kijkt de boomgaard uit en zegt dan bitter:* "Als hij iets in z'n hoofd heeft gehaald dan is het er met geen stokken meer uit te krijgen..." *Kijkt dan naar Mike* "En probeer niet onder mijn vragen uit te komen door mij achter hem aan te doen gaan..." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> "Dat is ook niet de bedoeling hoor. Ik wil alleen niet dat je je vrienden laat schieten omdat ik je nu zo nodig kom opzoeken." Hij kijkt even naar Mirella die er maar wat bij staat en bedenkt dan ineens iets. "Zullen we even naar een café gaan? Zal ik je daar alles uitleggen. Ga jij ook mee Mirella?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Hoort wat Mike zegt* [denkt]Nu wordt ie mooi! Ik laat mijn vrienden schieten...[/denkt] *Zucht* [denkt]Kalmeer... Gewoon kalmeren...[/denkt]
*Hoort dan het voorstel over het café, en wil ermee instemmen, als ze plots Mirella's naam hoort vallen* "WAT?" *Kijkt nu tegoei en ziet haar nu pas staan* "Zeker niet! Ik hoef geen spionnen in de buurt!" *Trekt Mike aan z'n mouw en loodst hem mee uit de boomgaard* "Dat is een Fullblood!" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij kijkt Lana verbaasd aan. "Ooh..maar..maar dat wist ik niet. Ze ziet er anders niet echt uit als een spion. Als jullie iedereen wantrouwen komt het hier nooit meer goed. Maar ja, het is niet jullie schuld." Dan ziet hij opeens een uil die komt aanvliegen en hij leest het briefje. "Ooh nee, Lana, lees dit!" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Hoort Mike en vindt hem maar een rare vogel klinken als hij het over spionnen heeft* *Wilt doorlopen als ze opeens weer opschrikt van Mikes stem* *Kijkt hem verbaasd aan en kijkt dan mee naar het briefje* *Leest een paar woorden en weet dan al genoeg* "Oh... Datte..." *Vist met haar hand in haar broekzak, haalt er een verfrommeld papiertje uit en zwaait er even mee* "Ik kreeg hetzelfde... Snap je m'n achterdocht over Fullbloods nu?" *Propt het stukje papier terug in haar broekzak, en schenkt er geen aandacht meer aan* "Gaan we nog?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij kijkt opnieuw verbaasd naar Lana en loopt achter haar aan. "Maar..maar..ze kunnen toch niet allemaal slecht zijn? Er zullen toch ook wel vriendelijke Fulls zijn?" Ondertussen zijn ze weer in het dorp aangekomen en Mike ziet in de verte al een café. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Kijkt Mike verbaasd aan* "In welk tijdperk ben jij geboren? De tijd dat er vriendelijke Fullbloods waren die zich kenbaar maken is voltooid en verleden..." *Duwt de deur van het café open, en laat de deur open voor Mike om hem binnen te laten, terwijl ze haar blik over de tafeltjes laat glijden* [denkt]Geen volk... Zoals te denken was...[/denkt] <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> "Nouja, rustig maar hoor. Ik wist niet dat het hier zo erg was.." Hij loopt achter Lana aan het café binnen en merkt dat er niemand is. "Nou..je kunt nog zelf bepalen waar je wilt gaan zitten!" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Sluit de deur achter Mike en kijkt rond* "Ja... Ik had ook niet anders verwacht..." *Wandelt naar een tafeltje ergens in een hoekje, waar geen ramen in de buurt zijn* *Gaat op een stoel zitten en kijkt wat rond* *Wrijft dan even met haar handpalmen in haar ogen en laat haar hoofd dan in haar handen liggen, terwijl ze Mike vol verwachting aankijkt* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij loopt met Lana het café binnen en gaat tegenover haar zitten. Eerst bestelt hij twee boterbier en vraagt zich dan af wat hij precies gaat zeggen. "Kijk..die ruzie tussen ons en die volbloeden…wat weet je er trouwens al van?" Vragend kijkt Mike naar Lana, misschien weet ze al een deel van het verhaal. Of misschien heeft ze verkeerde dingen gehoord. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Luistert naar wat Mike vraagt* "Wel... Olivier heeft alles wat ik weet in een woede-uitbarsting verteld." *Zucht* "Hij vertelde dat jij en ma langs zijn ouders woonden." *Zet zich recht in haar stoel* "Jullie kregen ruzie... Jullie dwongen hen onder invloed van de Imperiusvloek vreselijke dingen te doen." *Slaat haar ogen naar beneden* "En uiteindelijk vermoordde je hen... Dat is wat ik weet... Wat ik heb gehoord..." <img src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg"> "Gaia? Gaia, wat is er?" *kijkt haar zus bezorgd aan* "Wat is dat..." *fronst en kijkt de kamer even rond en loopt dan het raam, hopend wat te zien* *loopt nu naar Gaia* <img src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker3.jpg"> Gaia kijkt verward op en veert terug recht. 'We hebben post...Van die volbloedprins, of hoe hij ook mag heten-' Gaia kijkt even met een vuile blik naar het papiertje en geeft het aan haar zus. "Luister goed Half-Bloods. Als jullie het dorp niet binnen 24 uur verlaten zullen jullie wat meemaken.. er zal geen Half-Blood meer overblijven! Ik verklaar jullie de oorlog als Sado niet binnen 24 uur Half-Blood en Mud-Blood vrij is!" Gaia kijkt even argwanend uit het raam en slaat haar armen over elkaar. 'Zouden de andere die we in het bos hebben ontmoet ook zo'n brief hebben gekregen? Ik weet niet wat ik hier over moeten geloven. Ik ben niet van plan om uit dit dorp weg te vluchten', zegt ze vastberaden. Gaia denkt even terug aan de lijken die ze in het bos zag en schudt haar hoofd. <img src="http://img.photobucket.com/albums/v251/reflexie/cheesemaker.jpg"> *bijt zenuwachtig op haar lip* "Dat voorspelt niets goeds..." *kijkt dan ook vastberaden* "Ik neem zoveel mogelijk van hen met me mee het graf in." *glimlacht flauw* <img src="http://img235.imageshack.us/img235/6074/roxan39hg.jpg"> *Ziet iedereen min of meer weggaan en laat ze maar* *Gaat op haar gemak het lijk wegbrengen en loopt dan een willekeurige straat in* *Vraagt zich af waar de anderen zijn als ze een uil ziet* *Pakt het briefje van de uil en leest het* *Blijft naar het briefje staren en wordt wat bleker* Denkt: *Volbloedprins? Als hij maar niet denkt dat IK het dorp verlaat in 24 uur.. Alhoewel dit niet goed klinkt* *Kijkt naar de tijd om te zien hoe laat het over 24 uur is* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij slikt even en begint dan te praten. "Daar vreesde ik al voor..het fabeltje dat altijd rondgebazuind is. Ik zal je het ware verhaal vertellen." Hij kijkt even rond of niemand hen afluistert en begint dan. "De vader en moeder van Olivier hebben ons er ingeluisd. We hadden inderdaad ruzie met hen, maar we hebben ze niet vermoord. Ze hebben zichzelf vermoord..ze waren krankzinnig..ze hadden er alles voor over om ons - de half-bloods - er in te luizen. En dus pleegde ze zelfmoord. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom ze dat hebben gedaan, maar hun plan werkte wel. Iedereen werd kwaad op ons en uiteindelijk zijn we het dorp uitgevlucht." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Luistert naar het verhaal van Mike* *Tovert een blik van afschuw op haar gezicht* "Wel euhm..." *Kucht eventjes* "Dat is een versie van het verhaal dat me al beter aanstaat dan het andere..." *Kijkt even rond*
*Laat haar blik rusten op een creep van een vent -die haar eerder niet was opgevallen- die duidelijk in hun richting kijkt* *Drukt abrupt haar stoel naar achteren* "Ik voel me hier niet op m'n gemak... Kom je?" *Smijt wat geld op tafel voor de Boterbiertjes die ze onaangeroerd heeft gelaten* *Houdt haar toverstok op haar hand en wacht terwijl ze een blik op de creep werpt die haar nog altijd in de gaten houdt* *Begint zichzelf vragen te stellen over de vent; zou hij iets gehoord hebben?* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij is erg opgelucht dat Lana zijn kant van het verhaal gelooft en is verbaasd als ze ineens weg wil. Snel loopt hij achter haar aan en haalt haar in. "Waarom ineens zo'n haast? Waar ga je heen?" <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Loopt statig verder wanneer Mike haar inhaalt* *Zegt dan kort:* "Huis..." *Neemt zijn mouw vast en trekt hem snel een straat in* *Versnelt haar pas en wandelt zo nog een paar straten door, en komt dan uiteindelijk bij Milosh' huis aan* *Voelt aan de deur die niet in het slot zit* "OK..." *Kijkt even door de straat, om te zien of iemand het gezien heeft, maar ze ziet niemand* *Duwt de deur open, en leidt Mike voor zich naar binnen* *Sluit dan de deur gewoon en magisch af, voor ze zich omdraait en door het huis loopt, zonder licht aan te doen* *Komt na enige tijd terug en kijkt Mike aan in het duister* "Wat je ook doet, vertel tegen niemand dat wij hier zitten! Ze verwachten allemaal dat ik op straat leef, en in deze toestanden zullen ze maar al te graag nieuwe slachtoffers zoeken en vinden. Beloof je dat?" *Kijkt naar de duistere contouren van Mike* <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij kijkt wat rond in het huis en hoort maar half wat Lana zegt. "Uh..ja..oke." Dan herinnert Mike zich ineens iets wat Lana had verteld. "Zeg van wie is dit huis eigenlijk? Jij had toch geen huis meer? <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> *Luistert naar wat Mike te vragen heeft* "Daarom zijn we ook hier..." *Zwijgt eventjes en laat haar blik over de grond glijden* *Zegt dan zacht:* "Van Milosh... Hij had het gezegd... Nu hij weg is..." *Breekt haar zin af en fronst haar wenkbrauwen terwijl ze met een pijnlijke blik naar een punt op de grond staart* *Schudt dan haar hoofd, alsof ze haar gedachtes wilt wegschudden* "Nuja..." <img src="http://img151.imageshack.us/img151/4001/mike5ke.jpg"> Hij kijkt Lana een beetje raar aan en vraagt zich af waarom ze zo vreemd doet. "Nou, dan ga ik maar even op de bank zitten als je het niet erg vindt. Mike loopt naar voor en gaat zitten, hij wacht op wat Lana gaat doen. <img src="http://img151.imageshack.us/img151/126/lana2kw.jpg"> "Nou... Doe maar of je euhm... Thuis bent..." *Voelt zich nogal ongemakkelijk als ze dat zegt* *Trekt dan haar toverstok* *Richt die op de ramen aan de voorkant en spreekt er allerlei bezweringen over uit* *Tovert dan een Boterbier tevoorschijn en geeft ze aan Mike* "Aangezien ik je de kans niet heb gelaten in het café om ervan te drinken..." *Ploft dan zuchtend in een zetel en sluit haar ogen, terwijl de hele dag zich weer terug voor haar ogen afspeelt*